Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerste de andere delen:
Deel 1: Ik stopte met de pil maar een menstruatie bleef uit
Deel 2: Onze laatste poging en laatste zwangerschapstest
Deel 3: De gynaecoloog stelde reductie voor bij onze drielingzwangerschap
Deel 4: De gynaecoloog geeft met 27 weken drielingzwangerschap aan dat de ontsluiting al 5 cm is
Deel 5: Met 27 weken wordt mijn drieling geboren
Deel 7: Mijn grootste wens is dat onze drieling mee naar huis mag
We krijgen t.z.t. kinderthuiszorg voor de sonde
We worden helemaal klaar gestoomd voor als het straks zover is en de meiden naar huis zouden mogen. We leren hoe we sondevoeding moeten geven en hoe het allemaal werkt met de pleisters vervangen. Maar het wisselen van de sonde doen we niet. Hier is kinderthuiszorg voor die we daarvoor kunnen bellen. We krijgen ook een soort EHBO cursus voor baby’s. Het geeft iets van houvast maar nog steeds is het een ontzettend spannend idee!
Ze mogen voor het eerst in bad
Het ziekenhuis durft het aan om ze even van de monitor af te halen en zodat we ze in bad kunnen doen. We hebben een heel schema met het ziekenhuis afgesproken over wanneer de voedingen zijn zodat we daarbij kunnen zijn om te oefenen met zowel een flesje als met de sonde en het in bad doen. En dat allemaal om en om en om. Zodat we zoveel mogelijk zelf doen en alles kunnen als we straks naar huis toe gaan. Want kraamzorg zoals het normaal gaat, dat hebben we niet. Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan met drie kleine baby’s. Ik heb nog wel recht op een klein beetje uitgestelde kraamzorg, maar dat is toch anders.
Ze kunnen al snel zonder zuurstof
Al snel hebben Tess en Yinthe geen zuurstof meer en wordt het bij Maud ook afgebouwd. Het lijkt steeds dichterbij te komen maar jeetje het lijkt ook nog zo ver weg. Het is niet uit te leggen hoe ik me voel. Elke keer weer naar huis zonder kindjes. De kamer is al helemaal klaar en ik wil ook graag de boxen in elkaar gezet hebben. Want als je nu in de woonkamer bent zou je eigenlijk niet eens zien dat we kinderen hebben. Er komen lieve collega’s langs die mijn een heel pakket met cadeautjes komen brengen waarvan ik er elke dag één uit mag pakken om een soort af te tellen. Leroy moet inmiddels ook gewoon weer werken, dus overdag ga ik alleen naar de meiden toen, en ’s avonds met zijn tweeën. Ook viert Leroy zijn eerste verjaardag als papa, toch een bijzondere mijlpaal.
Ik ben op advies niet bij de onderzoeken naar hun oogjes
We hebben in het ziekenhuis ook elke week een overleg met de arts, om de twee weken met een maatschappelijk werkster en als we willen kunnen we altijd alles nog tussendoor aanvragen. Het is ook super fijn en leuk om te zien dat ze er hier in de schriftjes van de meiden een feestje van maken met leuke foto’s er in. Ze krijgen de onderzoeken van hun oogjes, waar ik niet bij ben geweest op het aanraden van de neonatologie verpleegkundige. Het moet er naar uit zien werd mij verteld. De oogjes zijn keer op keer niet goed genoeg te zien, waardoor het tot wel tot vier keer toe is gebeurd. Mijn lieve kleine meisjes, wat moeten jullie toch al een hoop verdragen. We leren jullie in de tussentijd heel goed kennen en weten ook prima voor jullie te zorgen.
Afhankelijk van het aantal ‘incidenten’ mogen ze naar huis
En dan komt het moment daar waarop we te horen krijgen dat ze gaan beginnen met tellen. Het tellen van ‘incidenten’. Yinthe is de eerste waarbij dit gaat gebeuren. Het tellen van incidenten is eigenlijk het bijhouden door de artsen/verpleegkundige van dipjes met ademhalen en of hun hartslag goed blijft. Dit moet vijf dagen lang 24 uur per dag goed zijn. Mocht het al vijf dagen goed gaan en het gebeurt in de vijfde dag dat er een incident is, begint het weer van voor af aan met tellen van vijf nieuwe dagen die 24 uur goed moetenzijn. Zo leef je dus ontzettend tussen hoop en vrees. Want elke dag denk je: “Yes we hebben er weer 1 gehad.” Maar tegelijkertijd zijn er nog heel wat uren te gaan voor dat we echt definitief weten of het goed genoeg is om de monitor af te mogen sluiten en naar huis te gaan.
De monitoren mochten uit, maar dat voelde zo dubbel
Sowieso vond ik het erg spannend. Want als wij er waren dan moesten we het beeld van de monitor uit zetten zodat wij het zelf niet zagen en we op onszelf gingen vertrouwen om goed naar onze meiden te kijken. Maar de afgelopen 2,5 maand was dat het stukje wat zo veilig voelde. Want als er wat was dan stonden ze er gelijk voor je. Zelf kende je elk piepje en geluidje uit je hoofd van die apparaten. Als je een piepje hoorde en je stond bij de ene, keek je snel gelijk op bij wie het was. Het apparaat was het stukje ‘veilige haven’ wat ik nu ineens zelf moest gaan worden.
Yinthe was 5 dagen incidenten vrij
We kozen ervoor om een nachtje in het ziekenhuis te slapen met Yinthe samen aan de overkant van de gang, gewoon de zaal waar ze allemaal lagen en de verpleegkundigen zaten. Dit omdat ik mijn vertrouwen echt even moest opbouwen. Maar wat was dit bijzonder. Dit was namelijk het moment dat Yinthe dus vijf dagen incidenten vrij was gebleven en we dus met haar naar huis mochten. Thuis hadden we dit niet verteld aan onze familie. Toch nog even een kleine verrassing.
Ook Tess mocht misschien naar huis
Het was zo dubbel. Ik ging ze weer uit elkaar halen. Ik ging er met één naar huis terwijl er nog twee lagen die mij ook nodig hadden. Bij Tess waren ze inmiddels wel al begonnen met incidenten tellen en tot nu ging dat goed. Mocht dat goed blijven gaan, zou zij de dag daarna mee naar huis mogen komen. Wat was dit ontzettend spannend maar ook super zwaar.
LINDA
Insta: drielingmoeder.linda
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
