We lieten onze dochter onderzoeken vanwege een achterstand, de uitslag hadden we echter nooit verwacht

Maart 2013 bel ik opnieuw met de gynaecoloog. Na vijf miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, hadden we besloten de molen in te gaan. We hadden een paar maanden geleden een chromosoom onderzoek gedaan, waar ze geen afwijkingen vonden. De reden van alle miskramen was onbekend, maar waarom ging het dan toch elke keer mis?

Ik word ineens niet ongesteld

De afspraak stond eind mei en voor die tijd wilden we nog even ontspannen en besluiten we een vakantie naar Turkije te boeken. Twee weken na terugkomst werd ik niet ongesteld. Daaruit volgde totaal onverwacht een positieve zwangerschapstest. We waren blij en verdrietig tegelijk. Nu moest de afspraak uitgesteld worden en onbewust wachtte wij tot de miskraam begon. Na twee weken kregen wij een echo en vertelde de gynaecoloog dat hij wel wat zag, maar nog geen kloppend hartje. “Daar gaan wij weer”, dachten wij. Maar de miskraam kwam niet. Wekelijks hadden wij controle in het ziekenhuis en in plaats van een miskraam kwam daar het kloppende hartje. En bleef het kloppen.

Ik kreeg weeën met 26 weken

Blij durfden wij nog niet te zijn, maar dat veranderde na een goede echo bij 20 weken. Stiekem begonnen wij ons kleine meisje voor ons te zien en te geloven dat het dit keer goed zou gaan. Tot het moment dat ik 26 weken zwanger was en wakker werd met weeën. Eenmaal in het ziekenhuis, aan de CTG, werden wij voorbereid op een vroegtijdige bevalling. Ik kreeg medicatie voor de longrijping en weeënremmers in de hoop dat de bevalling nog op zich zou laten wachten. Tegen ieders verwachting in, werden de weeën minder en stopten ze uiteindelijk. Wel werd er een bacterie gevonden en kreeg ik antibiotica. Na anderhalve week mocht ik weer naar huis met het advies om het heel rustig aan te doen.

Ons meisje liet ons wachten

De weken gingen voorbij tot ik met 31 weken weer in het ziekenhuis lag met weeën. Ook dit keer besloot ons meisje dat het nog te vroeg was. Opnieuw naar huis met volledige rust. Op en af bleef ik pijnlijke weeën houden, maar doorzetten deed het niet. Op 6 januari besloot de gynaecoloog mij in te leiden. Een snelle bevalling volgde daarna en om 22.02 werd onze dochter met 38.4 weken geboren. Ze was een klein meisje van 45 cm en 2695 gram. Apgarscore een 10 dus mochten wij naar huis.

We uitten onze zorgen bij het CJG

Jacky was onze eerste dochter, dus we namen alles als gewoon aan. De eerste maanden ging alles perfect. Jacky was een erg makkelijke baby en deed op haar manier haar ding. Rond het eerste jaar uitten wij onze eerste zorgen. Jacky wilde nog niet staan of zitten en in vergelijking met leeftijdsgenootjes vonden wij haar toch wel achter lopen. Bij het CJG en KDV vertelden ze ons dat Jacky alles op haar manier en eigen tempo deed en het niets was om ons zorgen over te maken.

We kregen te horen dat we ons geen zorgen hoefden te maken

Toen Jacky twee jaar werd en zij nog niet liep, zijn wij doorverwezen naar de fysio. Ook zij gaf aan niets afwijkende te zien en vertrouwde erop dat Jacky snel zou gaan lopen. Een paar maanden later liep Jacky. In tussentijd had ik een spoedoperatie achter de rug vanwege een nieuwe buitenbaarmoederlijke zwangerschap en volgden ook daarna nog twee miskramen. Een paar maanden later was ik in verwachting van Robin. Bij elke controle bij het CJG en huisarts uitte ik mijn zorgen, maar ik kreeg steeds te horen dat we ons geen zorgen hoefden te maken.

Op de basisschool viel ze ineens op

Jacky was inmiddels drie jaar en qua spraak liep ze achter. Ze sprak geen hele zinnen en wisselde regelmatig letters om. Helaas werd opnieuw aangegeven dat Jacky het op haar manier deed en dat wij ons geen zorgen hoefden te maken. In januari 2018 ging Jacky naar de basisschool. Na een maand had ik ook bij deze juf mijn zorgen geuit: “Geen zorgen, ze zit in “groep 0” en hoeft hier nog niet mee te komen met de rest”. In september startte er een andere juf in de groep en zij nam onze zorgen serieus. Voor het eerst. Ze gaf aan dat een afspraak bij logopedie gewenst was en vanaf dat moment ging het snel. Ze namen verschillende testen af en komen al snel tot een verdenking voor TOS. Hiervoor werden wij doorverwezen naar Auris. Helaas was de wachttijd wat langer maar na een paar maanden waren wij aan de beurt. Als de uitslag volgt, krijgen wij een harde klap in ons gezicht. Het is niet alleen de spraak waarin zij achterloopt, haar algehele IQ ligt laag. Uit de test bleek dat Jacky een IQ van 62 heeft…

Lees HIER verder.

JANTINE

Insta: jantinevanhemert