Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Maandag 9 mei; 40+6. Ik mag naar de verloskundige om te kijken of ik mogelijk gestript kan worden. Nou dat kon dus niet. Nog maar 1 cm, alles zat nog dicht dus woensdag moest ik weer terugkomen.
Ik baalde als een stekker
Op woensdag 11 mei was ik 41 weken en een dag. Vol goede moed ging ik om 11.30 uur naar de verloskundige want ik verwachtte echt dat ik verder zou zijn dan maandag. Nou dat was een grote domper toen ze zei dat het nog precies hetzelfde was als maandag. Ik baalde als een stekker en zag mijn badbevalling al “in het water vallen”. Thuis heb ik op een erkende site gezocht naar een voetreflex massage en ik vond een aardige dame in Leiden die een plekje voor mij vrij maakte. Ik heb een uur lang in de stoel gezeten en gezellig gekletst en ondertussen genoten van de massage. Zou dit gaan werken?
Ik kreeg krampen, zou dit het begin zijn?
Die nacht werd ik wakker van krampen en voelde dat dit het wel eens zou kunnen zijn. Donderdagochtend had ik ook nog een afspraak staan bij een acupuncturist. Dit was iets minder ontspannen. Op de terugweg waren de krampen verdwenen en ik baalde flink. Mijn man ging wandelen en ik probeerde weer in de bubbel te komen. En ja hoor daar kwamen weer heel onregelmatig de krampen.
Nog steeds maar 1 cm ontsluiting
Om half 2 belde ik toch maar de verloskundige met de mededeling dat ik krampen had, regelmatig om de 7/8 minuten maar dat het nog goed te doen was. Ze kwam even kijken omdat ik dit bij Fedde ook had destijds en al op 5 cm zat. Wat bleek; ik had nog steeds, jawel, 1 cm ontsluiting. De verloskundige zei wel dat ik vandaag ging bevallen, dat zag ze aan alles. Daar ging ik maar vanuit.
Mijn man werd ook wat zenuwachtig
Ik moest bellen als het heftiger zou worden en de weeën tussen de 3 en 5 minuten zouden komen. Mijn man ging sporten en ik ging verder met een serie kijken. Na een klein uurtje kwam hij toch terug, want hij werd zelf ook een beetje zenuwachtig en ging maar alvast het bevallingsbad gereed maken. Daarna is hij begonnen met koken want ja er moet natuurlijk wel gegeten worden. Het kon immers nog lang duren.
De weeën werden heftiger
Om 16.00 uur merkte ik dat het pittiger werd en ik me moest concentreren op mijn ademhaling. Ik moest de weeën gaan opvangen leunend op de tafel of knijpend in een stoel. Ik heb nog ergens vol verbazing geroepen naar Joeri: “Ik zit hier gewoon mijn weeën weg te puffen in de geur van broccoli en tofu!” Achteraf kan ik erom lachen.
Ondanks de heftigheid van weeën had ik nog maar weinig ontsluiting
Om 16.30 uur had ik de verloskundige weer gebeld dat het toch wel pittig begon te worden. Ze was om 16.48 uur bij ons (ik heb het bevalverslag van haar gekregen dus heb exacte tijden). Ik ben naar boven gelopen en op bed gaan liggen. In die tussentijd moest ik al drie keer goed de weeën wegpuffen. Ze constateerde dat ik op 3 cm zat. Dat vond ik tegenvallen want het was wel heftig nu. Ik dacht alleen maar: “Oef dat gaat nog zwaar worden naar de 10 cm.” Joeri mocht de kraamzorg bellen, en mijn nichtje Laura, die de foto’s zou maken.
Het bevalbad was nog niet eens halfvol
Toen we weer naar beneden liepen moest ik plassen en toen braken om 17.00 uur meteen mijn vliezen. In de wc was ik nog een heftige wee aan het opvangen en daarna liep ik naar de woonkamer, weer een wee. Direct daarna stapte ik om 17.05 uur het bad in, wat dus nog niet eens voor de helft gevuld was. De fotograaf kwam om 17.06 uur binnen dus kon meteen aan de bak.
En toen ging het snel
De weeën kwamen vlot achter elkaar en ik raakte in paniek, want hoe ging ik dit volhouden tot aan 10 cm? De verloskundige bleef rustig tegen mij praten en zei dat ik op mijn lijf moest vertrouwen. Wanneer ik het gevoel kreeg om mee te persen moest ik dat gewoon doen. Ik wilde nog vragen aan haar of dat geen kwaad kon want ik zat toch pas op 3 cm? Maar terwijl ik dat bedacht hoorde ik mezelf roepen dat ik een echt enorme druk voelde (17.12 uur). Ik zucht mee en om 17.16 uur voel ik haar hoofdje. De wee erna is ze geboren om 17.18 uur en kon ik haar zelf pakken.
Wow wat voelde ik me krachtig en wat een oerkracht komt er in je naar boven tijdens zo’n bevalling. Ik heb het helemaal zelf gedaan zonder pijnstilling, met wat aanwijzingen van de verloskundige en natuurlijk de steun en kalmte van mijn man.
JANET
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
