Bij de allerlaatste poging besloten we twee embryo’s terug te plaatsen

Jolanda schrijft een reeks over haar fertiliteitstraject. Lees hieronder de eerdere delen.

Deel 1: Ik voelde dat er iets niet klopte in mijn lijf, maar dit had ik nooit verwacht

Deel 2: De arts kwam met de verwoestende conclusie: “Je bent onvruchtbaar”

Deel 3: Jolanda is onvruchtbaar, maar wil graag een second opinion in het buitenland

Deel 4: Onze allerlaatste ICSI poging werd afgebroken, dit was het einde

Deel 5: Ik had iemand gevonden die haar eicellen aan mij wilde doneren

Deel 6: Ik kreeg dubbel slecht nieuws van de vrouw die eicellen wilde doneren

Deel 7: Ik ging op voor mijn allereerste terugplaatsing met donoreicellen

Deel 8: We reisden voor donoreicellen af naar een kliniek in Portugal

Deel 9: Wij probeerden zwanger te worden door middel van eiceldonatie, in Portugal

Deel 10: Onze eerste terugplaatsing helemaal in Portugal, zou het deze keer raak zijn?!

De arts in Portugal wilde graag dat wij de EndomeTRIO-test zouden doen. Dit omdat ik drie mislukte terugplaatsingen had gehad. Voor hun een indicatie om verder te gaan kijken. Eerst was ik van slag en kon ik niets anders dan huilen. Ik merkte steeds meer dat mijn lijf en hoofd op raakten. Het vroeg allemaal zo ontzettend veel en het was zo verdomde eenzaam. Maar ik wilde door. Ik verlangde naar antwoorden. Het woog allemaal steeds zwaarder, omdat we steeds dichter naar het einde toewerkten. Het werd steeds zwaarder, maar ook steeds eenzamer. Op het voorstel van de arts voor de onderzoeken wilde mijn hoofd nee zeggen, maar tegelijkertijd wilde ik er ècht alles aan gedaan hebben. Hoe vaak ik dat wel niet heb gezegd bij elke stap die we namen. Dat begon al bij de second opinion in Düsseldorf, het laatste traject daar, inschrijven bij eicelbanken, een tweede eiceldonor en ga zo maar door. De EndomeTRIO test gingen wij dus doen, en zoals de naam al doet vermoeden, betreft dit drie onderzoeken: de ERA, EMMA en ALICE.

Er werden baarmoedertesten bij mij gedaan

Met de ERA-test kan worden nagegaan of het baarmoederslijmvlies van de vrouw het juiste genetische profiel heeft om een innesteling toe te laten.  Als dat niet het geval is, kan het ideale moment om een embryo terug te plaatsen voor een individuele vrouw worden berekend. De embryotransfer kan voor deze vrouw dan op het juiste moment gebeuren. De EMMA is een test die het micro-organisme in de baarmoeder analyseert. De ALICE-test is een onderzoek dat bacteriën zoekt die chronische endometritis (infectie van het baarmoederslijmvlies) kunnen veroorzaken. Drie onderzoeken om te kijken hoe de omstandigheden in mijn baarmoeder zijn ten tijde van een terugplaatsing. Deze onderzoeken vinden in een kunstmatige cyclus plaats door middel van hormonen. Alle onderzoeken werden gedaan door middel van een biopt uit het slijmvlies. Met een klein schrapertje werd er wat slijmvlies uit mijn baarmoeder gehaald. En jemig, wat deed dit een pijn. Het waren maar vijf tellen, maar dat was ook precies lang genoeg. Zodra de arts bij tel drie kwam, hield ik het al bijna niet meer. Gelukkig zakte de pijn meteen, zodra de arts klaar was. Dit biopt moest ik drie keer doen. Geen pretje, maar hopelijk voor een goed doel. De uitslagen konden wel drie tot vier weken duren, maar 1.5 week later werden we al verrast met de uitslagen.

Een bijzondere uitslag

De ALICE liet geen afwijking zien. Hier was ik heel blij mee, want als er een ontsteking zat, moest ik eerst aan de antibiotica, en daarna de test waarschijnlijk opnieuw doen om te kijken of de ontsteking weg was. De EMMA liet een kleine afwijking zien. Het lab adviseerde om hiervoor een pro-biotica kuurtje te nemen. De ERA-test liet de grootste afwijking zien. De test was gedaan op dag 5 (wat normaal is voor een terugplaatsing van een 5 daags embryo), maar mijn uitslag liet zien dat de test te vroeg was gedaan. Wat inhoudt dat mijn terugplaatsing dus een dag later moest plaats vinden. Alle drie de embryo’s die we in de afgelopen tijd teruggeplaatst hebben, hadden dus nooit een schijn van kans, want mijn lichaam was nog helemaal niet klaar voor een embryo! Wat een ontzettend goed nieuws. Nu konden we in ieder geval weer toewerken naar een nieuwe terugplaatsing. Deze werd dan ook al snel ingepland. Hup, alle medicatie weer in huis en starten. We besloten dit keer om onze laatste twee embryo’s tegelijk terug te plaatsen. Dit is iets wat we altijd nog wilden doen. Mocht het nu weer niet lukken, dan zouden we nog één keer het hele traject doorlopen. Omdat je niet weet hoeveel embryo’s je dan overhoudt, vonden we het te risicovol om hiermee te wachten tot de laatste poging. Gelukkig accepteerde de kliniek dit zonder problemen.

Niet veel later zaten we weer in het vliegtuig naar Portugal. Alles wat mis kon gaan, ging mis. Ik was mijn pasje vergeten, ik was vergeten mijn medicatie mee te nemen naar het kamertje voor na de terugplaatsing en tijdens het maken van de controle echo kreeg ik te horen dat mijn baarmoeder gekanteld lag. De tranen stonden in mijn ogen. Daar lag ik dan, zonder mijn partner. Na een half uur mocht ik me gelukkig weer omkleden. Nog even een praatje met de arts en we mochten weer gaan.

Ik had er geen goed gevoel bij, vanaf het begin af aan al niet

Waar ik me de vorige keer wel echt PUPO (pregnant until proven otherwise) voelde, had ik dat gevoel nu totaal niet. Ik had er geen goed gevoel bij, vanaf het begin af aan al niet. Wel hield ik me aan de voorschriften van de arts om het rustig aan te doen en geen zware dingen te tillen. Heel leuk als je de week erna gaat kamperen. Dat werd voor mij dus geen tent opzetten. Ik mocht van mijn man alleen de tentstok vasthouden. Ook van mijn zwager mocht ik niks doen. Inmiddels hadden we mijn schoonfamilie op de hoogte gebracht van de terugplaatsing. Omdat we met hun gingen kamperen leek me dat het makkelijkste, gezien ik niks mocht doen van mijn man en ik zwaar vermoeid was door de medicatie. Ik had ook geen zin om vijf dagen lang te gaan liegen tegen hun.

Twee weken later bleek mijn eerste gevoel totaal niet te kloppen. Nog voordat ik tegen mijn man kon zeggen dat hij de timer moest aanzetten, zodat we wisten wanneer we de uitslag konden aflezen, liet de zwangerschapstest al een knallende uitslag zien…..

 WE ZIJN ZWANGER!!!!!!!!!!!!

JOLANDA