We hadden de beslissing genomen. Al zaten wij nog midden in een grote verbouwing voor ons nieuwe huis, we wilden graag een tweede kindje. Bij mijn zoontje, was ik erg snel zwanger. Al calculeerde ik in dat het deze keer wellicht anders zou zijn, niets was minder waar. Na een maand “reset” van de spiraal, verschenen er weer 2 strepen op de test. Zo spannend! Vooraf heb ik een aantal keer geroepen: “Nou als het maar geen kerstkindje wordt! Dat vind ik toch zo’n onhandige periode!” Buiten het feit om dat gezondheid en dankbaarheid voor dit tweede wonder voorop stonden, leek mij dat zo’n onhandige tijd voor een verjaardag. Tijdens de termijn echo werden wij geconfronteerd met de uitgerekende datum: 24 december! “Hoe verzin je het?!”, dacht ik. Ik moest er hard om lachen en natuurlijk was het prima zoals het was.
Ik was in verwachting van een meisje
Deze zwangerschap verliep iets anders dan bij de eerste. Ik was vaker misselijk, moe en groeide sneller. Tijdens de 20-wekenecho kregen wij te horen dat wij in verwachting waren van een meisje. Zo leuk dat we naast een jongen ook een meisje mochten krijgen. Daar waren wij onwijs dankbaar voor! Stiekem was mijn hartenwens om ook een meisje op de wereld te mogen zetten. Al was een broertje voor de oudste ook zeker leuk geweest! Natuurlijk was daar ook nog de verbouwing die energie kostte en liep er nog een kleine eigenwijze, maar oh zo lieve peuter rond.
De decembermaand
De maand december brak aan en ik mocht lekker met verlof. Ik heb weer tot 36 weken door gewerkt, om zo langer te kunnen genieten van de kleine meid. De week van de uitgerekende datum brak aan en alles was nog rustig. Zelf was ik wel een beetje klaar met deze zwangerschap, vooral die buik. Het begon zeer te doen en in de weg te zitten. Alles wat ik at, gaf maagzuur en kwam er ook snel weer uit. Slapen ging niet meer comfortabel en ik wilde zo graag de kleine meid ontmoeten! De dame daar binnen had echter niet zo’n haast. De kerstdagen lieten wij een beetje op zijn beloop. Want ja, we wisten niet wat er zo gebeuren….
Ik werd gestript door de verloskundige
Daar was dan de uitgerekende datum! Nooit gedacht dat ik 40 weken zwanger zou zijn, aangezien mijn zoontje 4 dagen eerder kwam. Ik had dat hier ook wel zo’n beetje verwacht. Terwijl mijn vriendin al 3 dagen eerder bevallen was (wij waren op dezelfde dag uitgerekend, zo bijzonder!), was het bij mij nog steeds helemaal rustig. Geen krampje, niets gaf mij een teken dat de bevalling zou gaan beginnen. Met mijn verloskundige besprak ik de eventuele optie om een strippoging te doen. Op Oudjaarsdag was ik precies 41 weken. Mijn verloskundige kwam langs om te strippen. Laten we het hier maar niet over hebben, want nog nooit heb ik zo iets naars gevoeld. Man, dat is vervelend! Maar goed het lukte, want ik had 1 centimeter ontsluiting. Sceptisch was ik wel, want waarom zou de bevalling nu wel ineens op gang komen? Ik was al zo lang aan het wachten. Direct na het strippen kreeg ik wat krampen, maar dat wuifde ik weg. Dat kwam natuurlijk door het strippen, want pijn deed dat wel. We lieten mijn schoonzusje en haar vriend gezellig langs komen om de jaarwisseling te vieren. We zouden wel zien hoe de avond zou verlopen…
Oudjaarsavond
Rond een uurtje of 8 ’s avonds vroeg ik mijn vriend: “Hoe laat verwachten we ons bezoek eigenlijk?” Ik begon toch wat ongemakkelijk te voelen. “Ze zijn onderweg”, vertelde hij mij. Ik gaf bij binnenkomst meteen aan dat het aan het rommelen was. Maar of het door ging zetten, dat was natuurlijk de vraag. Zo waren zij ook voorbereid op een vervroegd retourtje. We lachten er een beetje om. “Het zal vast niet!”, zeiden ze tegen elkaar. Maar ondertussen had ik alvast een weeëntimer gedownload, toch wel handig om deze alvast op je telefoon te hebben.
Tijdens een potje 30 Seconds, pakte ik de app er even bij. Want er kwamen weeën op gang. Eerst zaten er 10 minuten tussen, toen 6 en daarna al snel 3 of 2. Het wisselde nog wel. Heel langzaam nam de intensiteit van de weeën toe. Dit zorgde voor een adempauze, voordat de zandloper van het spel omgedraaid kon worden. Na een uurtje merkten we dat het toch wel echt door ging zetten en besloten mijn schoonzusje en haar vriend naar huis te gaan. Het was begonnen! Ik was er helemaal klaar voor (en klaar mee). Vanaf 21:00u begonnen we serieus te timen en zaten er maar 2 of 3 minuten tussen. Na een uur besloten wij onze verloskundige in te lichten. Rond 22:30 kwam zij even poolshoogte nemen om te zien hoe ver ik was, dit wilde ik zelf vooral graag. Bij mijn zoontje duurde het namelijk zo onwijs lang voordat ik überhaupt 4 cm ontsluiting had! Ik wilde wel graag weten waar ik aan toe was. Hoppa, al 3 cm werd mij verteld. “Dit gaat wel lekker”, dacht ik. Ik had ongemak, maar echt zeer deed het nog niet. Waar ik voor mijn gevoel bergen moest verzetten voor 4 cm de eerste keer, werden deze centimeters in mijn schoot geworpen!
Er heerste een ontzettende rust tijdens de bevalling
De verloskundige ging naar huis en wij trokken ons terug. In een sfeer van rust en focus, terwijl de kleine man heerlijk lag te slapen in zijn eigen bedje. Ik kon de weeën tot mijn verbazing dit keer heel goed opvangen. Ik voelde mij ontzettend rustig en gaf duidelijk aan wat ik wilde of waar ik behoefte aan had. We fungeerden echt als een team. Even douchen of in bad. Mijn vriend zorgde er voor dat het klaar stond en hield ondertussen iedere keer mijn hand vast tijdens de weeën. Aan de eindstand zat ik op mijn knieën met mijn bolle buik er tussen, al hangend in kussens boven op het bed. Ik had oordopjes in en er speelde een meditatiemuziekje. Ik ben even helemaal tot rust gekomen, terwijl de weeën op zijn heftigst waren. Dit vond ik zo’n mooie en fijne ervaring! Ik liet mijn lichaam het werk doen. Om 00:00 uur werd het vuurwerk de lucht in geschoten. Onze kleine man schrok daar wakker van. Samen met papa heeft hij uit het zolderraam gekeken naar het vuurwerk, terwijl mama in datzelfde bed weeën lag op te vangen. Het was goed.
Staand persen
Rond 02:00 uur leek het alsof mijn vliezen braken. Weer belden wij onze verloskundige. Een half uurtje later was zij er en concludeerde dat ze zeker nog wel een vlies voelde. Ik had al wel 6 centimeter ontsluiting, dus stelde zij voor om mijn vliezen te breken. Dit gebeurde rond 03:30 uur en al vrij snel voelde ik de drang om te persen. “Dit kan toch niet?! Ik had toch net nog maar 6 cm ontsluiting?!”, dacht ik. Al staand naast het bed mocht ik beginnen met persen. Wauw! Wat een kracht en wat een pijn tegelijk! Bij mijn zoontje had ik een ruggenprik, dus heb ik van dat hele persen niets gevoeld. Nou dit keer wel, en goed ook!
Grote broer Jax werd in de nacht wakker van vuurwerk en gehuil
Het hoofdje was er uit en de kracht nam af. Hoog tijd om op het bed te klimmen vond de verloskundige. Zo gezegd zo gedaan en al snel werd daar onze dochter geboren. Om 04:10 uur tijdens de jaarwisseling werd onze prachtige dochter Rosie Noé geboren. Haar grote broer Jax werd wakker van haar gehuil en zei tegen papa: “De baby is geboren uit mama’s buik”. De ontmoeting van deze twee en het besef van wat er had plaats gevonden, maakte mij zo onbeschrijfelijk dankbaar! Wat een droombevalling was dit! Om zo te mogen bevallen, had ik alleen maar durven hopen!
JUDITH
