Stel jezelf even voor
Ik ben Roosmarijn Koster, ik ben 39 en ik woon met mijn man Richie en ons dochtertje Sydney van 2 in Amsterdam. Ik ben designer en ik vlog over vintage fashion en lifestyle. In mijn video’s struin ik allerlei markten en kringloopwinkels af op zoek naar vintage schatten en ik laat alle mooie en minder mooie kanten van mijn leven zien.
Hoe heb jij jouw man ontmoet?
Richie en ik heb elkaar ontmoet via Tinder, een modern lovestory dus!
Hoe ervaarde jij de zwangerschap?
Ik was 36 en ik wilde heel graag een gezin, maar ik had geen partner. Toen ik Richie swipte op Tinder en we begonnen met daten, wisten we al snel dat we samen kinderen wilden. Tijdens mijn zwangerschap heb ik me vooral ontzettend dankbaar gevoeld dat ik dit mee mocht maken. Ik heb mij mijn hele zwangerschap fysiek heel goed gevoeld en ik voelde me mede daardoor eigenlijk heel mooi en sexy.
Kan je over de bevalling vertellen?
Mijn bevalling was véél langer en zwaarder dan ik ooit had kunnen bedenken en dat viel me eerlijk gezegd echt best zwaar, maar het moment dat ik Sydney voor het eerst zag, dat ik haar vastpakte, dat overrulde echt alles. Het is een cliché, dat weet ik, maar zo ontzettend waar!
Hoe zijn jullie op de namen gekomen van jullie kindje?
Ik had altijd al een lijstje met namen, maar in week één van de zwangerschap kregen we allebei bijna tegelijk het idee om haar Sydney te noemen. Dit omdat Richie, mijn man, daar vandaan komt. Toen later bedacht hij Amsterdam als tweede naam omdat Amsterdam immers de plek is die ons samenbracht. In het begin dacht ik: ‘Huh? Kan dat wel?’ Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik dacht: “Ja, dit is het! Sydney Amsterdam!”
Wat vind je van genderreveals?
Ik heb altijd een beetje het idee alsof mensen er vanuit gaan dat ik genderreveals afkeur. Toen ik in een video vertelde dat Richie en ik het geslacht niet wilden weten, schoten veel mensen in de verdediging, maar dat is totaal niet nodig. Ik snap dat genderreveals ontzettend leuk zijn. Elke gelegenheid voor een feestje is leuk als je zwanger bent en mag je wat mij betreft zeker aangrijpen, maar voor mij persoonlijk hoefde dat niet. We hebben het er veel over gehad en ik wilde niet al voordat ons kindje geboren was in twee hokjes denken en voor de geboorte al beginnen met wat het kind zal zijn. Als het voor ons niet uitmaakt, waarom zouden we dan moeten weten of het een jongen of meisje zou gaan worden?
Je voedt je kindje genderneutraal op, wat houdt dat in?
Genderneutraal vind ik eigenlijk al een achterhaalde term, maar wat het inhoudt is eigenlijk precies zoals ik ben opgegroeid. Er werd niet opgelegd wat ik wel en niet kon doen omdat ik een ‘meisje’ was en dat geldt eigenlijk voor alle anderen dingen. We willen Sydney gewoon de ruimte geven om zich te ontwikkelingen tot een prachtig persoon. De persoon die zij graag wil zijn, hoe dat er dan ook uitziet.
Kan je praktijkvoorbeelden geven van hoe dat er wellicht anders uitziet dan bij anderen?
Ik spreek Sydney aan met ‘zij’ omdat dat voor nu het best functioneert in de maatschappij en dat vind ik ook prima. Ik denk dat er niks mis mee is om haar nu aan te spreken met haar en zij, maar als er ooit signalen zouden komen van haar dat ze zich daar niet prettig bij voelt, zijn wij de eerste om dat aan te passen naar iets waar zij zich wel prettig bij voelt. Ze mag dragen wat zij wil, als ze gemillimeterd haar wil is dat oké en ze mag de wc gebruiken die zij wil. Het gaat juist niet om wat ze wel en niet mag, maar over haar de vrijheid geven om haar dat zelf te laten ontdekken en te bepalen.
Wat als iemand een roze jurkje of barbiepop cadeau geeft?
Ik vind het grappig dat deze vraag gesteld wordt als we het over dit onderwerp hebben, want hiermee wordt juist bevestigd dat roze alleen voor meisjes zou zijn. Er is niks mis mee dat zij met poppen speelt of jurkjes draagt, maar ze mag ook met ander speelgoed spelen. Ik vind deze vraag illustrerend voor hoe er vaak tegen genderneutraal opvoeden wordt aangekeken. Er wordt vaak gevraagd vanuit dingen die niet zouden mogen in genderneutraal opvoeden of die ik haar ontneem, voor mij betekent het juist dat alles mag en dat ik haar alle ruimte wil geven om dingen zelf te ontdekken zonder dat ik haar al teveel in een hokje zet. De vragen die ik nu vaak krijg zijn heel vaak vanuit beperkingen: wat mag niet? Daar gaat het juist niet om, alles is goed, zolang zij gelukkig is.
Dit weet niemand van mij….
Veel mensen kennen mij nu vooral als influencer en vlogger, maar weten niet dat ik opgeleid ben als designer en vroeger verschillende collecties heb ontworpen. Binnenkort komt mijn grote droom uit en lanceert mijn eerste collectie volledige ontworpen van vintage en tweedehands items. Ik vind het fantastisch om deze beide passie te combineren!
