We krijgen bizar nieuws bij de echo

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Esther schrijft een reeks op Kids en Kurken. Dit is deel 1.

Het is 11 oktober 2016. Het is de dag na mijn moeder haar verjaardag. Drie weken daarvoor zijn mijn man en ik getrouwd. We hebben genoten van een mooie, fijne en bovenal liefdevolle huwelijksreis. Het is de eerste dag dat ik weer aan het werk ben en ik ben nieuwe collega’s aan het opleiden. Als ik ´s middags naar het toilet moet, merk ik dat ik een klein beetje bloed verloren ben. Het stopt daarna meteen weer en ik sla er geen acht op. En toch blijft er iets in mijn hoofd spoken.

Ik heb het gevoel dat er iets aan de hand is

Het is ochtend en ik kan niet meer slapen. Op de badkamer ligt nog een zwangerschapstest die ik ooit gekocht heb toen ik overtijd was. Ik besluit de zwangerschapstest te doen. Waarom weet ik eigenlijk niet, want het is pas drie weken na mijn laatste menstruatie maar toch heb ik het gevoel dat er iets aan de hand is. En na vijf minuten verschijnt er een tweede streepje, heel licht maar het is er. Zwanger! Trillend en vol tranen maak ik mijn man wakker en samen vieren we dat we zo snel zwanger mogen raken. Toch is het raar dat ik na drie weken, terwijl ik een hele regelmatige menstruatie heb, nu al een positieve zwangerschapstest in handen heb.

Bizar nieuws bij de echo

Ik ben zes weken zwanger. De eerste keer dit ik dit mag voelen. De eerste zwangerschap. ‘s Avonds op de bank zeg ik tegen mijn man dat ik me al wel 12 weken zwanger voel, al weet ik eigenlijk niet hoe dat dan zou moeten voelen. En dan is het zover; we mogen ons melden bij de verloskundige voor een eerste echo. De echoscopiste maakt een mooie echo. Ze laat ons kindje zien met een kloppend hartje, meet ons kindje op en vertelt ons dat alles in orde is. Dan zet ze ineens het beeld stop. Ze haalt een foto terug die ze juist daarvoor gemaakt heeft en ze laat ons ook iets verdrietigs zien. Het kindje wat zo ontzettend mooi groeit in mijn buik heeft ook nog een eeneiig tweeling broertje of zusje. Alleen dit kindje, zo laat ze ons zien, groeit niet zo goed en kan niet meekomen met het andere kindje. Ze vertelt ons dat het waarschijnlijk gaat sterven. Op dat moment zijn we eigenlijk meer overvallen door het nieuws dat er twee zijn, dan dat we erbij stilstaan dat één kindje het niet gaat redden. We grappen wat over dat tweelingen in de familie voorkomen, dat mijn man zijn oma er eentje is van een tweeling en dat mijn moeder gedroomd heeft dat we een tweeling krijgen: een jongen en een meisje.

Ze ziet 3 kindjes!

De echoscopiste kijkt ons aan en zegt: “Ik ga nog een keer heel goed kijken, zodat ik zeker weet dat het klopt”. Ze zet het beeld weer aan en op dat moment vraagt mijn man eigenlijk direct: “Is dit beeld plat net als bij een wereldkaart? Dat als je linksaf eraf schuift, het rechts weer verschijnt?”, waarop de echoscopiste antwoordt dat het beeld rond is en dat wat je ziet er ook is. Op dat moment zien we toch twee kloppende hartjes. De echoscopiste kijkt mij aan en zegt: “Ja, het zijn er drie, waarvan twee met mooi kloppende hartjes”. Ik besef dat ik altijd op mijn lijf moet vertrouwen. Ik heb drie kindjes in mijn buik waarvan er twee zullen uitgroeien tot prachtige baby’tjes. We worden ouders en hóe!

Lees HIER het vervolg.

ESTHER