De enorme kinderwens
Wanneer je erachter komt dat je op mannen valt, ga je toch wel wat meer nadenken over je toekomst. Dingen die eerst vanzelfsprekend leken, zijn dit nu niet meer. “Hoe zit het met het vinden van een partner? Hoe zit het met trouwen?” En wellicht de grootste vraag die bij ons opkwam: “Krijgen wij wel kinderen?”
Bij ons, Thijs (24) en Rens (27), is de kinderwens eigenlijk altijd wel aanwezig geweest. Het feit dat we op mannen vallen, heeft ons nooit doen twijfelen of we dit wel wilden. Echter is het hebben van een kinderwens niet vanzelfsprekend in de homogemeenschap. Dus iemand vinden om die kinderwens mee te delen, kan nog wel eens lastig zijn. De laatste paar jaren zie je echter toch wel dat steeds meer homostellen een gezin stichten.
Hoe we elkaar hebben ontmoet
In de zomer van 2016 kwamen wij elkaar tegen op vakantie in Albufeira. Beiden waren we daar met onze eigen vrienden en per toeval kwamen we elkaar in de club tegen. Na twee korte dagen met elkaar op stap te zijn gegaan, hebben we afgesproken elkaar na de vakantie nog een keer te zien. Gelukkig woonden we niet ver van elkaar af, Thijs in Someren en Rens in Maasbracht. Na kort gedatet te hebben, werd de relatie al snel officieel. In 2018 zijn we gaan samenwonen in het Limburgse Echt, waar we nu met onze twee katten en twee baardagamen erg gelukkig zijn.
Al vrij snel in onze relatie kwam het gesprek uit op kinderen. En gelukkig dachten we hier beiden hetzelfde over. Een kind is enorm gewenst! Na de geboorte van ons nichtje in 2018, begon deze kinderwens meer en meer te groeien. Echter was het toen nog te vroeg om hier echt werk van te maken en energie in te stoppen. Rens was net begonnen aan een master studie en ook privé was de situatie niet optimaal, omdat de vader van Rens ernstig ziek was. Eind 2016 werd bij de vader van Rens de ziekte ALS ontdekt. Deze ingrijpende ziekte had veel impact op het gezin en de familie. In september 2019 overleed de vader van Rens aan de gevolgen van ALS.
Kinderkriebels
Eind 2019 kregen we het bericht dat we een tweede nichtje of neefje zouden krijgen! Toen begon bij ons toch ook echt de kinderwens weer enorm te kriebelen. Het is dat we geen eierstokken hebben, want anders waren deze behoorlijk aan het rammelen! Ook privé was de situatie weer iets rustiger en besloten we daarom om serieuzer te gaan kijken naar de mogelijkheden die er zijn, voor het krijgen van kinderen voor een homokoppel. Al snel kwamen we terecht bij de stichting Meer dan Gewenst. Dè stichting voor roze ouderschap in Nederland.
Wij zijn uiteindelijk naar een aantal bijeenkomsten geweest waar we meer informatie kregen over de verschillende routes die mogelijk zijn voor ons. Al snel waren we het eens dat we graag een kind zouden krijgen, waarvan we iets van onszelf in kunnen terugzien. Dat betekent dat er twee opties overbleven: co-ouderschap en draagmoederschap. Zoals het woord co-ouderschap al doet vermoeden, voed je het kind op met meerdere ouders. Wanneer je voor het draagmoederschap zou gaan, zou deze opvoeding alleen voor ons komen te liggen. Uiteindelijk besloten we daarom dat het draagmoederschap het beste bij ons zou passen.
Het draagmoederschap
Het draagmoederschap brengt echter een aantal regels en beperkingen met zich mee. De beste kans om iemand te vinden is in de directe omgeving. Na het vertellen tegen vrijwel alle mensen die wij kennen, kregen we helaas geen respons. We hopen steeds meer bekendheid te krijgen voor het draagmoederschap, niet alleen voor ons, maar voor alle koppels die niet op de traditionele manier kinderen kunnen krijgen, maar dit wel zielsgraag willen. Hopelijk gaat de overheid, door de bekendheid, beter kijken naar de regelgeving omtrent het draagmoederschap en wordt het in de toekomst makkelijker.
Liefs,
THIJS & RENS
