Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerste de andere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Sociale contacten had ik amper meer
Binnen een zeer korte tijd, zonder dat ik het zelf echt in de gaten had, wist hij mij behoorlijk te isoleren van de buitenwereld. Hij bleef maar herhalen hoe slecht mijn vriendin was en wat voor kutouders ik had. Iedereen was slecht voor mij, alleen hij was de perfecte man en hij was de enige die van mij hield. Omdat hij veel vaker liet zien, merken en voelen dat hij de baas was en besliste (ook wanneer er bijvoorbeeld sex was), ontwikkelde ik allerhande manieren om proberen te zorgen dat er niks zou gebeuren. Mijn buik groeide flink en ik was behoorlijk aangekomen. Ook dit kreeg ik keer op keer te horen, dat ik wel erg vet was geworden. “Als dat maar weer normaal wordt als ik eenmaal ben bevallen.”, dacht ik regelmatig. Ik schaamde me bijna voor mijn zwangere buik.
Ik wilde dolgraag dat mijn vriendin bij de bevalling was
Toen de bevalling aanbrak in ons kleine flatje wist ik van gekkigheid niet hoe ik moest liggen, zitten of staan. Jeetje wat een pijn. “Hoe lang moest ik dit volhouden? “, vroeg ik mijzelf af. In de avond kwam de verloskundige even controleren en die besloot mijn vliezen te breken. Vanaf daar ging het behoorlijk snel allemaal. De weeën volgden elkaar steeds sneller op. Omdat wij een klein flatje hadden, wilde ik perse in het ziekenhuis bevallen. Dan was alles bij de hand en als er iets zou zijn met die kleine man, waren we al in het ziekenhuis. Opeens besloot ik dat ik mijn vriendin bij de bevalling wilde hebben. We waren al ruim dertig jaar vriendinnen en ik miste haar enorm. Ik belde haar dat ik wilde dat ze erbij was. Het kostte haar geen enkele moeite om als een speer naar ons toe te komen. Stiekem was ik dankbaar dat ze mij niet had laten vallen zoals ik haar eigenlijk wel had laten vallen.
Hij deed zich voor alsof hij de meest lieve persoon was
Dat hij gruwelijk kwaad was omdat ik haar perse erbij wilde hebben, probeerde ik op de koop toe te nemen tussen de weeën opvangen. Hij bleef schelden en tieren: “Dat kutwijf hoort niet bij te zijn!” Hij moest haar niet. Ik probeerde doodkalm te blijven maar dat was een flinke uitdaging tussen de weeën door. Ik zei tegen hem: “Ik wil haar erbij, zij is mijn beste vriendin.” De ruzie werd steeds erger en ik had even het gevoel dat dit een klap zou opleveren, maar toen ging de deurbel. De verlossing was er. Mijn vriendin kwam naar binnen gerend en hielp me gelijk de weeën opvangen. Uiteindelijk mochten we naar het ziekenhuis. Geen seconde is ze van mijn zijde afgeweken en heeft mij uitstekend bij gestaan. Hij deed ook zijn best en was de liefste persoon ooit, alsof er nooit iets was voorgevallen. Midden in de nacht was hij daar mijn zoon. Wat was ik trots op het mooiste kind van de hele wereld. Allemaal waren we aan het glunderen. Zo mooi, zo klein, zo fijn.
Bron: pexels.com
Ik hield de kraamzorg op afstand
In de ochtend mochten we naar huis. Met een flinke berg hechtingen en beurs schuifelde ik ons kleine flatje in. Hij moest even slapen want hij was moe en ik moest stil zijn. De kraamverzorgster zou over een paar uur komen. Ik had gekozen dat de kraamzorg alleen maar kwam voor de controles van de baby en mij. Met de gedachte dat ze zo min mogelijk in ons huisje was en dus zo min mogelijk mee zou krijgen van hetgeen er soms gebeurde.
Net bevallen moest ik het kraambezoek verzorgen
De volgende ochtend kwamen zijn ouders, broer en zus gelijk met de trein naar ons toe. Zij wilden natuurlijk ook hun kleinkind en achterneefje zien. Niemand bedacht “Laat ik Truusje even helpen.” Dus ik was koffie aan het zetten en de visite aan het verzorgen terwijl ik probeerde om de pijn aan mijn onderkant te negeren. Hij zat als een koning te rijk met zijn kind op de arm en voerde geen klap uit. Ik was boos en voelde me slechter dan slecht. Maar ik wist ook dat ik beter niks kon zeggen, want dan zou de hel losbreken dus zwijgend verzorgde ik de hele ochtend de visite en mijn zoon.
Hij deed niets in de verzorging, alles kwam op mij neer
Als snel bleek dat ik de verzorging van mijn kleine man volledig op mij zou moeten nemen met daarnaast het huishouden, de boodschappen en alles wat erbij kwam kijken. Midden in de nacht als mijn kleine man wakker werd, kreeg ik een snauw dat ik ervoor moest zorgen dat hij stil was. Hele ochtenden sliep hij uit, deed hele dagen niks en in de avond was het thuis bier drinken of hij ging naar de kroeg. Als snel voelde ik mij erg eenzaam en wist ik niet zo zeker of dit was wat ik wilde voor mijn kleine man. Maar wat zou ik kunnen doen? Welke andere man zou van mij houden? Zou ik alleen voor mij en mijn grootste schat kunnen zorgen?
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE
Bekijk HIER het boek van Truusje.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
