Lees ook de andere blogs van Ilse
Ik kreeg wekelijkse injecties om een nieuwe vroeggeboorte te voorkomen
Sid gaat van couveuse naar warmtebedje
We zijn thuis met ons prematuur geboren Sid en bouwen het zuurstof daar af
We konden de zuurstofsonde afbouwen
Inmiddels zijn we weer een maand verder, een maand waarin jij ontzettend hard gewerkt hebt. We zijn je zuurstofsonde af gaan bouwen en dat ging heel snel, heel goed. Eerst van 09.30 uur tot 20.00 uur, daarna gelijk van 05.30 uur tot 23.30 uur omdat het zo goed ging. Sinds 25 januari ben je helemaal zonder zuurstofsonde.
Een ‘gewone’ baby
Op 11 februari ben je weer een nachtje in het ziekenhuis geweest voor je derde vaccinatie. Daar werd ook weer gelijk bloed geprikt. Je woog 5070 gram, heel mooi de 5 kilo aangetikt. Het ging super goed, je had geen dipjes en ook je bloed was goed. Dit betekende dat we ook thuis de saturatiemeter mochten stoppen. Evenals een ijzersupplement en Forlax dat de ontlasting verdunt. Zoals je grote nicht, 11 jaar, het deze week zei: “Je bent nu een ‘gewone’ baby.” De TOP fysio (fysio programma voor prematuren vanuit het AMC) is inmiddels twee keer geweest en ook dit gaat allemaal erg goed. Wat zijn we trots op alles wat we behaald hebben.
Je ontwikkelt je goed
Met carnaval heb je voor het eerst bij je oom en tante gelogeerd. Dat was even een dingetje voor mama maar jij deed het, op een klein vals alarmpje van de saturatiemeter na, super goed. Je bent zo’n heerlijk, makkelijk mannetje. Je bent volop in ontwikkeling. Je lacht veel, soms met geluid. Je volgt je speeltjes, we oefenen op je buik en je probeert al dingen te pakken. Eind februari ben je aan het schaterlachen. Wat genieten we hier toch van. Ook zijn alle zuurstofflessen en de saturatiemeter opgehaald. De grote zuurstofflessen waren voor thuis en “zuurstof to go”-flessen voor als we op pad gingen. Weer iets afgesloten, wat een mijlpaal. Soms ineens is daar het besef dat je echt al veel voor je kiezen hebt gehad en dat we zo’n geluk hebben hoe alles nu gaat.
Toch een lichte heupafwijking
Op 29 februari gingen we voor een echo van je heupen en nieren, dat werd wel even spannend. We moeten een aantal dagen wachten op de uitslag en worden daarover gebeld. Maar als we thuis zijn worden we gelijk al gebeld. Het beleid is dat je bij een heupafwijking doorgestuurd wordt naar een orthopeed. Er is een hele lichte afwijking en aan maar één kant. Wat zal dit betekenen? Ik ben meteen bang dat je een spreidbroek moet, ook dat nog. Jouw papa zegt dat ik de afspraak eerst moet afwachten en vooral niet in de paniek moet schieten.
Gelukkig geen spreidbroek
Halverwege maart horen we dat er toch geen afwijking wordt gevonden de spreidbroek dus ook niet nodig is. Zo ontzettend opgelucht. De orthopeed vond dat met de echo onnodig onrust gezaaid was. Er is nog een foto gemaakt en daarop zijn de hoeken 17 en 19 terwijl ze vanaf 32 pas afwijkend vinden. Helemaal prima en dat vieren we met een taartje.
Ik word sentimenteel als je naar je eigen kamertje gaat
Eind maart maken we de overstap naar je eigen kamer. Weer zo’n mijlpaal. Heel sentimenteel maak ik nog even een laatste foto en jij vindt het allemaal wel prima. Ook begin ik weer met werken. Het was wennen maar toch ook vertrouwd. Ook lukte het mij ondanks alle onrust mijn opleiding af te ronden voor gedragsspecialist.
Ik ben benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen
Prematuren hebben een grotere kans op gedrags-/ontwikkelingsproblematiek. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst voor ons in petto heeft en of mijn opleiding van toepassing gaat zijn op mijn eigen zoon. Dat kan me nu al bezig houden: wat gaan we van dit alles merken in de toekomst? Wat staat ons te wachten? We bekijken het stap voor stap en genieten van het hier en nu, samen met jou!
ILSE
