Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerste de andere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke vriend
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Nog steeds is hij niet weg
Maanden gaan voorbij en nog steeds is hij niet weg. Het is al december als ik midden in de nacht wakker schrik van een vreselijke droom. Ik probeer mijn ogen te openen, maar het doet pijn en mijn keel brand. Nog geen tel later weet ik weer wat er allemaal gisteravond is gebeurd en de tranen stromen over mijn wangen. Als ik op mijn wekker kijk is het vier uur in de ochtend. Ik strompel mijn bed uit en heel voorzichtig loop ik naar de kamer van mijn zoon. Leunend tegen de deurpost moet ik enorm hard huilen. Ik besef dat mijn kind gisteren bijna dood was, als ik niet had ingegrepen. De hele film speelt zich af in mijn hoofd.
Mijn zoon doet de haak op de deur
Mijn vriend is alweer naar de kroeg met het laatste geld. Mijn meisje ligt al te slapen. Ik ben nog even met mijn zoon een spelletje aan het spelen op de pc. Ineens staat mijn zoon op en loopt naar de achterdeur om daar de haak erop te doen. Als hij terug komt lopen zegt hij: “Mama, hij niet binnen.” Ik reageer er niet op en trek mijn zoon op schoot. Kwam hij inderdaad maar echt niet meer terug.
Hij wordt woest
We spelen nog een half uurtje verder totdat er opeens ruw aan de deur getrokken wordt. “Teringhoer, maak die deur los!’ Ik ben die deur vergeten. Nu zal hij wel woest zijn. Zo snel als ik kan zet ik mijn zoon op de grond en ren naar de keuken om de deur open te maken. Hij was dronken en heel erg boos. Zijn blik was genoeg voor mij om te weten dat de hel los zou gaan breken. Bam! Die klap had ik al te pakken. “Rothoer, waarom zit die deur op slot? Waar slaat dat op!” Ik roep dat mijn zoon aan het spelen was en de deur dicht had gedaan. Mijn zoon komt naar de keuken toegelopen en roept: “Laat ons rust! Ga weg!” Het manneke steekt daarbij werend zijn handjes op.
De spullen worden door de kamer gesmeten
Hij loopt woest door de huiskamer, pakt een stoel en smijt die door de kerstboom heen. Alle ballen stuiteren rond door de huiskamer. Dan pakt hij een volgende stoel en slaat die kapot op de vloer. Mijn zoon kruipt bij mij op schoot en houdt me stevig vast. Ik probeer hem tot kalmte te manen, maar niets werkt. Hij stormt op ons af en tilt in een beweging de computerkast van de grond af. Hij draait zich om en smijt hem met volle kracht de keuken in, tegen de vaatwasser. Mijn zoon begint zachtjes te huilen, want onze kerstboom is kapot. Ik zet mijn kindje op de grond en loop op hem af. Ik vertel hem zo rustig mogelijk dat hij weg moet gaan en pas terug moet komen als hij gekalmeerd is. Maar die woorden blijken olie op vuur. Hij ramt me tegen de muur aan. Vanuit de huiskamer hoor ik mijn zoon roepen, steeds harder en harder. “Ga weg, laat ons rust!”
Dan rent hij naar de keuken en pakt een mes
Ik strompel terug naar de huiskamer waar hij mijn telefoon vindt. Die smijt hij ook tegen de muur. Binnen enkele ogenblikken is alles in de huiskamer vernield. Hij is razend. Dan rent hij naar de keuken, pakt een mes en begint ermee op zijn pols te hakken. Niet heel hard, maar wel genoeg om er kleine sneetjes in te maken. “Is dit wat je wil, vuile rothoer?” Mijn zoon is te dichtbij. Ik moet hem weg halen. Kalm sta ik op en loop naar mijn zoon, terwijl ik hem blijf aankijken. Ik til mijn zoon op, heel rustig. Hij komt ineens dichterbij en maakt een wilde zwaai beweging met het mes naar mijn hoofd. Net op tijd buk ik. Het mes schampt mijn haren en belandt in de deur.
Hij zet het mes op de keel van mijn zoon
Hij schreeuwt dat hij mij alles zal afnemen en ik nooit meer iets zal hebben. Ik grijp heel rustig naar mijn kruis en zeg: “Deze zul je me niet afnemen en als ik die moet verkopen om mijn kinderen te voeden, zal ik dat doen.” Ik ruik dat mijn zoon in zijn broek heeft gepoept. Ik voel dat het arme kind doodsbang is. Ik zet hem op de tafel en zoek in de puinzooi naar de billendoekjes. In de keuken hoor ik hem in een la rommelen. “Rustig maar lieve jongen, rustig maar.” Ik probeer mijn zoon te sussen. Op dat moment stormt hij de zwaaiend met een groot vleesmes de kamer in. In een ruk grist hij mijn zoon van tafel, klemt hem in zijn arm en zet hem het mes op zijn keel…
Lees HIER het vervolg
Klik hier voor mijn autobiografische boek
TRUUSJE
Insta: truusjevanzanten
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
ik hoop dat je deze dingen niet alleen opschrijft om te laten blijken hoe zwaar je het hebt maar ook echt de kracht vind om hier uit te stappen vooral ook voor je kinderen.
ik spreek uit ervaring. een mes op mijn keel en een blauw ook waren voor mij wel voldoende om ergens aan de bel te trekken en dit alles te stoppen.
wil graag d verhalen lezen wat erg wat er allemaal gebeurd
Door dit soort verhalen gaat mijn bloed koken, écht ! Die mannen zijn geestesziek en het enige én juiste dat vrouwen dan moeten doen is, AANGIFTE doen, die vent de deur uit.
Dat ben je aan je kinderen verplicht. Wég met dat tuig. Ook al in een andere situatie: ik weet waarover ik praat!!
Doe je dit niet, blijf jezelf jarenlang met een trauma rondlopen en de kinderen zijn voor de rest van hun leven beschadigd.
Oma Glyka