Efka schrijft een reeks op Kids en Kurken. Dit is deel 1.

In 2017 liep mijn toenmalige relatie ten einde. Na heel wat verdriet te hebben, zag ik eindelijk ook in welke kansen ik nu kon grijpen. Kansen zonder rekening te willen of moeten houden met iemand anders. Zo kreeg ik de kans om eicellen te doneren. Een kennis van mij deed het ook en had mij enorm nieuwsgierig gemaakt. Ik besloot mij verder te laten informeren. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging naar een privé praktijk en kreeg voldoende informatie. Een zaadje werd gepland. Ik was helemaal overtuigd en bereid eicellen te doneren zodat ik de kinderwens van iemand anders in vervulling kon laten gaan. Al snel volgde er een bloedafname om allerlei waardes te checken. Daarna moest ik afwachten. Het zou zo’n drie maanden duren voordat zij contact op zouden nemen.

Ik startte het traject voor eiceldonatie

Ondertussen leerde ik in mei mijn huidige vriend kennen tijdens het uitgaansleven. Hij had een mooi voorkomen. Ondanks dat hij niet geheel nuchter was, was ik enorm gecharmeerd door zijn babbel. Ik zocht hem op social media en ik raakte verder aan de praat met hem. Na weken berichtjes sturen gingen we verschillende keren op date. Uiteraard kwam van het een het ander en vormden we al snel een verliefd koppeltje. Zo gingen de drie maanden snel voorbij.

De arts wilde mij persoonlijk spreken

Op een vrijdagavond na mijn werk kreeg ik een bericht van de arts die mijn bloedafname deed. Ze stelde voor om een inwendig onderzoek uit te voeren en de bloedresultaten verder te bespreken op kantoor. Als een arts je persoonlijk wilt zien op de praktijk weet je ergens dat er iets niet pluis is. Ik reed nog naar de praktijk en mocht direct naar binnen gaan. “Kleedt u maar uit vanonder en ga maar op de stoel liggen. Ik haal even mijn collega erbij”, zei de vrouwelijke arts. Ik deed wat ze vroeg en lag klaar voor een inwendige echo. Haar collega kwam al snel binnen. Tijdens de echo keken ze samen naar het scherm en hoorde ik de vrouwelijke arts telkens “Zie je het” zeggen. Ik had echter geen idee waar ze naar op zoek waren. Wat zou dit betekenen?

Vervroegde overgang

De collega ging de kamer uit en ik mocht mij aankleden. Het eerste wat de vrouwelijke arts vroeg was of ik wist of mijn moeder of grootmoeder vervroegd in de overgang terecht zijn gekomen. Ik vond dat best een gekke vraag, maar ik wist wel het antwoord. Beiden waren ze begin veertig, maar hadden dan al een gezin. “Ik vrees dat jij ook vervroegd in de overgang terecht komt”, zei de arts. Wat? Hoe dan? Als 25-jarige? “Het is waarschijnlijk erfelijk bepaald”, ging de arts verder. Mijn ogen werden gevuld met tranen en mijn hoofd met duizend en één vragen. Wat houdt dit in? Dat ik nu aan kinderen moet beginnen? Hoeveel tijd heb ik nog? Hoe leg ik dit uit aan mijn huidige partner met wie ik pas net samen ben. “Mevrouw, u heeft nog voldoende tijd. Rond de dertig jaar beginnen zal ook nog wel lukken”, zei de arts. Ik was al wat meer gerustgesteld en grapte nog met: “Hopelijk heb ik dan een tweeling, dan ben ik direct klaar”. Vol gemengde gevoelens ging ik naar huis.

Ik belde direct mijn vriend

Mijn vriend zat op dat moment in het buitenland van zijn vakantie te genieten. Ik raapte mijn moed bijeen en stuurde hem ’s avonds een berichtje. We hebben uren gebeld. Niet dat ik veel zei, want het enige waar aan ik dacht was± “Dit kan toch niet waar zijn”. Niet alleen mocht ik geen eicellen doneren, het zou zelf moeilijk zijn om zwanger te worden. Mijn vriend was enorm lief, geduldig en begripvol. Hij stelde voor om erover te praten als hij terug was van vakantie. Op afstand kon hij trouwens toch weinig doen, buiten mij elke avond laten uithuilen aan de telefoon.

Ik smeekte mijn vriend weg te gaan bij mij

Toen hij terug was hebben we er direct uitgebreid over gepraat. Ik heb hem gesmeekt om bij mij weg te gaan zodat hij “een normale” vrouw tegen kon gekomen. Maar dat wilde hij niet. Sterker nog hij zei: “Schatje, stop nu onmiddellijk met de pil. Stel dat je zwanger raakt, een kindje van ons samen”. Meer hoefde ik niet te weten op dat moment. Hij ging volledig voor mij en een toekomstig gezin samen. Ondanks zijn lieve en gemeende woorden besloot ik niet om te stoppen met de pil. Ik had mij namelijk net ingeschreven om verder te studeren. Ik wilde een beter diploma behalen, daarna zou het onderwerp “kinderen” een vervolg krijgen.

Lees HIER het vervolg.

EFKA