Ik had intense pijn door een vaginale abces

Ik belde naar de huisarts. “Het is weer zover”, zei ik, “Mijn vaginale abces is terug”. Het was nog klein en deed nog niet zoveel pijn als de tweede keer tijdens mijn zwangerschap. “Ik schrijf je meteen een antibioticakuur voor en dan hoop ik dat we het abces deze keer voor zijn”, zegt ze. Ik wist inmiddels wel dat ik met deze pijn niet lang moest doorlopen. 

Ik kon niets meer zelf

Toen ik voor het eerst een abces had, is mijn man een week thuis gebleven. Ik kon niets zelf. Niet lopen, zitten, of naar de wc. Die week was een hel. Er was toen niet duidelijk te zien of het een vaginale spatader was of een abces. Ik kreeg zware pijnstillers, desondanks had ik twee weken verschrikkelijk veel pijn. Ik ben absoluut niet kleinzerig, maar dit was echt absurd. Ik hoor mezelf nog zeggen: “Ik doe liever mijn bevalling nog eens opnieuw, dan nog een week met deze pijn”. En nee, ik had absoluut geen vlotte bevalling.

Het kwam terug

Helaas kwam de abces terug toen ik 38 weken zwanger was. Snel aan de antibiotica. Dat moest ervoor moeten zorgen dat het niet doorzette. Maar niks was minder waar. Twee dagen later belde ik mijn moeder huilend op of ze onze zoon wilde ophalen. Ik ging in een laagje lauw water zitten, in de douchebak met mijn dikke buik. Dat hielp wat tegen de pijn. De dag erna mocht ik bellen of er een gaatje was bij de gynaecoloog. Later die dag kon ik langskomen.

Geen verdoving

De gynaecoloog zei dat het een ontsteking aan de Bartholin-klier was. Het abces was waarschijnlijk gevuld met pus. “Ik ga met een sculptuurmesje een sneetje in het abces maken, zodat de druk eraf is. Dan is de pijn ook zo goed als meteen over. Maar….” De arts had wel een kanttekening: “Zwangere vrouwen verdoven we niet graag, dus je moet flink op je tanden bijten”. De pijn was verschrikkelijk, maar de druk was er inderdaad vrijwel meteen af. De bevalling begon een week later. Het duurde net als bij mijn eerste weer lang en de bevalling verliep moeizaam. Op 13 augustus 2020 was daar onze gezonde dochter van 3,7 kilogram. Ik overstroomde van geluk, want ons gezin was nu écht compleet. 

De derde abces

Exact een jaar later merkte ik tijdens het afdrogen dat er weer iets zat bij mijn vagina. De ondertussen voorgeschreven antibiotica leek niet te helpen. Na twee dagen was het abces groter en begon het ook weer wat pijn te doen. Ik besloot toch om te gaan werken. Mijn shopmanager zei eigenlijk meteen: “Bel maar naar het ziekenhuis”. Ik kon een uurtje later al terecht.

De pijn was niet meer te doen

Toen de gynaecoloog erbij kwam, werd er vrijwel meteen besloten dat ik de dag erna geopereerd zou worden. Na het onderzoek begon de pijn flink toe te nemen. Ze hadden nog maar zelden zo’n groot abces gezien op deze plek. Ik wilde ’s avonds douchen, zodat de pijn minder werd. Op weg naar de douche voelde ik dat er iets niet goed zat. Ik kon nog net mijn man roepen. Ik viel flauw. De pijn was niet meer te houden. We reden direct naar de spoedafdeling. Daar aangekomen kreeg ik een infuus met daarin paracetamol. Daar had ik thuis ook al een berg van op en dat bleek totaal niet te helpen. Dat helpt tegen hoofdpijn of buikpijn, maar niet tegen deze intense pijn.

Eindelijk een oplossing

“De gynaecoloog is nu met een keizersnede bezig, daarna ben jij aan de beurt”, zei de verpleegkundige Ik zag de trotse ouders met baby uit de OK komen. Eindelijk was ik aan de beurt. Huilend lag ik te wachten tot alles voorbij was. En toen kwam het verlossende moment: de narcose. Het bleek dat de Bartholin-klier die voor de vochtigheid in je vagina zorgt, verstopt was. Daardoor ontstond een abces. Na de operatie bleef er een soort opening met gaasje waardoor er geen verstopping meer zou kunnen komen. Dat mocht er na twee dagen al vanaf. 

Fingers crossed

Het genezingsproces verliep goed. Zo’n wond is een beetje hetzelfde als een knipwond bij je bevalling, waar je ook nog een aantal dagen last van hebt. Fingers crossed, dat het nu niet meer gebeurt. Mijn advies aan iedereen die een ontsteking bij haar vagina heeft: “Het is niet altijd onschuldig (zoals bij een ingegroeid haarzakje) en trekt soms niet vanzelf weg. Tijdig gebruik van antibiotica kan heel belangrijk zijn. Het kan voorkomen dat je in een situatie zoals ik terecht komt. 

Zijn er nog vrouwen die dit hebben meegemaakt? Was de pijn bij jullie ook zo intens? 

KYLIE