Het is oktober wanneer ik als geboortefotograaf voor het eerst mag kennismaken met Patricia, haar man Mark en hun prachtige dochter Lyvia. Bij de geboorte van Lyvia heeft Patricia ervaren hoe waardevol en betekenisvol het is om de geboorte te kunnen terugkijken en lezen. Nu ze zwanger is van hun tweede kindje, wil ze niets liever dan weer de geboorte laten vastleggen. Niet veel later mag ik persoonlijk met ze kennismaken en zijn we al vrij snel in gesprek. Patricia vertelt hoe het is om als mama en zwangere te werken midden in de frontlinie in een tijd van een pandemie. Uit haar gesprek blijkt dat de passie voor haar werk, de liefde van haar gezin en het sterke team waarin ze werkzaam is, dit draagbaar maken. Met veel respect luister ik naar haar verhaal en is al snel duidelijk dat ze beide twee harde werkers zijn.
Ze gaan toch voor een geplande keizersnede
De weken van de zwangerschap gaan snel voorbij en wanneer ze 35 weken zwanger is, blijkt uit een groeiecho dat hun wondertje dwars ligt. Ook heeft hij nog ontzettend veel bewegingsruimte door het ruime vruchtwater. In de afgelopen 1,5 week heeft hij een ontzettende groeispurt gemaakt en weegt al rond de 2900 gram. Voor de zekerheid wordt er een bloedonderzoek gedaan om te onderzoeken of er sprake is van zwangerschapssuiker. Ze wachten even af op de resultaten en een vervolgafspraak bij de gynaecoloog. Wel houden ze er al rekening mee dat het een geplande keizersnede zou kunnen worden. Een herhaling van de bevalling van Lyvia willen ze in ieder geval niet. Na uren weeën opvangen kwam Patricia uiteindelijk met spoed op de OK. Al vrij snel komt de uitslag van het bloedonderzoek: Patricia heeft geen zwangerschapssuiker. Hoewel hun wondertje inmiddels met z’n hoofdje naar beneden ligt, heeft hij nog steeds veel ruimte. Ze hebben een duidelijk en rustig overleg met de gynaecoloog. Het blijkt dat hun kindje behoorlijk goed doorgroeit. Ze krijgen de keuze en gaan voor een geplande keizersnede.
Via haar eigen medische dossier kan ze zien dat de geboorte zal plaatsvinden op woensdag 16 maart. Het tijdstip staat gepland, maar dat is eigenlijk pas de dag van te voren echt zeker. De komende dagen staan in het teken van de laatste regeldingetjes en een bezoekje aan de anesthesie en gynaecoloog. Langzaam begint Patricia zich te vervelen, dus laat die baby maar komen.
Naar de OK
Rond 06:30 uur worden we verwacht op afdeling 11 van het Catherina Ziekenhuis. We spreken af voor de hoofdingang rond 06:15 uur, maar daar maakt iemand met een enorme blazer de ingang schoon. Voor me zie ik Mark en Patricia het ziekenhuis inlopen, de gangen door, met de lift naar boven. Wanneer ik ook boven aankom, hoor ik Patricia heel vrolijk zeggen: “Goedemorgen”. Ze ziet er prachtig uit, alsof ze een dagje weg gaat: mooi opgemaakt een prachtige lange vlecht. Geef haar eens ongelijk, want vandaag is het toch een beetje feest. Vanuit haar vakkennis weet ze precies wat er allemaal gaat gebeuren. Al vrij snel zijn alle voorbereidingen gedaan, op een infuus na wat niet echt wil lukken. Na een aantal pogingen besluiten ze dat maar op de OK te doen. Daar zitten we dan klaar te wachten tot we richting de ok mogen. De sfeer is goed en het infuus zit er daar zo in. Wanneer de anesthesie binnenkomt, is het hele team klaar om te starten.
Plotseling valt Mark op de grond
Ook het team is helemaal enthousiast wanneer ze horen dat de geboorte wordt vastgelegd. Bij het zien van de persoonlijke navelstrengschaar gaat de gynaecoloog even overleggen. Niet veel later komt ze terug. Ze stelt voor dat papa de navelstreng mag doorknippen, wauw. Ondanks dat het haar tweede keizersnede is gaat de operatie voorspoedig. Wel kost het de gynaecoloog met haar team nog heel wat moeite om hun kleine mannetje uit de buik te krijgen. Het geduw en getrek maakt behoorlijk wat indruk op Mark en wanneer hij mag gaan staan om de navelstreng door te knippen, voelt hij al dat het niet helemaal goed gaat. Na enige aansporing probeert hij bij de navelstreng te komen, maar de ruimte is krap, hij heeft geen goed overzicht en voelt zich ineens heel slecht worden. Gelukkig ziet het team het aankomen. Mark hoopt dat het beter gaat door op een stoel te gaan zitten. Hij wordt steeds witter en witter en valt niet veel later in de armen van het team op de grond. Hoe grappig het misschien ook klinkt, op dat moment waren we echt verschrikkelijk bezorgd allemaal. Bij het flauwvallen laat het lichaam vaak ook wat spanning los waardoor het lichaam iets kan schokken en trillen en dat blijft toch een heel akelig gezicht.
Rìo is gezond en perfect
Ondertussen staat de gynaecoloog nog steeds met hun kleine mannetje in de armen en een navelstreng die doorgeknipt mag worden. Ze besluit het zelf te doen. Mark zit niet veel later weer op z’n stoel. Gelukkig komt de nuchterheid van Mark en Patricia snel naar boven en kunnen ze er zelf een beetje om lachen. We zijn allemaal blij dat er weer kleur op Marks gezicht is en hij zijn zoon kan bewonderen. Om 08:40 uur zijn Mark en Patricia de trotse ouders van Rìo geworden. Vanaf de start doet hij het heel goed. Hij kruipt al snel helemaal weg bij mama. Een stralende mama kijkt recht in m’n lens. Rìo is er, gezond en zo volmaakt. Vertederend legt hij een handje op Patricia haar gezicht. We smelten allemaal van deze aanblik.
De eerste kennismaking
Niet veel later mogen we al terug naar de kamer. Wanneer we een beetje geïnstalleerd zijn en de belangrijkste controles zijn gedaan, wordt het tijd om Lyvia en oma te laten kennismaken met Rìo. Met spanning wacht Patricia af tot haar lieve meisje met papa samen naar binnen komt. Gelijk heeft ze een glimlach van oor tot oor. Ze kletst en brabbelt aan één stuk door en is zo blij met haar broertje. Ook oma is ontzettend trots wanneer ze de kamer binnenkomt. De blik van een moeder die haar eigen dochter opnieuw mama ziet worden, is onbetaalbaar.
MIRJAM GEBOORTEFOTOGRAAF
