Ilse schrijft een blogreeks op Kids en Kurken. Hieronder kan je de vorige delen lezen.
Deel 1: Sid gaat van couveuse naar warmtebedje
Deel 2: Wij willen zo graag weg van de NICU
Deel 3: Gaan we onze baby echt meenemen naar huis?
Eindelijk waren we in ons eigen huis, mèt onze zoon
Na 3 dagen nemen we weer afscheid van de verpleegkundige van de couveuse nazorg thuis! Zij hebben ons echt geholpen en ook veel in het huishouden gedaan. Normaal doen ze dat niet, maar omdat we er 10 weken niet echt aan toe zijn gekomen en we al veel zelf doen en kunnen in de zorg, deden ze dat wel voor ons. Erg lief. Hier zijn we heel dankbaar voor.
Op diezelfde dag kwam de huisarts aan huis. Ik had telefonisch laten weten dat we ons zoontje Sid mee naar huis mochten nemen. De huisarts liet weten dat hij graag even op bezoek wilde komen, om ons wonder te ontmoeten en om het verhaal van ons te horen. Heel erg lief natuurlijk. We kregen een groot compliment. Hij wilde Sid zijn buik nog even onderzoeken, omdat hij nog steeds niet gepoept had en ze vanuit het ziekenhuis hadden gezegd dat we dan Forlax moesten geven. Zijn buik was nog soepel, dus was een ritje naar de kinderarts niet nodig en mochten we gewoon beginnen met de Forlax.
Prikken tegen het RS-virus
We hadden verwacht dat we ons thuis op zouden sluiten in onze cocon en echt tijd voor ons drietjes nodig hadden. Maar eigenlijk waren onze dagen veel relaxter dan de afgelopen tijd en waren we er vooral aan toe om samen met Sid het huis uit te gaan. We mochten nog niet teveel met hem doen zolang hij de prik tegen het RS-virus niet had gekregen. Door zijn vroeggeboorte, is hij nog te vatbaar voor virussen. Daarom krijgt hij, zolang de ‘r’ in de maand zit, elke 4 weken een prik tegen het RS-virus. Deze injectie komt de verpleegkundige dan iedere keer thuis zetten.
De verpleegkundige komt weer over een paar dagen. We gaan wandelen en houden de mensen nog even een beetje op afstand. Allereerst lopen we naar het kleine winkelcentrum in de buurt. Met zijn zuurstof onder in de kinderwagenbak. We worden wel een beetje vreemd aangekeken en er zijn ook mensen die gewoon op de man af vragen waar het allemaal voor is. Want naast de zuurstof zit er ook een saturatiemeter in de luiertas. Als onze zoon ernstig ligt te wringen of bewegen, dan geeft deze soms een alarm, dus dan kijken mensen voornamelijk. Wij hebben liever dat mensen er gewoon naar vragen dan dat vreemde gestaar. Wij zijn trots op Sid! Hierna gaan we de stad in met kleine Sid. Wij vinden het heerlijk achter de kinderwagen en pronken er op los!
De volgende dag is dan eindelijk de dag van de injectie tegen het RS-virus. Sid doet het er knap. De verpleegkundige is lief. Nu mogen er kinderen in de buurt van Sid komen. Onze neefjes en nichtjes kunnen echt niet meer wachten en willen langskomen. Feest! De kraamvisite komt langzaam op gang. Het is gezellig en we kletsen met iedereen bij.
Weer terug naar het ziekenhuis
Op 11 januari gaat Sid weer een nachtje in het ziekenhuis logeren voor zijn tweede vaccinatie. Dat is niet leuk voor ons, maar het moet omdat hij nog steeds zuurstof heeft en ze hem dan goed in de gaten willen houden. Hij krijgt echter geen zuurstofdipjes. Terwijl hij in het ziekenhuis ligt, bekijken de artsen hem weer even goed en controleren ze zijn bloedwaardes. Alle medicatie wordt hierop aangepast.
We oefenen even zonder zuurstof. Dat doet Sid super knap. Vanaf donderdag gaan we elke dag hiermee oefenen. De arts heeft een schema gemaakt om het op de goede manier af te bouwen. Wij hebben er vertrouwen in! Sid blijkt ook goed gegroeid. Helaas mag zijn voeding nog niet omhoog, terwijl hij wel vaak nog hongerig is na de fles. Het mag niet omdat hij een vochtprobleem heeft gehad. Zodra zijn voeding omhoog ging en hield hij vocht vast. Dat staat het afbouwen van de zuurstof in de weg en dat heeft nu meer prioriteit! We begrijpen deze keuze.
ILSE
