Ik ben obstetrie verpleegkundige met een applicatie critical care obstetrics. Inmiddels werk ik al ruim twaalf jaar op de kraamafdeling, waarvan tien op de verloskamers in het Amsterdam UMC. Super leuk, intensief en iedere dag anders! Ik onthoud lang niet iedere bevalling waar ik bij ben geweest, maar er zijn situaties die mij altijd bijblijven.
Het is steeds meer up coming dat mensen nadenken over hoe zij willen bevallen en wat voor wensen zij voor de bevalling hebben. Meestal zijn dat wensen waar wij gemakkelijk gehoor aan kunnen geven, omdat wij dat al standaard doen. Een voorbeeld daarvan is: ‘Ik wil alleen een knip als het echt nodig is’. Gelukkig wordt er niet vaak een knip gezet, maar als het gebeurt, is dat in overleg. En als het niet nodig is, wordt er natuurlijk niet geknipt. Een ander voorbeeld is dat mensen heel graag willen dat de navelstreng pas doorgeknipt wordt als deze is uitgeklopt. Heel goede wens, wat we eigenlijk ook standaard doen, tenzij het kindje direct hulp nodig heeft van de kinderarts na de geboorte.
Naast de gebruikelijke bevalwensen, komen wij af en toe ook heel speciale verzoeken tegen. Een aantal jaren geleden kwam een stel bevallen van hun eerste kindje. Meneer was van Surinaamse afkomst en wilde met de gedachte aan zijn achtergrond en cultuur heel graag op een specifieke manier een band krijgen met zijn kind. Dit zou hij dolgraag willen door in plaats van de navelstreng door te knippen, de navelstreng door te bijten. Het idee daarachter was dat wanneer meneer het kind los zou koppelen van moeder, hij een nog specialere bloedband zou krijgen met zijn kind. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik tijdens mijn hbo verpleegkunde drie maanden in Suriname stage heb gelopen, onder andere op verloskunde en dat ik het daar nog nooit was tegen gekomen. Sterker nog, daar waren partners bijna nooit bij de bevalling aanwezig. Maar dat was dan wel in de stad Paramaribo en het zou kunnen dat het doorbijten van de navelstreng in het binnenland van Suriname gebruikelijker is. De vrouw op haar beurt, leek het een super fijn idee als zij in de jungle ging bevallen. Best een uitdaging in onze verloskamers, waar geen groen te bekennen is. Mevrouw zette een speciaal Tarzan nummer op, de lichten werden gedimd, een paar (nep) waxinelichtjes gingen aan en er hing een groene judoband in de lamp als liaan. We hebben mevrouw wel duidelijk moeten maken dat ze daar niet in mocht hangen, omdat de lamp en het plafond dat echt niet gingen houden.
Enfin, mevrouw ging bevallen. De ontsluiting vorderde gestaag. Vervolgens perste mevrouw als een tijger en al snel zagen we een stukje van het hoofdje van het kind. Een segment heet dat. Niet al te lang daarna werd het hoofd geboren. Op het moment dat het hoofd geboren wordt, voelt de arts of verloskundige altijd of het kind omstrengeld is. Dat betekent dat de navelstreng om het nekje zit. Meestal is de navelstreng dan over het hoofdje heen te halen, maar mocht het erg strak om het nekje zitten, dan kan dit potentieel gevaarlijk zijn als het lijf van het kindje verder geboren wordt. In dit geval zat de navelstreng strak om het nekje, wat de arts geen andere keus liet dan twee kochers op de navelstreng zetten en de navelstreng door te knippen in de vulva, dus op het moment dat het hoofd geboren is en de rest nog niet. Vervolgens werd er een wolk van een dochter geboren met een goede start. Iedereen was lichtelijk teleurgesteld dat meneer de navelstreng niet had doorgebeten. Ook wij omdat we dat stiekem toch graag hadden willen zien. Gelukkig was er nog een flink stuk over van de navelstreng waardoor meneer alsnog zijn gang kon gaan. De arts heeft het stukje navelstreng leeg gestreken waardoor er geen bloedsporen ontstonden en met anderhalve minuut was het gedaan. Iedereen blij.
Deze bijzondere wensen maakten deze bevalling één van mijn meest memorabele bevallingen. Hoewel het aan de ene kant misschien gek klinkt dat dit soort dingen gebeuren, kan het geen kwaad. Het is juist heel mooi dat wij als zorgverleners zoveel mogelijk tegemoet kunnen komen aan de wensen van de patiënt, onder voorbehoud natuurlijk dat het veilig is voor de patiënt, de pasgeborene, de partner en voor onszelf als zorgverleners. Ja, bevallen doet pijn. Ja, er kunnen complicaties optreden. Nee, je kunt je nooit helemaal tot in de puntjes voorbereiden op een bevalling. Maar door wat aanpassingen te maken in het standaard beleid en buiten de gebruikelijke banen te werken kunnen wij een stel op een heel mooie manier op hun bevalling terug laten kijken. Dat is iets wat wij belangrijk vinden. Per slot van rekening zou de geboorte van een kind een feestje moeten zijn.
GEESKE
