Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Na de bevalling kon ik alleen lopen met een rollator
Was ik zwanger?
De zwangerschap van ons tweede kindje heeft lang op zich laten wachten. Toen mijn cyclus op gang was dacht ik al snel dat ik weer zwanger was, want mijn menstruatie bleef twee maanden ‘uit’. Helaas na die twee maanden begon de menstruatie weer. Deze keer bleef het bij twee keer menstrueren en bleef de menstruatie weer uit. Dit keer was het raak! Wij waren weer zwanger.
Ik was er vroeg bij
Mijn vriend heb ik het verteld door middel van een kaartje met tekst vanuit de baby. Onze blijdschap kon niet stuk! Ik belde de verloskundige om een afspraak in te plannen. Ik bleek echt heel vroeg te hebben ontdekt dat ik zwanger was, want het ‘garnaaltje’ had nog geen hartslag. De week erna gelukkig wel. Elke echo en controle was goed.
De zwangerschap was fysiek en mentaal zwaar
Ook deze zwangerschap was een hele zware voor mijn lichaam. Ik moest veel overgeven en at heel slecht. Dit keer kocht ik een bekkenband om mijn heup te verlichten. Het hielp gelukkig en zo kon ik blijven werken tot mijn verlof. Ik gaf bij de verloskundige aan dat ik graag ingeleid wilde worden omdat ik het geestelijk en lichamelijk niet meer aan kon. Ik kreeg er in deze zwangerschap ook nog eens zwangerschapssuiker bij. Er werden meerdere echo’s gemaakt en daaruit bleek dat ons kindje zwaarder en groter zou zijn als zijn broer.
Het ziekenhuis vermoedde een grote baby
Een week voor de verjaardag van mijn vriend kreeg ik groen licht voor een inleiding. Wel met de mededeling dat deze bevalling heftig zou kunnen uitpakken omdat het een grote baby zou zijn. Het maakte mij niks uit, als de baby er maar was en ik niet meer zwanger zou zijn. 11 november 2022 was mijn vriend jarig. Mijn moeder en zusje zouden sowieso al komen voor zijn verjaardag, maar zouden ook blijven slapen voor onze zoon Twan. Zodat hij gewoon thuis kon zijn tijdens de bevalling, dat wilde ik graag.
De ballon schoot er in de ochtend ineens uit
Op 11 november moesten wij ons ’s avonds melden in het ziekenhuis. Het ballonnetje werd geplaatst en toen mochten wij gaan wachten. We probeerden wat te slapen, maar dat ging bijna niet. Mijn vriend sliep op een uitklapstoel en ik in het verlosbed wat niet lekker lag. Gelukkig de volgende ochtend, 12 november, moest ik heel nodig plassen. Op het toilet kreeg ik een hoestbui en schoot de ballon eruit. Ik had mijn vriend wakker gemaakt en de verpleging gealarmeerd. De verpleging bevestigde dat ik nu genoeg ontsluiting had en dat de weeën elk moment konden beginnen. Eerst maar rustig ontbijten. Voor mijn vriend was het niet genoeg en hij ging naar het restaurant om te kijken of hij daar nog meer ontbijt kon krijgen.
Terwijl mijn vriend weg was werden de weeën heftiger
Ik bleef ondertussen op de kamer, waar ook de weeën begonnen. Mijn vriend kwam snel terug, want het restaurant was nog dicht. Ik vertelde aan hem wat er gaande was en dat hij nu echt niet meer weg mocht. De weeën kwamen steeds heftiger en ik kon ze niet meer volhouden. Ik vroeg om een morfinepomp. Wat een verademing was dat. Ik voelde ze wel, maar de ergste pijn was eraf.
Ik moest zijwaarts bevallen vanwege de pijn in mijn heupen
Rond kwart over 8 begonnen de weeën en om kwart voor 11 mocht ik op mijn zij gaan liggen om te beginnen met persen. Zijwaarts bevallen was voor mijn lichaam beter omdat er dan minder druk op de heupen, bekken en rug lag. Om 11.27 uur werd Tristan geboren. Geboren met een gewicht van 2760 gram, de helft lichter als zijn broer. En Tristan is geboren met een lengte van, wat wij vermoeden, 45 of 46 cm. Toch wel heel wat kleiner als zijn grote broer. We dachten dat ze het verkeerd gezien hadden op de echo’s, want hoezo een grote baby? Gelukkig mochten we dezelfde dag nog naar huis.
Ik voelde me direct heel energiek
Ik liep als een kievit en voelde me vol energie na die bevalling. Ik ben op zaterdag bevallen en de dinsdag erna zat ik alweer in de auto naar de apotheek. Ik moest en zou er even uit. Ik mocht weg van de kraamhulp, maar onder één voorwaarde. Ik moest bellen als het niet ging, dan haalde ze mij weer op. Het ging perfect. Ik kwam heelhuids weer thuis.
Mijn placenta had een ontsteking
Na een week belde het ziekenhuis. Ze vroegen hoe het met mij ging en hoe het met Tristan ging. Het ging goed. Tristan dronk goed en zijn luiers zaten goed vol met plas. Het enige waar Tristan moeite mee had, was om van zijn poep af te komen. Hij had veel krampjes en ik ben met Tristan bij de osteopaat geweest voor zijn darmpjes. De gynaecoloog vertelde mij dat ze mijn placenta hadden opgestuurd voor onderzoek omdat Tristan toch te klein was geboren. Ze hadden een ontsteking gevonden, wat waarschijnlijk de groei tegen heeft gehouden.
Tristan is goed gegroeid
Wat het voor de toekomst brengt weten we niet en het ziekenhuis ook niet. Er worden te weinig kinderen geboren waarbij een ontsteking in de placenta zit om goed te onderzoeken wat er in de toekomst gebeuren kan. Tristan wordt 12 november 1 jaar. Hij heeft zijn ‘groeischade’ goed ingehaald want ik kan binnenkort maatje 80 van zolder halen. Met negen maanden heeft hij binnen drie dagen leren kruipen. Hij kletst, op babymanier, ons de oren van het hoofd. Hij loopt aan twee handen. En mag graag met zijn grote broer spelen.
BRIGITTE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
