De succeskans van eiceldonatie ligt op dit moment rond de 50%. Dit is een hoge kans op het krijgen van een kindje. Helaas, heeft Nederland een probleem: de wachtlijsten op eiceldonatie is lang. Er zijn gewoon te weinig mensen die eicellen doneren. Kids en Kurken ging op zoek naar een vrouw die eitjes doneert. En het klopt, ze zijn schaars. Maar we hebben Inge gevonden en zij is een trotse donor!
Stel jezelf even voor
Ik ben Inge, 34 jaar en mama van 4 kinderen. Ik ben leerkracht op de lagere school. In mijn vrije tijd ga ik graag op stap met mijn gezin, met de kinderen of gewoon met vriendinnen; daarbovenop ben ik heel hard besmet door de naaimanie.
Laatst was in het nieuws dat er te weinig donoren zijn. Wat heeft jou bewogen tot donatie?
Ik las ooit een affiche op de hogeschool waar ik les volgde en zocht het op. Doordat mijn kinderwens niet voldaan was (ik had er toen nog geen) is het op het to-dolijstje gekomen. Vlak na de geboorte van Sien 5 jaar geleden informeerde ik voor het eerst echt bij de kliniek, maar gezien er nog twee kinderen bijkwamen, was de intake pas echt vorig jaar. Ik zag in mijn omgeving veel fertiliteitsverdriet en ik denk wel dat dat ervoor gezorgd heeft dat ik het niet enkel op de to-do lijst zette, maar er ook wel echt voor ging. Ondanks mijn panische angst om mezelf te injecteren.
Zou je het leuk vinden als het donatiekindje je opzoekt?
Ik doneer in Jette. Ik ben zelf geen vragende partij om de kinderen die (hopelijk) ooit uit mijn eicellen ontstaan te leren kennen, maar als zijzelf ooit op zoek gaan naar mij, hoop ik voor hen dat ze me vinden en dan leer ik ze met plezier kennen. Als er ooit de optie bestaat om in mijn dossier te laten zetten dat het kind op 18-jarige leeftijd mijn naam mag opvragen bij de kliniek, dan teken ik meteen. Gekende donatie waarbij mijn naam al van bij het begin bekend is en ik het kind mee kan zien opgroeien, dat is niet aan mij besteed (denk ik). Mocht een goede vriendin van mij ooit een bekende donor willen, dan zou ik dat wel doen denk ik.
Is het fysiek zwaar om eiceldonor te zijn?
Fysiek zwaar niet echt; je voelt er wel wat van maar het is te doen. Er waren wel wat bijwerkingen waar ik geen fan van was. Ik voelde me soms echt zwanger en zag er tegen de dag van de pickup echt zwanger uit, maar die avond was dat over. Volgens Bart was ik soms wel wat humeurig (al ontken ik dat ;))
Ga je dit vaker doen? Hoe vaak mag je dit eigenlijk doen?
Ik hoop het nog te doen; een derde donatie mag vanaf dat er 1 vrouw zwanger is geworden met mijn eicellen. Ik mag doneren tot er zes vrouwen met mijn eicellen zwanger zijn geworden, maar gezien ik over iets minder dan twee jaar al aan de maximumleeftijd zit, zou het wel kunnen dat ik niet tot “het uiterste” ga.
Heerst er een taboe op eiceldonatie?
Een onterecht taboe… Ik zelf maak er geen taboe van; ik kom er openlijk voor uit, maar ik merk wel weerstand van mensen die het “toch maar een gek idee” of zelfs “een dom plan” vinden.
Je moet best wat medicatie nemen? Heeft dat bepaalde bijwerkingen?
Ja, opzwelling van de buik en aankomen in gewicht. En zoals eerder gezegd was ik blijkbaar humeurig.
Wij vinden het erg nobel van je! Wat vindt je man ervan dat je dit doet?
Bart vindt het supercool en is heel trots op me dat ik dat doe! Zijn steun maakt het natuurlijk wel aangenaam!
INGE
Ik heb zelf ook een eiceldonatie gedaan, omdat ik graag andere vrouwen wilde helpen aan hun kinderwens. Van dichtbij maakte ik mee hoe heftig het kan zijn als een vrouw een kinderwens heeft en deze niet vervuld kan worden.
Echter merkte ik dat het traject veel haken en ogen heeft. Ik zag enorm veel verbeterpunten als donor, maar heb niet het idee dat er ook maar iets mee werd gedaan. Ik denk dat als het traject voor donoren makkelijker wordt er meer mensen zouden doneren. Zoiets simpels als niet 45 minuten in een telefonische wachtrij te hoeven staan om je überhaupt aan te melden, zou al veel verschil maken.
Prachtig dat je dit doet, ik ben zelf helaas afhankelijk van een eiceldonor om de o zo vurige wens van mijn man en mij een kans te geven. Na een poging met een lieve vriendin van ons, blijkt bij haar helaas hetzelfde aan de hand te zijn als bij mij, ondanks twee gezonde kindjes voor haar. Nu staan we helaas met lege handen, gezien de donoren niet voor het oprapen liggen. Hopelijk vinden we nog iemand die ons zou willen helpen. 🤞
Mag je gewoon van iedereen ontvangen? Zitten er eisen aan? Mag je ook een oproep plaatsen ergens?
Ik heb deze vragen, kan ze nergens vinden. Ons gezin is nog niet compleet, maar ik heb altijd gezegd ook te willen doneren als mijn pcos dat toelaat.