Al heel vroeg in de zwangerschap hebben Erik en Danitsha mij geboekt. De uitgerekende datum was 25 december 2020, maar hoe groot was die kans nou dat hun kindje ook echt met kerst zou komen, toch? Ik sta eigenlijk elk jaar wel op wacht met kerst en Nieuwjaar, dus voor mij echt geen probleem.
Toen kwam Corona en dat stomme virus maakte alles ineens onzeker. Het plan was om thuis te bevallen, en statistisch lukt 50% van de moeders dat met een eerste kindje. De ziekenhuizen sloten inmiddels één voor één hun deuren voor de extra persoon bij de bevalling. De spanning steeg enorm en ik zei dat ik wel graag wilde weten of ik bij de bevalling mocht zijn van de verloskundige praktijk. Dat antwoord liet even op zich wachten en zo steeg de spanning echt tot een hoogtepunt. Tot ik de verlossende mail kreeg: ‘Ja, dat mag zeker als dat de wens van de ouders is’. Yes! Danitsha kon het daardoor ook loslaten. Bijna twee weken had ze al voorweeën. We stonden echt allemaal al in de startblokken.
De kerst kwam. Ik had – coronaproof- een mini brunch met mijn gezin en wat familie. Ik was blij dat dat voorbij was, en iedereen naar huis, want ik had in mijn hoofd: “Daarna kan de baby van Danitsha komen”. Met een dekentje lag ik op de bank met een haakwerkje en een kerstfilm bij te komen, toen om 17.50 uur mijn telefoon ging. Op het scherm zag ik de naam van Erik opspringen en ik riep tegen mijn man: ‘Ja hoor! Babytijd! Wat een timing!’ Danitsha had inmiddels 5 centimeter ontsluiting en ik mocht die kant op rijden zei de verloskundige.
Ik pakte mijn spullen en stapte de auto in. De snelweg was leeg en de kerstmuziek knalde uit mijn speakers. Ik had zo’n zin in deze bevalling! Even na 19.00 uur kwam ik binnen bij Danitsha en Erik. Danitsha lag volledig in haar bubbel op bed haar weeën op te vangen, met op haar rug een Tens. Haar buik spande zo hard aan tijdens een wee, dat ik dacht: “Dit lijkt gewoon bijna al op persdrang”. Ze bleef zuchten en zuchten. Tot ineens haar hele buik mee ging doen. Jeetje, wat gaat dit snel!
Terwijl de verloskundige haar spulletjes klaar zette, vulde Erik de kruiken en pufte Danitsha gecontroleerd de weeën weg. Echt ongelofelijk knap en volledig in control. Het originele plan was om beneden bij de kerstboom op de baarkruk te bevallen. Maar Danitsha was na het douchen op bed geploft en bedacht dat ze hier niet meer af kwam. Helemaal prima. De verloskundige checkte nog even bij haar: “Ben je comfortabel? Is dit wat je wil, ondanks dat je plan anders was?” En het was echt prima zo. Het persen kon beginnen.
Net na het starten met persen, kwam ook de kraamzorg binnen. Het kindje zat al zo laag, dat we eigenlijk na twee keer persen al een stukje van het hoofdje konden zien. Erik, die zich nog zo had voorgenomen niet te kijken, keek toch vol verwondering mee. Zijn ogen straalden van trots en hij hielp Danitsha zo goed door de weeën heen. Het mee mogen persen voelde fijn voor Danitsha. Ze kon eindelijk iets met die weeën. Toen het hoofdje bijna stond, vroeg de verloskundige of ze even wilde voelen. Ze hielp de hand van Danitsha naar de juiste plek en er verscheen een glimlach van oor tot oor toen ze het glibberige hoofdje met zwarte haartjes onder haar hand voelde. Dit moment, ik gunde het elke moeder. Het geeft je zo’n boost, zoveel kracht. “Je bent er bijna mama!”, dacht ik.
Toen het hoofdje stond, keek Danitsha met een spiegel mee. Het meest pijnlijke moment, maat die lach op haar gezicht wad onbetaalbaar. Wow. Vrouw. Wat een kracht! De volgende wee werd er een klein meisje geboren met haar handje naast haar gezicht, zoals ze ook al die tijd in de buik had gezeten. Niet de makkelijkste houding, en vaak ook niet zonder schade bij moeder, maar ze was er! Ze proeste een paar keer, maar wilde nog niet huilen. De verloskundige stimuleerde haar door te wrijven, tegen haar voetje te tikken en ze kreeg een mutsje op. Na wat minuten die in mijn hoofd uren leken te duren, ging ze dan toch huilen. Papa en mama mochten haar naam hardop zeggen: Noéla! Betekenis: kerstmis! Wow, wow, wow. Wat mega bijzonder zo op Eerste Kerstdag! Wat een cadeautje.
Noéla was echt heel klein. De placenta kwam heel vlot achter haar aan, terwijl Noéla rondkeek en kennis maakte met haar papa en mama. Ook de placenta was bijzonder: er waren wat extra vertakkingen bij de placenta te zien. Er liepen vaten door de vliezen wat gevaarlijk kon zijn als de vliezen precies daar waren gebroken. Ook was de placenta al wat verkalkt.
Danitsha werd gehecht. Dat opgeslagen handje had wat schade achtergelaten, helaas. Noéla begon al wat te zoeken naar de borst ondertussen. Toen Danitsha klaar was, hielp de kraamzorg met het aanleggen aan de borst. Wat was ze pittig deze kleine meid! Na het drinken was het tijd om te wegen en temperaturen. Noéla woog maar 2460 gram en haar temperatuur was ook wat laag. Ze werd bloot op bloot bij mama gelegd om op te warmen en het advies was om wat bij te voeden. Danitsha was erg goed voorbereid. Ze had tijdens de zwangerschap al een voorraadje borstvoeding gemaakt en in spuitjes in de vriezer liggen. Ongelofelijk goed! De melk werd opgewarmd en door te zuigen op de pink en wat in haar mondje te spuiten, kreeg ze echt al wat kostbare voeding binnen. Voorlopig moesten ze even zo blijven liggen, om de temperatuur omhoog te krijgen. Het liep tegen middernacht toen het tijd voor mij was om te gaan.
Wat een prachtige, vlotte, krachtige bevalling was dit. Wat een fijn geboorteteam. Wat een goed voorbereide ouders. Wat een prachtig kindje. Vol adrenaline stapte ik de auto in voor de terugreis.
JESSICA
