Shanna schrijft over de zwangerschap en bevalling van haar zoon Daan.
Lees eerst deel 1: Met 32 weken zwangerschap verloor ik een groot stolsel en bloed
Het was de vraag of ik zwangerschapsvergiftiging had
Na een week thuis moest ik op controle komen in het ziekenhuis en bleek mijn bloeddruk veel te hoog te zijn. Ik werd naar huis gestuurd om mijn urine 24 uur op te vangen, om zo uit te sluiten of ik geen zwangerschapsvergiftiging had. Na 24 uur urine opgespaard te hebben en dit in het ziekenhuis te hebben ingeleverd, kreeg ik het telefoontje van het ziekenhuis dat ik een koffertje mee moest nemen. Ze gingen mij opnemen want ik had zwangerschapsvergiftiging.
Ik mocht niet meer naar huis tot na de bevalling
Ik baalde enorm want ik was net één week thuis en nu moest ik weer terug naar het ziekenhuis. Er werd verteld dat ik niet meer naar huis mocht totdat de kleine man geboren zou worden. Een enorme tegenvaller. Ik was op dat moment 33 weken zwanger en ik en onze zoon moesten nauwlettend in de gaten worden gehouden.
De afdeling neonatologie was confronterend
We kregen een rondleiding op de afdeling neonatologie zodat wij een beeld hadden van deze afdeling, want wij moesten er rekening mee houden dat de kleine man eerder gehaald zou kunnen worden. Het was inderdaad erg fijn om hier geweest te zijn, maar het was ook confronterend. De artsen deden er alles aan om toch naar de 37 weken zwangerschap toe te werken. Helaas begon ik zoveel vocht vast te houden dat het met de dag slechter ging. Echt alles stond strak van de vocht. Van het puntje van mijn hoofd tot het puntje van mijn tenen.
Er werd besloten mij in te leiden
Met 35 weken en 4 dagen zwangerschap werd er besloten vanwege het extreme vocht wat ik vasthield, de hoge bloeddruk en de pijn die ik kreeg rond mijn middel om de bevalling te gaan inleiden. Het was heel bizar; 3 weken en 4 dagen geleden werd de bevalling geremd en nu werd de bevalling opgewekt. Er werd een ballonnetje geplaatst, maar deze viel er na nog geen 20 minuten weer uit met lopen en bleek ik al 1 centimeter ontsluiting te hebben. De bevalling was begonnen, maar helaas bleven de weeën uit.
De bevalling stagneerde een beetje
Rond 08.30 uur gingen ze mijn vliezen breken in de hoop dat de bevalling verder op gang kwam. De weeën kwamen op gang maar ze waren niet sterk genoeg. Via het infuus kreeg ik weeënopwekkers en dit begon zijn werk te doen. Vanaf het moment van het breken van mijn vliezen tot het moment van het toedienen van de weeën opwekkers waren wij 7 uur verder. Ik begon erg moe te worden en de bevalling stagneerde een beetje. Ik kreeg een ruggenprik in de hoop dat ik meer kon ontspannen en even wat rust kon pakken.
Ze hoopten dat het hoofdje zou draaien
Uiteindelijk was het 19.00 uur en had ik 10 centimeter ontsluiting, helaas mocht ik niet gelijk gaan persen want het hoofdje van ons zoontje was gedraaid en lag er niet goed voor. Een half uur heb ik de persweeën weg moeten puffen in de hoop dat het hoofdje zelf zou gaan draaien. Rond 19.30 uur mocht ik mee gaan persen want het hoofdje lag er nu goed voor. Ik viel alleen tijdens de persweeën in slaap, zo moe was ik. Ik kon mijn eigen benen niet optillen om te persen vanwege het vele vocht in mijn handen.
Onze zoon werd snel weg gehaald voor controle
Na 69 minuten persen werd onze prachtige en gezonde zoon Daan geboren. Hij mocht heel even bij mij liggen op mijn borst, maar hij werd al snel weg gehaald omdat hij toch wat te vroeg was geboren. Daan woog 2950 gram en voor de duur van de zwangerschap was dit best veel. Hij heeft twee nachtjes moeten door brengen op de kinderafdeling om hem goed in de gaten te houden. Maar Daan deed het zo goed dat hij na twee nachten bij ons op de kamer mocht blijven. Ik moest zelf nog een week blijven in verband met de zwangerschapsvergiftiging. Wij hebben gelukkig nog een week met zijn drieën in het ziekenhuis gelegen voordat wij thuis verder mochten gaan genieten. Het waren vijf intense en spannende weken maar wat waren wij blij om thuis te komen met een gezonde zoon!
Daan heeft nu een broertje en zusje
Inmiddels is Daan een gezonde jongen van 6 jaar oud, en is hij grote broer van zijn broertje Stijn van 4 jaar oud en van zijn zusje Lizz van 2 jaar oud. De andere twee zwangerschappen heb ik uit voorzorg het medicijn Ascal moeten slikken. De tweede zwangerschap stond ik onder controle in het ziekenhuis vanwege de voorgeschiedenis van de eerste zwangerschap en werden wij goed in de gaten gehouden. De bevalling is toen zelf opgang gekomen en Stijn is met 38 weken zwangerschap geboren. De derde zwangerschap mocht ik in zijn geheel onder controle blijven van de verloskundige. Heel fijn vond ik dit. En ook deze bevalling is zelf begonnen en is onze dochter Lizz met 38 weken en 6 dagen zwangerschap geboren.
SHANNA
