Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Nadine schrijft over de allergische reactie van haar dochter Lieke. Lees eerst het vorige deel.
Lieke leek helemaal op te blazen en raakte bewusteloos
Terwijl we de straat uit reden, was ze bedolven onder de blaasjes en leek ze helemaal op te blazen. Haar ogen begonnen weg te draaien en ik raakte in paniek. “Niks HAP, ik bel 112!” Ze namen direct op en vroegen ons om onze locatie. Ik had geen idee, we zaten in een rijdende auto en ik had alleen maar naar Lieke gekeken. De telefoniste zei me gewoon naar de eerste straat te rijden en die door te geven. Gek genoeg is dat de straat waar we nu wonen. We reden de straat in en daar kwam de ambulance al. Lieke was ondertussen al helemaal bewusteloos… De broeders namen haar van me over en samen met Lieke ging ik mee de ambulance in, mijn man erachteraan met de auto.
Ik maakte alles mee in een waas
De rit in de ambulance heb ik in een waas meegemaakt. Mijn kleine hummeltje op die grote brancard en de ambulance verplegers die haar probeerden te helpen. Ik kon helemaal niets, behalve hulpeloos toekijken en mijn angst de baas te zijn. Ik ging mijn kind niet hier in de ambulance verliezen. Ik herinner me vaag dat de zwelling af leek te nemen en haar oogjes weer open gingen. Ik was op dat moment zó dankbaar! Toen we in Gouda bij het ziekenhuis waren, was ze weer bij en keek ze me vrolijk aan. Nog wel steeds wat opgezwollen maar ze was weer alert en de zwelling begon duidelijk weg te trekken.
Een anafylactische shock
Op de spoedeisende hulp werd ze helemaal nagelopen. Er werden diverse tests afgenomen waaronder een bloedtest met bloed van haar hieltje. Ik weet nog dacht ik dacht: “Alsof ze nog niet genoeg ellende heeft doorstaan vandaag”. Waarschijnlijk had ze een anafylactische shock gehad als allergische reactie ergens op. Maar waarop wisten ze nog niet, daarvoor moesten we de resultaten van de bloedtesten afwachten en dat kon nog wel een paar dagen gaan duren. We hadden geen idee en liepen in ons hoofd de hele dag door. Was het dit? Of was het dat? We kwamen er niet uit. Geen moment heb ik aan het broodkorstje gedacht…
Lieke kreeg medicijnen
Lieke kreeg medicijnen tegen de allergische reactie waaronder prednison en toen bleven we de nacht in het ziekenhuis. Ik mocht op een bedje naast haar slapen gelukkig, geen haar op mijn hoofd die van haar zijde zou wijken die nacht. De volgende morgen was de zwelling helemaal weg en was ze weer het vrolijke meisje dat we kenden. We mochten weer naar huis. Wat een opluchting. Het voelde alsof ik in 24 uur tien jaar ouder was geworden.
Waar had ze zo op gereageerd?
Intussen hadden we nog steeds geen idee waar ze zo allergisch op had gereageerd. Alles in ons huis voelde ineens gevaarlijk; is het dat nieuwe kleed waar ze op heeft gelegen? Is het mijn nieuwe parfum? Zat er iets in het potje fruit wat je hebt gegeten? Maar nog steeds dacht ik toen geen moment aan het broodkorstje. Tot de uitslag van het bloed een paar dagen later binnen kwam. Lieke bleek extreem allergisch voor vrijwel alle graansoorten, waaronder tarwe.
Een leven zonder granen
Een nieuw avontuur begon: leven zonder graan wat in vrijwel alles zit. Een spannend avontuur want iedereen om haar heen eet wel tarwe en overal liggen kruimels. Zie maar eens kruimels te ontwijken met een kruipend kind. We kregen een epi-pen om altijd bij ons te houden. Hierin zit adrenaline wat een anafylactische allergische reactie een kwartier kan uitstellen. Hiermee krijg je tijd om op tijd in een ziekenhuis te komen. Dat gaf ons een veilig gevoel, maar we moesten wel echt duidelijk dingen gaan veranderen. De stofzuiger werd mijn nieuwe beste vriend.
Wat als…
Er ging toen zo vaak door mijn hoofd: “Wat als ik dat broodkorstje op de boot niet had afgepakt? Was ze er dan nog geweest?” Gelukkig weten we het antwoord daarop niet en daar wil ik ook niet over nadenken. Maar ik heb wel geleerd dat je moedergevoel altijd gelijk heeft. Het bleef niet alleen bij de koemelk en de graan. We zouden het ziekenhuis nog heel vaak gaan zien, want de lijst was nog lang niet klaar.
Ik schrijf dit nu Lieke 7 jaar is en we hebben vandaag weer testen in het ziekenhuis hebben gehad. Hoe dit allemaal sinds haar eerste allergische reactie is vergaan lees je in mijn volgende blog.
NADINE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
