Bevallingsverhaal: “Hij is er gewoon al”, zei ik tegen mijn man

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Jaimie woont in Portugal en schrijft een reeks over zwanger zijn en bevallen in dit land. Lees eerst de vorige delen:

Een week na onze emigratie naar Portugal stond ons een grote verrassing te wachten

Jaimie is zwanger in Portugal: je bevalt hier in het ziekenhuis, maar dat wilde ik niet

De verloskundige gaf aan ’s middags langs te komen

9 december 2022, de uitgerekende datum. Maar geen teken van een baby. De nachten erna begon het te rommelen. De nacht van 10 op 11 december werd ik wakker van weeën. In de ochtend had ik de verloskundige een berichtje gestuurd. Ze wist dat ik pas zou appen als er echt iets gaande was. Ze gaf aan in de middag langs te komen voor een controle. De weeën bleven die dag uit en bij een check bleek ik nul ontsluiting te hebben, maar ze voelde wel dat mijn lijf zich aan het klaar maken was voor de bevalling. Ze vertelde dat ze in de stad zou overnachten op ongeveer 15 minuten rijden. Met andere woorden, ze had het idee dat het niet meer lang zou duren.

Ik hoopte dat de verloskundige niet voor niets was gekomen

Die avond kreeg ik weeën. Ze volgden elkaar sneller op en leken pijnlijker te worden. Tot een uur of 23.00. De weeën stopten. Ik appte de verloskundige dat het niet doorzette en ze adviseerde om te gaan slapen. Ietwat teleurgesteld ben ik naar bed gegaan. Rond 02.00 uur werd ik wakker van de weeën. Zou het dan toch? Met enige twijfel toch de verloskundige geappt, ze gaf aan meteen te komen. Om 02.30 uur was ze er. Ik zat lachend op de ‘beval bal’. Tussen de weeën door waren we rustig aan het praten en aan het lachen. Ik hoopte dat ze niet voor niets was gekomen. 

Ik bleek 5-6 cm ontsluiting te hebben

Ondertussen bleek ik op 5 à 6 cm te zitten. Het leek erop dat de bevalling echt was begonnen, gelukkig. Vanaf dat moment ging het snel. De weeën werden serieus heftiger en ik had geen tijd meer om tussendoor te kletsen. De verloskundige hield zich op de achtergrond en ondersteunde waar nodig. Ze gaf mijn man tips om tegendruk te geven in de rug bij weeën. Ik liep rond door de kamer, want zitten of liggen voelde niet goed. Bij iedere wee leunde ik op de bal of hing over het aanrecht. Op een gegeven moment werd de druk zo heftig en precies op dat moment braken mijn vliezen, midden in de keuken. Ik hoorde Tim zeggen: “Gaat ze nou in de keuken bevallen?” Staand in de keuken leek me nou niet de meest handige plek, dus ik ben naar de bank gestrompeld. 

De meiden mochten zelf beslissen of ze erbij wilde zijn

Ik heb geen idee hoeveel tijd er tussen het breken van de vliezen en de geboorte zat, maar vast niet lang. De weeën werden heftiger en de druk groter. Ik zat op mijn knieën voor de bank, ongeveer één voor de slaapkamerdeur van de meiden. Ik hoorde deze open gaan “Zus, mama is aan het bevallen. Ik zei het toch.” Ik hoorde Tim met ze praten. We hadden met ze afgesproken dat ze zelf mochten aangeven wat ze wilden. Erbij zijn, op hun kamer blijven of naar de buren. Ik hoorde ze zeggen: “We komen wel kijken als we de baby horen huilen.” En het deurtje ging weer dicht. 

De haartjes waren al te zien

Ze hoefden niet lang te wachten want ik kreeg enorme persdrang. Ik zei dit en de verloskundige gaf aan dat ik rustig mee mocht persen. Al vrij snel daarna zei ze: “Ik zie al haar, als je wilt dan mag je met je hand voelen.” Ik voelde en verrek ze had gelijk. Het waren misschien 1 of 2 weeën en daar werd Luan geboren. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik verbaasd tegen Tim zei: “Hij is er al, hij is er gewoon al!”. Luan begon te huilen en de slaapkamerdeur ging weer open. Blijkbaar zat ik in een behoorlijke plas met bloed, dus ik werd snel naar het bed begeleid. De meiden kwamen bij me zitten om hun broertje te bewonderen. Luan was een stevige baby met een mooie bos haar. Hij woog 3745gram. Luan is om 05.47 uur geboren. Een kleine vier uur nadat ik wakker werd van de weeën. 

Dit keer werd er niet bepaald tijdens de bevalling

Niet veel later stond ik al onder de douche. Ik voelde me meteen super fit, heel bijzonder. Wat een geweldig mooie bevalling en wat was ik trots op ons allemaal. Zo anders dan bij de meiden, waar er voor mij bepaald werd tijdens de bevalling. Later las ik over een ‘hands-off’ bevalling en besefte ik me dat ik die onbewust had gehad. De verloskundige volgde mij volledig, zo ontzettend fijn. De meiden waren vanaf dag 1 super gek met ‘hun’ broertje. Ze maakten nog net geen ruzie wie hem mocht vasthouden. In Portugal hebben ze geen kraamzorg, maar Tim en de meiden zorgden ervoor dat ons aan niets ontbrak. De eerste maand kwamen de oma’s en opa op bezoek. Zelfs een aantal vriendinnen uit NL namen de moeite om op kraambezoek te komen. Wat ontzettend lief en mooi!

Wat een verschil was deze babytijd in vergelijking met een tweeling

Ik kan zeggen dat ik oprecht genoot van het opnieuw hebben van een baby. Het eerste jaar van de meiden vond ik loeizwaar. Ik genoot hierdoor maar weinig van de babytijd en ik kon ze wel groot kijken. Dat is nu wel anders. Ik begreep eindelijk wat ze zeiden van de roze wolk. Natuurlijk waren de gebroken nachten soms pittig, maar niets in vergelijking met de nachten met de meiden. Luan sliep tussen ons in en ik was zoveel relaxter. Ik wist dat deze periode snel voorbij zou gaan. 

Borstvoeding geven viel wel tegen

Het enige wat me zwaar tegenviel was de borstvoeding. Want mensen, wat deed dat zeer. Het was letterlijk de kiezen op elkaar en janken. Wat een verschrikking. Ik ben vrij snel over gegaan op kolven en toen bleek mijn productie erg matig. We besloten kunstvoeding erbij te geven, want ik had gewoon niet voldoende melk voor Luan. Even voelde ik me er rot over, maar ik besloot dat het goed was zo. Het was een enorme opluchting toen hij niet meer aan de borst hoefde. 

Portugezen zijn heel gek met kinderen

De maanden vlogen voorbij en ondertussen is Luan alweer acht maanden. Hij kruipt als een klein aapje de hele kamer door en trekt zich op om te gaan staan. De meiden waren al vrij lomp en onbenullig, maar deze man spant de kroon. Ik hou mijn hart vast voor wat hij nog voor ons in petto heeft. Het is een heerlijk vrolijk jong. Met zijn grote blauwe ogen, lange blonde haartjes en heerlijke bruine kneepjes windt hij iedereen om z’n vingertje. Als hij mee op pad gaat, dan komen er geregeld Portugezen even bij ons om hem te bewonderen, want ze zijn hier zo ontzettend gek met kinderen. 

De geboorte van Luan voelt voor ons echt als een cadeautje en maakt ons gezin compleet. 

Lees HIER het vervolg.

JAIMIE

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.