Het was 8 januari 2022 toen ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Ik was hier ontzettend blij mee. Van 2 op 3 februari 2021 kreeg ik helaas een miskraam. Ik wilde zó graag nog een kindje. Ik kon alleen maar hopen dat het ons gegund was. De volgende zwangerschapstest voelde eerst heel onwerkelijk. Ik heb mijn man wakker gemaakt en duwde gelijk de test in zijn gezicht. WE gaven elkaar een knuffel. Ik was een beetje in ongeloof dat het eindelijk zo ver was. Dit nieuws maakte onze zaterdag enorm bijzonder.
We kregen er een dochter bij
We hebben het onze ouders via beeldbellen verteld, want door het coronavirus wilden we wel voorzichtig zijn en niet zomaar overal langs gaan. Niet ideaal, maar op deze manier lukte het ons ook. De zwangerschap verliep, op wat heupklachten na, eigenlijk hetzelfde als de eerste zwangerschap. Ik sliep prima, genoot erg van mijn groeiende buik en was enorm in de wolken toen we ook nog eens hoorden dat we een meisje zouden krijgen. Onze zoon was ondertussen 4 jaar en hij moest even wennen aan het feit dat er een zusje zou komen. Hij wilde eigenlijk ook wel graag een fiets.
Mijn zoon was geboren met een spoedkeizersnede
Ik wist door mijn vorige bevalling al vanaf dag 1 dat dit een geplande keizersnede zou worden, want ik wilde een spoedkeizersnede, infectie aan de wond en twee weken in het ziekenhuis dit keer overslaan. Ik had bedacht dat als het ziekenhuis wist dat ik zou komen, alles veel relaxter en beter zou verlopen. Daar gokte ik op. Het bracht mij in ieder geval enorm veel rust dat ik een keuze had.
Ik was enorm opgewonden op de dag van de keizersnede
Na 36 weken werd ik overgenomen van de verloskundige praktijk naar de gynaecoloog. Ik kreeg wat echo’s, bloedonderzoeken en voordat ik het wist was het zover en kregen we een datum: 12 september zou onze dochter geboren worden door middel van een geplande keizersnede. De dag van de keizersnede was ik enorm opgewonden. Ze zou vandaag komen. Eindelijk gingen we haar ontmoeten! Mijn man en ik gingen redelijk bepakt en bezakt naar het ziekenhuis waar onze fotograaf al op ons stond te wachten. Heel bijzonder dat zij erbij was, want het is de schoonzus van één van mijn beste vriendinnen en we kenden elkaar al. Heel fijn dat zij dit kon en wilde doen.
Ik had lichte weeën
Om kwart over 12 ben ik aangemeld en kreeg ik mijn kamer. Ik zou, als alles verliep zoals het zou moeten, om kwart over 2 opgeroepen worden voor de operatie. Tot die tijd mocht ik alleen nog wat heldere vloeistoffen drinken en kreeg ik alvast paracetamol, maar moest ik verder wel nuchter zijn. Ik kon de tijd goed doorkomen met mijn man. Ik kreeg nog een ECG, zag toen dat ik al wel wat weeën had, maar ik kon ze hebben. Ik dacht in eerste instantie dat de kleine meid elke keer bewoog, maar dat bleken dus weeën te zijn.
De ruggenprik vond ik spannend door mijn eerdere ervaring
Ik had me om 14:00 uur omgekleed en om 14:15 uur werd ik opgehaald en naar de holding gereden. Ik kreeg een infuus en allerlei snoertjes. Ik was er klaar voor. Ik werd naar operatiekamer 4 gereden. Daar moest ik naar de operatietafel schuiven en eenmaal daar sloten ze me aan op alle apparaten en kreeg ik de ruggenprik. Die vond ik eigenlijk het meest spannend, omdat het bij de geboorte van onze zoon niet goed ging. De verdoving ging ook omhoog, waardoor ik het gevoel had dat ik geen adem meer kon halen. Dit kwam ook omdat ik al een ruggenprik gehad had. Nu kreeg ik er maar één en toen ik door had dat deze precies ging zoals het moest, was ik er écht helemaal klaar voor. Ik had er zelfs zin in. Er werd een doek gespannen die tussen mijn borst en buik. Ze konden deze oprollen op het moment dat mijn kindje geboren werd. Dan had ik een stuk plastic waar ik doorheen kon kijken om mijn kindje geboren te zien worden.
Verklevingen als gevolg van mijn eerdere keizersnede
Ze hadden aangegeven dat het ‘halen’ van onze dochter ongeveer een kwartiertje zou duren, maar het dichtmaken van alle lagen ongeveer een half uurtje zou kosten. Ik vond het oprecht allemaal prima, als ik mijn dochter maar bij me mocht houden. Ik bleek wat verklevingen te hebben door mijn eerdere keizersnede, dus ze moesten iets voorzichtiger te werk gaan waardoor het bij mij iets langer duurde. In de tussentijd kletste ik met mijn man en de anesthesist. Het was, ik durf het te zeggen, gezellig in de tijd dat ik geopereerd werd. Mijn man zei achteraf ook: “Het enige wat miste was een bakje koffie of thee en een koekje om het af te maken.”
Trots en dolgelukkig
Om 14:52 uur was onze dochter daar. Ik mocht haar een kus geven door het plastic heen en toen ging ze even mee met mijn man om de APGAR-score te meten. Voordat ik het wist lag ze weer bij me, onder de warme deken. Ik werd emotioneel toen ik haar zag en moest een paar traantjes laten, dolgelukkig dat ik eindelijk kennis mocht maken met haar. Toen de wond weer dicht was, heb ik nog op de recovery liggen knuffelen met haar en kregen we een ijsje. Toen het gevoel in mijn benen weer terug kwam, werd ik teruggereden naar de kamer waar ik begon. Woensdag 14 september om 12:00 was ik alweer thuis.
Ik kijk heel goed op de keizersnede terug
Ik durf wel te zeggen dat deze geplande keizersnede volgens het boekje is gegaan en dat ik er heel goed op terugkijk. Ondertussen is onze dochter 6 maanden en de liefste, leukste meisjesbaby. Al ben ik misschien wat bevooroordeeld.
SANDRA
