Als ik in de avond ga slapen, durf ik niet te hopen dat het echt gaat gebeuren. Zou het dan echt zo zijn dat we Sid na ruim 10, slopende, uitputtende, bijzondere weken morgen mee naar huis gaan nemen? Ik ben zo bang dat het uiteindelijk alsnog niet gaat lukken. Wat een spanning.
De dag dat Sid naar huis mag
Ik word wakker met een grote glimlach! Vandaag is de grote dag! Aangekomen in het ziekenhuis parkeren we bij de “verloskamer” parkeerplek. Ik vind dat je daar ook mag staan als je na ruim 10 weken voor het eerst je kind mee naar huis gaat nemen. Het voelt vast net zo speciaal. Met vlinders in mijn buik loop ik het ziekenhuis in, hetzelfde ziekenhuis waar ik ruim 10 weken geleden met gebroken vliezen naar binnen liep. Zoveel ervaringen rijker. Wat is er ontzettend veel gebeurd in deze korte tijd. Hoge pieken en mega diepe dalen.
Sid moet eerst poepen
Als we in het ziekenhuis zijn is de verpleegkundige Sid een klysma aan het geven, omdat hij sinds zondag, het is nu vrijdag, niet meer gepoept heeft. Hij heeft er een beetje last van en eigenlijk ze willen dat hij poept voordat hij weggaat! Het lukt helaas nog niet, dus krijgt hij nog een moedermelk klysma. Ondertussen wachten we. De verpleegkundige overlegt toch met de kinderarts. Sids buik voelt soepel en het is met moedermelk mogelijk om zo lang niet te poepen. Hij mag mee naar huis. Wel met de mededeling dat het dit weekend moet gaan lukken en dat we anders maandag een recept moeten halen, wat hem gaat helpen. Hopelijk gaat dit niet nodig zijn. Het is zover en ik kan het wel van de daken schreeuwen.
Sids zuurstoftank moet ook mee
We ruimen Sids spullen in. Papa moet twee keer lopen naar de auto. Ook zijn mappen met lieve woorden van de verpleegkundigen uit beide ziekenhuizen nemen we mee. Daar gaan we thuis nog eens de tijd voor nemen. Samen met de verpleegkundigen bekijken we Sids materialen voor thuis. De saturatiemeter werkt anders dan we gewend zijn, maar we krijgen hem aangesloten. Dan koppel ik zijn zuurstofsonde los en weer vast aan zijn zuurstof to go. Een kleine zuurstoffles die precies onder in de kinderwagen past. Heel fijn, want dan hoeven we niet opvallend met een grote rugzak op te lopen.
Een emotioneel weerzien
In de middag krijgen we 3 uurtjes couveusenazorg. Ze geeft ons veel praktische tips. Deze dag is extra speciaal voor opa, want hij is vandaag jarig. Uitgerekend vandaag mag Sid mee naar huis. Opa heeft er veel moeite mee gehad om hem zo te zien. Hij durfde ook bijna niet langs te komen. Stiekem bang voor de piepjes en de draadjes. Als cadeau mag hij even met Sid komen kroelen. Ik geloof dat dit z’n mooiste verjaardagscadeautje ooit is. Ook Sids andere opa en oma mogen hem voor het eerst even vasthouden. Er vloeien wat tranen, want het heeft voor hen ruim 10 weken geduurd. Wij hebben wij niet zo stil gestaan bij hoe emotioneel het allemaal is geweest voor de mensen om ons heen, alle lieverds die dicht bij ons staan.
Ik probeer Sid borstvoeding te geven maar hij heeft er eigenlijk geen geduld meer voor. Hij wordt er onrustig van en dat is het me gewoon niet waard. Hij is in het ziekenhuis, op de momenten dat ik niet bij hem was, gewend geraakt aan de fles. Ik kolf voor Sid, zodat hij alsnog mamamelk drinkt. Ook goed.
Sids eerste nacht thuis
De eerste nacht thuis slapen we nauwelijks, want op de één of andere manier hebben we steeds alarm. We moeten echt iets anders verzinnen voor het plakkertje aan zijn voet. Het schiet steeds af. We bespreken het met de couveusenazorg. Als de bel vroeg gaat denkt papa dat de zorg vroeg is. Niets is minder waar. De ontbijtservice staat aan de deur. Onze lieve vrienden hebben een ontbijt voor ons geregeld, tot in de puntjes verzorg. Ik ben zo blij verrast en zo onder de indruk, dat de tranen beginnen te stromen. Van blijdschap!
Verder doet hij vandaag voor het eerst een slaapje op zijn eigen kamertje. In zijn eigen bedje. Wauw, ik vind alles hier bijzonder aan! Ik ben zo gelukkig. We sluiten onze eerste dagen af met een familie selfie op de bank met Sids zuurstoffles op de achtergrond. Wat is dit heerlijk. We genieten!
ILSE
