Arwen schrijft al een lange tijd een reeks op Kids en Kurken. Lees de eerdere delen (wel 31 stuks!) over de start van Jayme en Jonna HIER. Wil je alleen het het vorige deel lezen? Klik dan HIER.
De medicatie is opgehoogd
Het is 15 juni en we hebben een verschrikkelijke ochtend achter de rug. Na heel wat gedoe is je medicatie eindelijk opgehoogd tot boven het maximum. Je hebt zelfs een tweede infuusje gekregen omdat er maar een maximum hoeveelheid door het infuus mag. Wat een waanzin. Deze dag is de meest verschrikkelijke dag uit mijn leven. Je krijgt nu zoveel medicatie dat je misschien helemaal niet meer wakker wordt. En tegelijkertijd blijf je zo hard werken. Hoe kan dat nou? Hebben we wel de goede keuze gemaakt? Wil je toch wel door blijven vechten? Je hebt het zo zwaar maar je geeft je niet over. Het is verschrikkelijk. Het moment dat je voelt dat het niet goed gaat en dat dat dan nog dagen kan duren. Wat een gedoe.
Werden we maar wakker uit deze nachtmerrie
Op een gegeven moment ben ik alleen met papa en tante Var boven. We willen eigenlijk even alleen met jou zijn, maar tante Var voelt gewoon goed om erbij te hebben. We liggen naast je in het grote bed en houden je vast. Werden we maar wakker uit deze nachtmerrie. Ik zou er alles voor over hebben om jou stem nog één keer te horen. Om je nog één keer grapjes te horen maken. Nog één keer. Ineens doe je je ogen open en begin je te mompelen. Je wilt de dieren om mee te spelen. Tante Var rent meteen naar beneden om de bak met plastic dieren te halen. Ik kan het niet geloven! Zou het dan toch allemaal goedkomen? We genieten enorm van het moment dat we met jou alleen hebben. Gewoon even zonder alles en iedereen erbij. Gewoon met jou, lieve Jayme.
Jayme verbaasd iedereen
De verpleegkundigen horen jouw gebrabbel en komen vol verbazing naar boven toe. Met de hoeveelheid medicatie die jij krijgt zou je eigenlijk niet wakker moeten kunnen worden. Maar jij verbaasd iedereen weer. Het is echt ongelooflijk! We besluiten de medicatie niet verder op te hogen en te kijken hoe de middag en de avond verder verlopen. Ik ben zo enthousiast dat ik besluit met ome Joshua in de auto te stappen en naar de speelgoedwinkel te rijden. We kopen alle plastic dieren die jij nog niet hebt. Wat ben je er blij mee! En wat ben ik blij dat ik dit kan doen voor jou. Dat ik gewoon de deur uit durf te gaan omdat ik weet dat jij er straks gewoon nog bent. Alles komt gewoon goed. Alles komt helemaal goed.
Ik word voor het eerst sinds dagen opgewekt wakker
De volgende dag, donderdag 16 juni, word ik voor het eerst sinds dagen enigszins opgewekt wakker. Jij, papa en Jonna liggen nog heerlijk te slapen. Ik kijk naar hoe jij rustig in je bedje ligt en krijg ineens een hele rare gedachte. Wat als je ineens niet meer wakker wordt? Zou dat kunnen? Op dat moment doe je je ogen open en zeg je: “Wakker geworden. Omdraaien!”. Ik kan niet stoppen met glimlachen. Je wilt de gordijnen open en zegt dat je naar beneden wilt. Naar beneden! Ik weet niet wat me overkomt. Wat heb je ons laten schrikken de afgelopen dagen. Zou het nou toch allemaal gewoon weer goed komen?
Jayme is weer aan het praten en zelfs bijdehant
Samen met papa en tante Var gaan we jou helemaal opfrissen. Je krijgt schone kleertjes aan en we kammen je haren. Je hebt dezelfde kleur T-shirt aan als papa en het staat je geweldig. De hoestmachine is te veel voor je, maar ik ben blij dat we je wel even hebben kunnen wassen. De rest komt wel. Om acht uur komen de verpleegkundigen van de kinderthuiszorg. Zij zijn ook verbaasd hoe goed het met je gaat. Je vertelt precies wat je allemaal wilt. Er moeten boekjes gelezen worden en ik moet weg. “Mama weg”, zeg je, en ik moet daar stiekem zo om lachen. Het is zo fijn je bijdehante stem te horen. Het is zo ontzettend fijn om jou te zien en te horen.
De medicatie mag worden afgebouwd
Na overleg met de artsen wordt er besloten dat we de medicatie mogen afbouwen. Dat betekent dat we nu heel langzaamaan minder medicijnen gaan geven en dan gaan kijken hoe je daar op reageert. Dit is echt geweldig! Ik heb ineens zoveel hoop. Het moet gewoon goedkomen. Alles komt goed. Je speelt boven met alle plastic dieren. Je wilt ze allemaal rechtop hebben. “Rechtop!”, zeg je. En dat doen we. En als alle dieren rechtop staan zeg je dat je nu alle dieren hebt gezien. Je wilt alleen de hamster nog vasthouden. Het duurt even voordat we je begrijpen, want je praat wat lastig door de medicatie en het is eigenlijk geen hamster maar een bever. Maar uiteindelijk vinden we hem.
Jayme wil onverwacht naar beneden
Aan het einde van de ochtend wil je naar beneden. Je wilt écht naar beneden. Ik kijk de verpleegkundigen aan en samen besluiten we dat we je gaan verplaatsen. We gaan met je naar beneden! Ik til je op en loop met je de trap af. Daar leg ik je heerlijk op je eigen schapenvachtje op de bank. Jouw plekje.
Lees HIER het vervolg.
ARWEN
