Ellen schrijft een vaste reeks voor Kids en Kurken. Lees hieronder haar vorige delen.
Deel 1: “Ik zie iets wat er niet hoort te zitten”, zegt de verloskundige terwijl ze een echo maakt
Deel 2: De uitslag van de vruchtwaterpunctie
Deel 3: Ik had met 33 weken een ongerust gevoel en wilde een extra CTG
Deel 4: Tijdens de CTG bleek de hartslag van mijn zoon vlak
Deel 5: Ondanks dat we enorm voorbereid waren door de artsen hoe Sylvan erbij lag, schrok ik me kapot
In de loop van de dagen probeerden de artsen Sylvan stabiel genoeg te krijgen om naar de MRI te gaan. Ze wilden zo snel mogelijk weten wat die epileptische activiteit zou betekenen voor Sylvan zijn toekomst.
Sylvans MRI
Zoals elke ochtend deden we zo onze “rituelen” van de dag: kolven, douchen, omkleden, ontbijten, naar Sylvan toe, visite over de vloer en even rusten. Althans ik was van plan die middag te gaan rusten, maar dat verliep toch even anders. Sylvan was eindelijk stabiel genoeg voor de MRI. Mark had gevraagd of hij mee kon, maar de kinderarts gaf aan dat het niet zo zinvol was, omdat hij alleen maar tot de deur mee mocht. Daarom had hij besloten om even naar huis te gaan om nog wat te klussen, zodat ik even kon slapen. Hij zou dan rond 16.00 uur weer terug zijn, want dan zou Sylvan ook weer terug zijn van de MRI.
Na 5 dagen mocht ik Sylvan voor het eerst vasthouden
Ik lag nog niet zo heel lang tot Mark ineens weer in de kamer stond en zei: ‘Jij wil Sylvan zo vast wel even vasthouden?!’ Ik was verbaasd en het drong even niet tot mij door dat ik Sylvan echt vast zou mogen houden! Mark was, onderweg naar de auto, in de gang de artsen tegen gekomen die Sylvan met de transportcouveuse naar de MRI brachten. Zij zeiden dat Sylvan na de MRI toch weer overgelegd moest worden naar de couveuse en daarom ook wel even bij mama en papa in de armen kon. Nou zoiets liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Ik was direct klaarwakker en wachtte ongeduldig tot Sylvan weer terug was van de MRI. De verpleegkundigen zouden het laten weten als hij er weer was, waarna wij natuurlijk direct die kant op gingen.
Sylvan kwam op mijn schoot
Op een gegeven moment kregen wij het teken dat Sylvan weer bijna terug was op de NICU en gingen wij snel die kant op. Ik voelde van alles op dat moment. Ik was een beetje zenuwachtig zelfs, maar had er ook enorm zin in! Ik was al 5 dagen moeder, maar had mijn kind nog geen enkel moment vast mogen houden. Mark desinfecteerde zijn handen voordat we naar binnen gingen en zette mij in de rolstoel. Ik zag door het raampje de transportcouveuse staan en werd er nog zenuwachtiger van. Ik merkte dat ik het toch wel erg spannend vond en niet zo goed wist wat ik nou moest voelen. Mark drukte op de knop om de deur te openen. Binnen moest ik mijn bandje af doen en mijn handen desinfecteren. Mark reed mij naar Sylvans couveuse en daar stond het grote gevaarte al klaar met onze kleine Sylvan erin. Er werd een speciale stoel voor mij neergezet waarop ik wat comfortabeler kon zitten en op mijn schoot werd een voedingskussen neergelegd. Er stond een paar man om ons heen om Sylvan vanuit de transportcouveuse over te hevelen naar mijn schoot. Er gebeurde nogal veel om mij heen en ik wist niet zo goed waar ik moest kijken. Ik hoorde ondertussen van alles piepen omdat Sylvan natuurlijk even los moest van alles slangetjes en buisjes om weer aangesloten te worden op zijn plek op de NICU.
Ik brak volledig
Toen de verpleegkundigen klaar waren, Sylvan bij mij op schoot lag en ik besefte dat ik hem éindelijk vast, had brak ik volledig. Het was zo’n dubbel gevoel op dat moment. Aan de ene kant was ik blij dat ik hem eindelijk vast kon houden en genoot ik er ontzettend van. Aan de andere kant deed het mij zo zeer om mijn prachtige mannetje zo in de armen te moeten hebben met van alles en nog wat aan zijn kleine lijfje. Toch probeerde ik op dat moment zoveel mogelijk te genieten. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden. Ik streelde met mijn hand zo zacht mogelijk langs zijn gezicht, over zijn wangetjes, langs zijn wenkbrauwen en zijn kleine babylipjes. Het voelde al steeds meer vertrouwder. Mark maakte heel veel foto’s, want we probeerden mogelijk vast te leggen. Ik heb een hele tijd genoten van mijn kleine jongen bij mij op schoot en daarna werd hij door de verpleegkundigen bij Mark op schoot gelegd.
De sfeer sloeg om…
Ook Mark genoot intens van het eerste moment dat hij zijn jongste zoon voor het eerst mocht vasthouden en ook hiervan maakten we weer veel foto’s. Nadat we een hele tijd hadden genoten van ons prachtige mannetje, was het tijd om naar mijn kamer te gaan. De neonatoloog zou ons vertellen over de MRI. Nietsvermoedend gingen we weer terug naar de kamer en wachtten we daar. Niet veel later klopte de neonatoloog aan en kwam ze binnen met twee man extra. Ze kwamen de kamer in en ik voelde aan de hele sfeer dat het niet goed was…
ELLEN
