In januari 2018 kwamen wij erachter dat ik onverwacht zwanger was. Wij woonden net (nog geen maand) samen. Wij schrokken in eerste instantie, maar gelijk was het zeer gewenst. Het gebeurde alleen iets eerder dan wij hadden bedacht. Ik riep al jaren, mocht ik ooit kinderen krijgen, dan wil ik geen kind aan mijn tepel! En dat riep ik dus in het begin van mijn zwangerschap ook. Verder in de zwangerschap zei ik: “Ik zie wel hoe het loopt, maar met flesvoeding wordt een kind ook groot. Kijk maar naar mij!” Ik heb zelf vroeger nooit borstvoeding gehad.
Plotseling draaide mijn mening
Toen ik in het ziekenhuis kwam vanwege een hoge bloeddruk en eiwitten in mijn urine, en er een inleiding werd besloten, vroeg het ziekenhuis of ik borst- of flesvoeding wilde geven. Ik antwoordde eigenlijk gelijk: “Borstvoeding!” Na een vrij snelle bevalling van 5 uurtjes was daar onze dochter. Ik voelde wat ik nog nooit gevoeld had. Ik wilde ineens zo graag borstvoeding geven. Ik ging er vol voor. Mijn borstvoeding kwam gelijk op gang en in het ziekenhuis waren ze verbaasd wat voor hoeveelheid er al uit mijn borsten kwam. Ik was stiekem zo trots en dacht: “Als het zo makkelijk gaat bij mij, dan is het zonde om het niet te doen!” En het gekke is dat ik geen stuwing heb gehad in de kraamweek, maar wel een overproductie!
Ik wilde pertinent geen flesvoeding erbij
Helaas hapte mijn dochter wel aan, maar was ze moe van de morfine die ik heb gehad tijdens de bevalling. Ik wilde zo graag dat ze borstvoeding kreeg. Ik bleef volhouden. Ik kolfde met de hand een klein bakje helemaal vol en gaf haar met een spuitje mijn voeding. De voeding was niet genoeg. Ze viel 7% af en er werd gesproken over bijvoeding. Ik begrijp de reden niet, want ik ben helemaal niet tegen flesvoeding, maar ik wilde níet dat ze flesvoeding erbij zou krijgen. Ik zei tegen mijn vriend: “Ik ga kolven en giet het in een fles over.” Dolblij dat we die keuze gemaakt hebben, want ze kwam gelijk aan. Ik kolfde en voedde elke 3 uur. Ik legde een flinke voorraad aan in de vriezer, want wat ik kolfde was meer dan 300 ml per keer, en dat dronk zij natuurlijk nooit. Ik heb mijn dochter daarbij ook elke dag aangelegd. Dit heb ik 5 weken gedaan.
Eindelijk was daar de eerste magische livevoeding
Na die 5 weken hapte ze aan! “Dag kolven, hallo kind aan de borst!”, dacht ik dolgelukkig. Ik heb mijn dochter 20 maanden met veel liefde en trots mogen voeden. Met pijn in mijn hart wilde zij zelf na 20 maanden niet meer. En wat bleek: ik was weer zwanger! Voor mij was er weer geen andere keuze dan borstvoeding. Ik wist dat het bij een tweede kindje heel anders kon lopen, maar ik ging er eigenlijk stiekem vanuit dat het weer zo soepel zou gaan. En ik had gelijk. Toen mijn zoontje 8 maanden geleden is geboren, ging het gelijk goed: de borstvoeding kwam snel op gang en ik had weer een flinke productie. Deze keer ging het aanhappen ook soepel, weer had ik in de kraamweek geen stuwing, maar wel een overproductie. De vriezer lag weer goed vol.
Ik voel me zo gezegend
Beide kinderen hebben de eerste 6 maanden alleen maar borstvoeding gehad. Daarna ben ik begonnen met hapjes. Hoe mooi dat ze de eerste maanden zo zijn gegroeid op alleen míjn melk. Zo bizar, maar zo gaaf! Mijn zoontje krijgt soms meer borstvoeding dan hapjes, en soms andersom, het is wat hij wil. Ik voed dus ook nog op verzoek. Ik ben trots op mijn borstvoeding en dat ik het mag en kan geven, want ik besef mij heel goed dat veel vrouwen ervoor moeten vechten. Ik hoop dat mijn zoontje nog lang bij mij wil drinken. Hij valt elke avond aan de borst in slaap, net als mijn dochter deed. Nu heb ik één slapende kindje aan de borst en een ander kindje heerlijk tegen mij aan en mijn hand vasthoudt. Ik geniet daar intens van!
YOEK
