Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
In december 2021 raakte ik totaal onverwacht zwanger van ons derde kindje, dwars door de morning-afterpil heen. Mijn twee zoontjes waren op dat moment twee en drie jaar. Ze schelen precies twaalf maanden, wat zeker in het begin enorm pittig was. Een derde stond niet bepaald op de planning. Het was dan ook echt schrikken toen de zwangerschapstest positief bleek. Vooral mijn vriend moest heel erg wennen. Het heeft echt een tijdje geduurd voor hij gewend was aan het feit dat er weer een baby bij zou komen.
Ik had het voorgevoel dat deze baby er echt zou komen
Vanwege een eerdere miskraam, ik bleek toen een leeg vruchtzakje te hebben rond de negen weken, kreeg ik al vrij vroeg in deze zwangerschap een echo bij de gynaecoloog. Ik bleek zes weken zwanger; een ieniemienie stipje mét een kloppend hartje. Zo bijzonder om weer mee te maken. Op de één of andere manier had ik direct heel sterk het gevoel: deze baby gaat er komen en het is een dochter. Ik bleek uitgerekend op 3 augustus 2022. Met precies 14 weken ging ik voor een geslachtsbepalende echo en het bleek inderdaad een meisje. Een dochter. Roze confetti vloog de lucht in na het doorprikken van de grote zwarte ballon. Ook mijn vriend was stiekem heel blij dat hij na twee zoons een dochter zou krijgen.
Helaas opnieuw zwangerschapsdiabetes
Tijdens de zwangerschap van mijn tweede zoontje had ik zwangerschapsdiabetes, dus ook deze keer werden mijn bloedsuikerwaarden gecheckt. En helaas, ook nu had ik diabetes en moest ik insuline gaan spuiten. Ik was toen 24 weken zwanger. Door de insuline zou ik tussen de 37 en 38 weken worden ingeleid. Ook omdat de gynaecoloog verwachtte dat de baby ruim 4500 gram zou wegen rond die termijn.
Mijn bloeddruk bleek erg hoog
Op 2 augustus 2022 was het zover. Ik was precies 38 weken zwanger en ik mocht mij om 11.00 uur melden in het ziekenhuis voor de inleiding. Deze zou starten met het plaatsen van een ballon. Na nog een CTG van de baby en bloeddrukmeting bij mij zou ik weer lekker naar huis gaan om het begin van de bevalling af te wachten. De verpleegkundige kwam mijn bloeddruk meten en ze schrok. Mijn bloeddruk bleek plotseling heel hoog. Verbaasd vroeg ze of ik geen klachten had. Ik voelde wel wat ongemakkelijke druk bovenin mijn buik, maar ging er eigenlijk vanuit dat dit kwam doordat mijn buik enorm was. Verder had ik nergens last van.
Ik moest in het ziekenhuis blijven
Na een paar minuten kwam de gynaecoloog binnen met de mededeling dat ik niet meer naar huis zou gaan totdat de baby geboren zou zijn. Sterker nog, doordat mijn bloeddruk gevaarlijk hoog was moest ik direct aan een magnesium infuus. Ik had pre-eclampsie, oftewel zwangerschapsvergiftiging. Vanaf toen ging alles heel snel. Niet veel later lag ik in een verloskamer aan een infuus met magnesium en bloeddrukverlagers. Mijn bloeddruk bleef nog steeds hoog. Ik voelde me met de minuut slechter en kreeg hoofdpijn. Mijn lijf voelde alsof het in brand stond en mijn hartslag was ruim 150 p/m. Ik kreeg een katheter om mijn vochtbalans bij te houden.
Ik kreeg weeënopwekkers
Ondertussen was mijn moeder ingelicht en ook zij kwam naar het ziekenhuis. Ze zou bij de bevalling aanwezig zijn, net als de vorige twee keren. Omdat mijn bloeddruk hoog bleef, vond de gynaecoloog het niet verantwoord om te wachten met de inleiding. Toen de ballon er die middag rond 15:00 uur uitviel, heeft zij direct mijn vliezen gebroken. Hierna kreeg ik lichte weeën, maar het zette nog niet door. Met de baby ging het gelukkig nog goed. Om de bevalling toch op gang te helpen, kreeg ik weeënopwekkers. En met een eerdere ervaring van weeënopwekkers in mijn achterhoofd koos ik gelijk voor een ruggenprik. Uiteindelijk heb ik de rest van de avond en de hele nacht op bed de weeën opgevangen, van de ene naar de andere zij. Heel oncomfortabel. Gelukkig werkte de ruggenprik goed en was de pijn goed te doen.
Lux werd geboren maar werd paars
De volgende ochtend 3 augustus om 06:20 was het zover: ik mocht gaan persen. Na 13 minuten persen werd onze dochter Lux geboren met 3500 gram en 49 cm. Helemaal niet extreem groot, maar een fijn poppetje. Lux werd op mijn borst gelegd en mijn vriend knipte de navelstreng door. Ik was ondertussen alleen maar bezig met het bewonderen van mijn dochter. Na een paar minuten hoorde ik mijn moeder aan de verpleegkundige vragen: “Gaat het wel goed? Lux is paars.” De verpleegkundige pakte Lux over en nam haar mee naar de andere kant van de kamer om haar te onderzoeken.
Mijn placenta kwam niet los
Ondertussen probeerde de verloskundige mijn placenta geboren te laten worden. Het lukte niet. Ik kreeg een flashback naar mijn eerste bevalling, waarbij ik na de geboorte van de placenta twee liter bloed verloor. Hierdoor twijfelde de verloskundige geen moment en belde naar de OK dat ik eraan kwam om de placenta manueel te laten verwijderen. Lux werd hierna weer even bij mij op de borst gelegd, ze was wat bijgekleurd en leek het goed te doen.
Lux werd meegenomen door de kinderarts
Maar na enkele minuten begon ze toch weer paars te worden en had ze duidelijk moeite met ademhalen. Dit was niet goed. Er ontstond paniek in de kamer. De kinderarts kwam binnen met een couveuse en Lux werd direct meegenomen. Mijn vriend ging met haar mee, ik bleef achter samen met mijn moeder. Ik wist niet wat er met mijn dochter aan de hand was én ik moest naar de OK. Ik voelde me vreselijk machteloos. Gelukkig was de placenta er snel uit en mocht ik terug naar de kraamafdeling. Wel verloor ik 1,5 liter bloed op de OK.
Kleine Lux werd beademd
Mijn moeder zat al op de kamer. Van haar hoorde ik dat het niet goed ging met Lux. Ze lag op de neonatologie en werd hoogstwaarschijnlijk overgeplaatst naar het Erasmus om beademd te worden op de kinder-IC. “Wat was er in godsnaam aan de hand?”, dacht ik. Met bed en al werd ik naar de neonatologie gereden. Daar lag mijn meisje, aan 100% zuurstof met een kapje over haar neus en een slang voor sondevoeding. Overal draadjes en piepjes en ik kon haar gezichtje nauwelijks zien. Ik mocht haar alleen maar zachtjes aanraken.
Er bleek vocht in haar longetjes te zitten
De kinderarts vertelde dat ze nog niet goed wisten wat er aan de hand was, maar dat ze nog een uur zouden afwachten of haar saturatie omhoog zou gaan. Was dit niet zo, dan moest ze overgeplaatst worden en aan de beademing op de kinder-IC. Als door een wonder ging het toen ineens beter. Lux ging met kleine stapjes vooruit en had steeds iets minder zuurstof nodig. We mochten in dit ziekenhuis blijven. Ik was voorzichtig blij. Er werd een foto gemaakt van haar longetjes, er bleek vocht in te zitten. Lux had RDS (Respiratoir Distress Syndroom). Ze was er simpelweg nog niet klaar voor om geboren te worden. Mijn arme meisje. De eerste dagen waren intens.
Het ging met stapjes beter
Uiteindelijk lag Lux acht dagen op de neonatologie en ik op de kraamafdeling. Met Lux ging het steeds een beetje beter. De zuurstof werd beetje bij beetje afgebouwd. Mijn bloeddruk bleef ondanks medicatie doorstijgen. Het heeft een paar dagen geduurd voor dit weer stabiel was. Ook was mijn HB extreem laag door het bloedverlies waarvoor ik een bloedtransfusie kreeg. Ik vond het heel moeilijk om niet bij mijn zoontjes te zijn, maar het was fijn om ieder moment naar Lux te kunnen.
Eindelijk naar huis
Lux mocht op 11 augustus dan eindelijk, met sondevoeding, naar huis. Ze was nog steeds te zwak om zelf alle voedingen te drinken. Gelukkig was de sonde na twee weken niet meer nodig en deed ze het vanaf die tijd perfect. Inmiddels is ze een heerlijk, vrolijk en gezond meisje van ruim zes maanden en niet meer weg te denken uit ons gezin.
CHERIEKE
@cheriekehb
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
