Wauw, zwanger!
Het is eind oktober. Ik ben om 5 uur al wakker. Zachtjes glip ik naar de badkamer. Het is nog niet de dag dat ik ongesteld moet worden, maar toch voel ik me anders dan anders. Zou ik dan toch zwanger zijn? Ik doe een zwangerschapstest en voor ik het weet zie ik een tweede streep op de test verschijnen. Oh,wat ben ik blij! Ik maak m’n man wakker om de test te laten zien. Wat zijn we gezegend dat het zo snel is gelukt.
Na twee weken bel ik de verloskundige om een afspraak te maken. Ook app ik de kraamverzorgster die bij ons was na de geboorte van onze zoon. Ik ben me er bewust van dat het nog erg vroeg is, maar toch kan ik het niet laten haar een berichtje te sturen. Ik zou het zo leuk vinden als zij ons weer zou komen ondersteunen. Ze gaat proberen te regelen dat ze weer naar ons toe mag als het zo ver is.
Mijn eerste echo
Rond de 8 weken mag ik langs komen bij de verloskundige. We zien een prachtig kloppend hartje. Ze vragen meteen of ik mee wil doen met de centering pregnancy groep. Dan krijg je je controles in groepsverband met meiden die rond dezelfde tijd uitgerekend zijn. Ook krijg je veel info over je zwangerschap, geboorte en eerste periode van het leven van je kindje. Dit leek me erg leuk, dus dat wilde ik zeker. We hadden een geweldige groep waar ik veel leuke mama’s heb leren kennen.
De zwangerschapsaankondiging
Met de kerst ben ik 12 weken zwanger. Ik heb doorzichtige kerstballen gehaald waar een echofoto in kan. Daarmee willen we onze ouders vertellen dat we zwanger zijn. Een week voor kerst komt m’n zus naar me toe. Ze zegt: “Ik droom al weken dat je zwanger bent is dat zo?” Ik kan me nu niet meer stil houden natuurlijk. M’n big smile verraad het al! We spreken af dat ze nog niets zegt, zodat het echt een verrassing is voor m’n ouders. Met kerst is iedereen ontzettend blij! Onze jongens van 2 en 10 zijn ook enorm blij.
De geslachtsbepalingsecho
Als ik 15 weken zwanger ben, laten we een geslachtsbepalingsecho doen. M’n man heeft al een zoon uit een eerdere relatie en samen hebben we ook al een zoon. Zouden we dan nu een meisje krijgen of krijgen we er nog zo’n leuke jongen bij? Ik zie 3 streepjes. De echoscopiste vraagt of ik het al zie. Aarzelend vraag ik of het een meisje is. Ik ben natuurlijk geen professional dus voor hetzelfde geld heb ik het mis. Maar het klopt. We krijgen een meisje! We houden dit voor iedereen geheim tot ze geboren is.
Onze dochter wordt op een gegeven moment iets kleiner gemeten. Hier krijg ik extra echo’s voor. Naast dat ik erg last van m’n bekken heb, verloopt de zwangerschap prima, beter dan bij m’n eerste zwangerschap waarbij ik met 30 weken al bedrust had.
Een strippoging
Het is 7 juli, m’n uitgerekende datum. Nog geen teken van de bevalling, maar dat had ik ook niet verwacht. Onze zoon is met 40+6 geboren, dus ik ga er vanuit dat dit kindje ook later komt. Omdat ik toch wel erg last van m’n bekken heb, vraag ik de verloskundige of ze mij wil strippen met 40+3 weken. Bij onze zoon is na 1 keer strippen de bevalling gestart, dus wie weet. Maar helaas, deze strippoging heeft geen effect.
Vrijdagmiddag om 13.00 uur met 40+5 word ik weer gestript. Zou ons kindje dan vandaag komen? Haar broer is ook op een vrijdag geboren, dat zou wel heel toevallig zijn. Rond 18.00 krijg ik wat harde buiken, maar ik heb niet het idee dat de bevalling is begonnen. Ik verlies wel m’n slijmprop. Dit hoeft natuurlijk niets te betekenen. Ik bel toch even de verloskundige, omdat ik wel iets bloedverlies heb. Ik wil graag weten of dit van het strippen kan komen. Ze vertelt dat ze rond 19.00 uur even langs komt.
Plotseling voel ik een wee
Ondertussen eet ik m’n bord warm eten op en brengen we onze zoon op bed. Ineens krijg ik een heftige wee, dus ik sta te wiegen met m’n heupen bij z’n bed. Even diep ademen en het is weer weg. Maar ik zie dat onze zoon wel in de gaten heeft dat er wat is. Om 19.15 staat de verloskundige voor de deur. Ik heb al 3 a 4 cm ontsluiting. Yes,de bevalling is begonnen! Ze zegt dat ze rond 21.30 wel weer komt kijken en als het niet gaat dat ik dan moet bellen. Ik ga naar beneden en hang bij elke wee aan de rand van het bed. M’n schoonzus vertelde dat het haar erg heeft geholpen om haar buik zo veel mogelijk te ontspannen bij elke wee. Ik volg haar advies op en wieg bij elke wee met m’n heupen en probeer m’n buik zo veel mogelijk te ontspannen. Ik zit helemaal in m’n eigen bubbel en merk bijna niet dat onze zoon niet wil slapen. M’n man probeert mijn ouders te bellen om onze zoon te komen ophalen,maar ze nemen de telefoon niet op!
De verloskundige moet terugkomen
Ondertussen merk ik dat de weeën snel steeds heftiger worden. Ik zeg tegen mijn man dat als dit nog uren zo door gaat, ik dat echt niet vol houd. Hij moet van mij de verloskundige weer bellen, ook al is ze pas net weg. Rond 20.00 uur is ze er weer en ook zij ziet dat het snel gaat. M’n man moet meteen de kraamhulp bellen (het is gelukt om dezelfde kraamhulp te krijgen als bij onze zoon!, zodat ze er op tijd bij is. Om 20.45 is de kraamhulp er, ook mijn ouders heeft hij inmiddels te pakken gekregen en zij komen tegelijk aan met de kraamverzorgster. Snel gaat onze zoon met ze mee, dan kan mijn man mij eindelijk ondersteunen.
De geboorte
Ik voel dat ons kindje al bijna komt. De verloskundige zegt dat ze even wacht met toucheren, omdat de vliezen nog niet zijn gebroken en de kraamhulp nog even bezig is met spullen klaar zetten. Ze zegt dat ze denkt dat als ze nu gaat toucheren, de vliezen waarschijnlijk meteen breken en dat het dan wel eens erg snel kan gaan. Ze vraagt of ik in bed wil bevallen of op de baarkruk. Het bed staat op klossen en ik ben niet groot, dus ik zou er met een krukje op moeten klimmen, daar heb ik nu geen zin in. Ik zeg dat ik wel op de baarkruk wil. Het is 21.00 uur als ik op de baarkruk ga zitten. De verloskundige voelt dat ik 10 cm ontsluiting heb. De vliezen breken inderdaad direct. Mijn lijf begint zelf al met persen. Om 21.05 uur is ze er al! Wauw, wat was dit een geweldige bevalling. Daar is ze dan, onze Juliette! Ze is 49 cm en 3760 gram. We hadden een klein kindje verwacht, maar dat is niet het geval.
We bellen onze familie, nadat iedereen is goed gekeurd en we een tijdje met z’n drieën in onze eigen bubbel hebben gezeten. Iedereen is dol blij! Inmiddels is Julliete alweer 2 jaar, een echte kletskous en ze is gek op haar grote broers.
CARLIJN
