In augustus 2017 begon de wens voor een tweede kindje bij mij te groeien. We hadden afgesproken dat we een afspraak zouden maken bij de gynaecoloog om te kijken of er in mijn baarmoeder een reden te zien was voor de vroeggeboorte van Sid. Je kunt met een vroeggeboorte te maken krijgen met een medische oorzaak, zoals bijvoorbeeld zwangerschapsvergiftiging. Bij een medische oorzaak kunnen de artsen er vaak bij een tweede zwangerschap op inspelen. Bij spontaan gebroken vliezen kunnen ze er weinig aan doen. Ik vond het erg spannend, want was als er iets gevonden zou worden?
Er was niets mis met mijn baarmoeder
Er zijn geen bijzonderheden gezien, zoals een andere vorm baarmoeder (dat was toch wel m’n grootste angst). Er is dus geen reden bij ons gevonden. De vroeggeboorte was spontaan en dat maakte mij niet echt geruster. Waarom Sid aan één kant van zijn lichaam helemaal blauw heeft gezien en altijd in stuit lag, is nog steeds een raadsel! Mochten we voor een tweede kindje willen gaan, dan zijn er verschillende mogelijkheden.
- Van week 16 t/m week 36 hormoon spuiten halen bij de huisarts
- Van week 16 t/m week 36 vaginale hormoon tabletten inbrengen
- Meedoen aan een onderzoek met aspirines
Daarnaast doen de artsen standaard wat extra dingen:
- Vaginale kweek op infecties
- Meten van de baarmoeder mond, meerdere malen t/m 22 weken
- Streng toezicht
Ik had 1 op 4 kans op weer een vroeggeboorte
Al met al is er 25% kans op herhaling van een vroeggeboorte, dat is 1 op 4. Aan de ene kant wil ik, zo graag nog een kindje van ons samen, maar het is wel super spannend. Toen ik er met mijn vriend over sprak, zeiden we tegen elkaar dat we er net zo goed voor konden gaan, omdat we anders eeuwig zouden kunnen twijfelen. Niemand geeft je garanties en de wens was heel groot. Die stoere gedachte van “we gaan er gewoon voor”, nam ik eigenlijk al vrij snel weer terug. “Ik durf het toch niet aan”, zei ik een paar dagen later. Maar stiekem was er al een kleintje dat toch graag bij ons wilde zijn. Het zwanger raken ging namelijk even veel sneller dan verwacht. Want bam, het was in één keer raak! Een positieve test. Dat is wel erg snel! Mijn lieve vriend reageerde met: “Misschien is het gewoon beter zo. Nu kunnen we niet meer twijfelen”! Dat is ook weer zo.
Snel zwanger
Op de tweede verjaardag van onze dappere Sid, gaf de test “zwanger, 1-2weken” aan! Nu moesten we er echt aan geloven. Mijn hoofd maakte echt overuren. Steeds dacht ik: “Wat als… We hebben nu ons mannetje rond lopen, maar hoe gaan we dat doen als we weer te maken krijgen met een vroeggeboorte?” Daarnaast hebben wij voordat we Sid kregen een miskraam gehad, dus ook die angst speelde weer volop op. Aan de andere kant had ik de gedachte dat alles gebeurt met een reden en we er toch niks aan zouden kunnen veranderen. We moesten gewoon positief zijn.
De controles vanuit het ziekenhuis
Begin november zijn we voor de eerste afspraak bij de klinisch verloskundige geweest. Jeetje, wat kwam er veel op ons af. Allereerst hebben we even gekeken naar ins baby’tje. Een mooi kloppend hartje en een termijn van ongeveer 8 weken. De verloskundige zei dat het fijn was om te zien, gezien de voorgeschiedenis, dat het er in ieder geval maar een is! Daar waren we zelf ook erg blij mee, want een eventuele tweeling had ons nog meer zorgen bezorgd. Verder hebben we ook heel Sid z’n avontuur besproken, hoe het gegaan is en de reis die hij gemaakt heeft om te komen waar hij nu is, dat vond ik fijn. Ik heb aangegeven dat, mocht het weer gebeuren, we graag naar Veldhoven zouden gaan. Verder hebben we ook de komende periode vol afspraken besproken. Ik vond dat er veel werd gedaan voor en met ons. Alles voor een mooi doel, namelijk een voldragen zwangerschap. Wat zou dat bijzonder zijn! Al met al kreeg ik een goed gevoel bij dat we zo goed gevolgd werden.
Ik kreeg bloedingen
Halverwege november waren daar een aantal dagen met bloedingen waardoor het doemdenken bij mij de overhand kreeg. Ik heb toch maar de afdeling gynaecologie gebeld en ik mocht even langskomen ter geruststelling. Een fijne echo volgde, waarop alles goed was. De opluchting was groot. Mijn ongerustheid werd begrepen en dat gaf rust.
De termijnecho
Eind november hadden we de termijn echo bij het echobureau met daarna een consult. Ik was 10+5 zwanger en de uitgerekende datum was 17 juni 2018. Aan de hand van dit consult besloten we voor de NIPT te gaan. Ook besloten we om vanaf week 16 injecties te zetten en daarnaast mee te doen met de studie met aspirine. Ze denken dat ze vroeggeboorte met 30% terug kunnen dringen door middel van een kinderdosis aspirine per dag. Helaas weten we niet of ik echt aspirine krijg of de placebo.
De keuzes zijn gemaakt. We gaan er voor!
ILSE
