Amy wil zwanger worden maar heeft geen eileiders meer

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Ik leerde mijn huidige man kennen toen hij 20 jaar was en ik 29. Helemaal niet ideaal en totaal niet wat ik zocht, maar de liefde was sterker dan de leeftijd. Op dat moment wist ik al dat kinderen krijgen voor mij niet meer spontaan zou kunnen omdat ik in het verleden twee keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad. Beide keren bleek ik 12 weken zwanger te zijn en nog voordat ik dat besefte lag ik al op de operatietafel om met spoed geopereerd te worden. 

Ik had geen eileiders meer

Mijn man wilde altijd al graag jong vader worden en ik dolgraag moeder. Na een jaar zijn we dan ook gestart met IVF 1. Hij steunde mij ontzettend goed en zette elke dag de prikken in mijn buik. We deden dit echt saampjes. Ik voelde me door de vele hormonen niet echt fijn maar we gingen door. 

De punctie deed intens veel pijn

Toen de eitjes groot genoeg waren was ik klaar voor de punctie. Dit was echt een vreselijke intense pijn. Achteraf bleek dat er een dermoid cyste in mijn eierstok zat van 8 cm. Deze is tijdens de punctie aangeprikt, maar daar kwamen ze later pas achter. Een aantal dagen na de punctie kreeg ik mijn eerste terugplaatsing. Trots verliet ik het ziekenhuis.

Ik werd steeds zieker

De dagen na de terugplaatsing begon ik mij steeds zieker en zieker te voelen. Alles in mij zei al dat dit niet goed was. Ik ging alsnog naar werk en bleef gewoon de dingen doen die ik elke dag deed. Totdat ik echt veel pijn kreeg en heel ziek was. We reden naar het ziekenhuis en ik moest gelijk blijven. Elke dag kreeg ik onderzoeken omdat ze niet wisten wat ik had. Na een aantal dagen kwamen ze erachter dat een bacterie mijn hele lichaam infecteerde. Dit kwam doordat de dermoid cyste was aangeprikt en open was gegaan. 

Een directe operatie was nodig

Ik kreeg veel antibiotica maar niets hielp. Ze wilden mij niet opereren omdat ze eerst wilde weten of ik wel of niet zwanger was. Toen het bleek dat ik niet zwanger was, ben ik dan ook direct geopereerd en is de cyste operatief leeg gemaakt. Ondertussen werkten mijn nieren nog maar voor 20%, had ik een galblaas ontsteking, een longontsteking en hield ik 12 liter vocht vast waardoor ik zo benauwd was dat ik alleen nog rechtop kon ‘slapen’. Uiteindelijk ben ik na twee weken weer geopereerd en is de cyste verwijderd.

Vijf keer haalde het embryo het ontdooiingsproces niet

Na drie maanden was ik eindelijk weer de oude en een half jaar erna hebben wij gebeld voor een nieuwe terugplaatsing. Wij hadden nog vijf embryo’s in de vriezer liggen dus het zou alleen gaan om een terugplaatsing. Je krijgt dan een datum en in de ochtend van die dag moet je bellen om te vragen of de ontdooiing goed is gegaan en of de terugplaatsing doorgaat. Helaas was dit bij alle vijf de keren niet het geval. Wat een ontzettende tegenvaller. Ik heb dus geen terugplaatsing meer gehad.

Na vier jaar wachten durfden we verder met IVF

Ik was toen 30 en heeft vier jaar geduurd voordat ik de draad weer durfde op te pakken. In oktober 2020 begonnen we aan IVF 2. Alles verliep perfect. Ook de gevreesde punctie heb ik vrijwel geen last van gehad. We kregen een aantal dagen later te horen dat er wederom zes mooie embryo’s uit waren gekomen. In november had ik mijn terugplaatsing. Vol goede moed deed ik mijn zwangerschapstest maar helaas was deze negatief. Ik was en voelde mij al moeder maar zonder kindje. Ik was ontzettend verdrietig.

De tweede terugplaatsing bleek positief

Op 29 december 2020 had ik mijn tweede terugplaatsing. En begin januari 2021 had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik was de gelukkigste vrouw van de wereld! Wat een rollercoaster. In september ben ik bevallen van een prachtige dochter Louá Dae. 

We waren veel eerder aan de beurt dan verwacht

Een aantal maanden na de geboorte van Louá belde ik naar medisch centrum kinderwens om te vragen of ik op de wachtlijst mocht voor een nieuwe terugplaatsing. Ik wist dat de wachttijd hiervoor namelijk minimaal een half jaar zou zijn. Plotseling werd ik twee maanden na dat telefoontje gebeld dat ze al plek hadden. We zijn er dan ook direct voor gegaan omdat we wisten dat het ook heel lang zou kunnen gaan duren. En we misschien wel het hele traject opnieuw zouden moeten gaan doen. 

Mijn vliezen braken met 35 weken

Op 27 april 2022 had ik mijn terugplaatsing en weer had ik na een week een positieve test in mijn handen. Wat een geluk! Ik was uitgerekend op 11 januari 2023. Maar op 8 december om 05.00 uur ‘s nachts wilde ik me omdraaien maar voelde ik een enorme plas in mijn bed. Ik was op dit moment 35 weken zwanger. Ik schrok me rot aangezien ik zeker wist dat dit vruchtwater was en dit betekende dat mijn vliezen waren gebroken. 

We gingen snel naar het ziekenhuis

Louá was na een bevalling van drie uurtjes geboren dus ik wist dat het snel kon gaan. Ik belde dan ook direct mijn moeder die op Louá zou passen als het zo ver was. Mijn man belde de verloskundige en ik keek ondertussen op internet wat er nou ook alweer in die vluchtkoffer moest. Ik voelde wat kleine krampjes maar geen pijn. Mijn moeder arriveerde tegelijk met de verloskundige om 05.45 uur. Ik werd nagekeken en had 3 cm ontsluiting. Om 06.10 uur zaten we in de auto onderweg maar het ziekenhuis. De weeën werden toen wel al wat heftiger. 

Een uur later is onze zoon geboren

Ik belde nog even mijn beste vriendin omdat ik zag dat ze wakker was. We hebben nog gelachen en even zitten kletsen. Om even over half 7 lag ik in de beval kamer nog met al mijn kleren aan op bed. Ik kreeg toen net als bij Louá een heftige weeën storm. Ik gaf uiteindelijk aan dat ik persweeën dacht te hebben. De verloskundige trok mijn broek naar beneden en controleerde mijn ontsluiting; 9 cm. Niet veel later mocht ik persen en om 07.20 uur is onze zoon Noli geboren. Met vijf 5 weken te vroeg woog hij toch precies 3000 gram. Wel moest hij 10 dagen in het ziekenhuis verblijven maar hij deed het ontzettend goed.

Als compleet gezin naar huis

Een week voor kerst op 19 december mocht hij mee naar huis. Het was die dag -5 buiten. Alles was prachtig bevroren wit. Ik stapte met mijn man en twee kinderen in de auto en hoorde het nummer “driving home for christmas” op de radio. Ik kon mijn geluk niet op, ik was compleet.

AMY

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.