Stephanie heeft besloten om helemaal alleen een kind te krijgen, ze is BAM (Bewust Alleenstaande Mama)

Vandaag lezen jullie het interview met Bewust Alleenstaande Mama Stephanie. Mama van Viënna en Gabriël.

Kan je een kleine intro van jezelf geven?

Ik ben een gezellige, creatieve mama van 30 jaar. Ik heb in meerdere richtingen gewerkt, maar nu ben ik gespecialiseerd pedagogisch medewerker in opleiding en werk ik bij een kinderdagverblijf. Daarnaast fotografeer en style ik voor Inworq Interieurprojecten én schrijf ik ook nog blogs. Best een druk leven dus!

Hoe kwam je op de keus om BAM te worden?

Helaas heb ik wat teleurstellingen gehad in mijn relaties, ik koos het type man dat niet goed bij mij paste of mij niet goed behandelde. Op een gegeven moment was ik het helemaal zat met mannen en relaties. Wel had ik nog een grote kinderwens, maar ik wilde mij niet meer binden aan een man op die manier. Want eerlijk is eerlijk, wanneer je een kindje krijgt met iemand zit je eigenlijk voor altijd aan iemand vast. En wat als iemand dan toch niet zo lijkt te zijn als hij in eerste instantie leek. Ik wilde geen teleurstellingen meer.

Ik weet dat jij uiteindelijk voor een “bekende” donor bent gegaan. Kan je uitleggen waarom je deze keus gemaakt hebt?

Ik stond al ingeschreven bij Rijnstate Arnhem en had zelfs de eerste afspraak al staan. Maar wat ik lastig vond was dat je een donor niet ‘kende’. Wat als het iemand is met eigenschappen waar je persoonlijk helemaal niet mee overweg kan. Of wat als een donor bijvoorbeeld een afwijking heeft die hij door kan geven waarvan de kliniek niets weet. Ik ken vrouwen die een kindje met autisme hebben gekregen van één en dezelfde ziekenhuisdonor, dat verhaal beangstigde mij. Een kennis van mij snapte deze zorgen en heeft na goed nadenken aangegeven dat hij wilde helpen met mijn wens, maar op voorwaarde dat hij anoniem zou blijven.

En was het makkelijk om deze betreffende donor te vragen om donor te worden?

Eigenlijk vroeg ik het meer als grapje tijdens een gesprek; ‘Joh, is het niet iets voor jou om te doneren?’ Ik was verbaasd toen hij antwoordde dat hij er wel over na wilde denken.

Hoe reageerde jouw omgeving?

De meeste mensen in mijn omgeving snapten mijn keuze heel goed, zeker na wat ik allemaal meegemaakt had.

Heb je nu ook contact met de donor?

Nee, eigenlijk spreek ik de donor nu niet. Maar ik weet dat als er iets zou zijn, ik altijd contact op kan nemen. En dat is prima zo.

Heb je het je dochter uitgelegd en wat vond ze ervan?

Ik ben vanaf het begin af aan open geweest tegenover mijn dochter. Ik heb haar gezegd dat ik heel graag een kindje wilde en dat er een aardige meneer was die mij wilde helpen door zaadjes aan mij te geven en dat ik af en toe naar het ziekenhuis zou moeten daarvoor. (Dat klopte ook want vanwege PCOS symptomen had ik hormonen en follikelmetingen nodig).

Ga je ooit uitleggen aan je zoon hoe deze leefwijze “ontstaan” is?

Uiteraard zal ik nooit achterhouden hoe hij ontstaan is, maar ik zit zelf nog een beetje in twijfel hoe ik het precies wil vertellen. Ik denk erover om zelf een prentenboek te maken met plaatjes en een persoonlijk verhaal dat echt over ons gaat. Juist omdat deze situatie uniek is én er een nieuwe partner in het spel is, wil ik dit op een zo goed mogelijke manier brengen.

Een tijd na de geboorte van Gabriel leerde jij je huidige vriend kennen. Vond je de situatie niet ingewikkeld?

Nou, ik had het eigenlijk helemaal niet verwacht nog iemand tegen te komen! Ik deed mee aan een winactie op Facebook, je kon een meubel op maat winnen. Ik won een tvkastje op maat, maar ik kreeg de maker erbij! Toen we elkaar voor het eerst zagen, waren we eigenlijk meteen wel verkocht. En mijn vriend is zo lief en zorgzaam voor mij en de kinderen, ik neem echt mijn petje voor hem af. Want ik begrijp dat een vrouw met twee kinderen niet de gemakkelijkste keuze is. Maar als je zo goed bij elkaar past als wij doen, dan snap je waarom andere dingen niet gewerkt hebben.

Heb je nog tips voor aanstaande BAM’s?

·         Wanneer je voor een bekende donor gaat, raad ik aan een donor contract te laten tekenen en bespreek goed wat je van elkaar verwacht, zodat er geen misverstanden ontstaan. Zorg er bovendien altijd voor dat je een ID of paspoort van de donor ziet, sommige internetdonoren liegen namelijk over hun identiteit en het aantal kinderen dat ze hebben.

·         Praat met ervaringsdeskundigen! Ervaringen van anderen kunnen je soms nieuwe inzichten geven.

·         Zorg voor een netwerk. Zijn er mensen in je omgeving die je kunnen helpen wanneer je ziek bent en kunnen zij opvang bieden aan je kindje?

·         Zorg dat je lichamelijk én emotioneel goed in je vel zit en dat je financieel redelijk bij kas zit, voordat je alleen aan een kindje begint. Ik heb ook situaties gezien van vrouwen die er gemakkelijk instapten en uiteindelijk te overspannen waren om zelf nog voor hun kindje te kunnen zorgen.

Lees HIER andere verhalen