Op 16 oktober, ‘de uitgerekende datum’, begon het in mijn buik te rommelen. Een aantal dagen ervoor had ik ook al lichte oefenweeën gehad waardoor we er nog niet op durfden te vertrouwen dat het nu echt ging beginnen. We hadden gehoord dat wandelen en bewegen soms helpt om de bevalling wat op gang te brengen. Die vrijdag 16 oktober heb ik daarom dansend op muziek doorgebracht. Al swingend stond ik de was op te vouwen, de vaatwasser uit te ruimen, ging ik dansend stofzuigen door het huis en heb ik lekker uitgebreid de hond uitgelaten in het prachtige zonnige herfstweer.
Tijdens het eten, rond 18 uur ‘s avonds merkte ik dat het gerommel en de krampjes langzaam opkomende weeën werden die ik nog makkelijk kon weg zuchten. De weeën bleven aanhouden, maar waren heel dragelijk. We hebben ‘s avonds tv gekeken en de weeën ondertussen getimed. Rond 21:00 ‘s avonds waren de weeën om de 5 minuten en hielden ze 20 a 30 seconden aan. We hadden nog steeds niet echt het idee dat de bevalling echt ging beginnen, maar hebben toen voor de zekerheid toch de hond op laten halen door Bibi haar vader. Daarna zijn we naar bed gegaan en hebben we nog redelijk goed geslapen.
Rond 6:00 merkte ik dat de weeën wel echt sterk toenamen en dat was voor ons een teken dat de bevalling echt begonnen was. We hebben mijn moeder geappt en zij heeft Sef rond 7:15 uur opgehaald nadat hij zelf wakker was geworden. Zodra hij met oma mee was, begonnen de weeën echt frequent en heftig te worden. Alsof je dan letterlijk kan loslaten en je van jezelf écht mag bevallen. Bibi belde daarom om 7:30 uur de verloskundige en zij was er om 8:00 uur. “Al 4 a 5 centimeter ontsluiting”, zei de verloskundige, “ik ga mijn spullen uit de auto halen. Ik blijf”. Wauw, de bevalling was dus echt begonnen en we zouden vandaag gewoon een kind krijgen! Ik ligin zijligging op het bed in de slaapkamer de weeën op de vangen, terwijl Bibi en de verloskundige alles klaar maken voor de bevalling thuis. Iris stelt na een uurtje voor om te gaan douchen. Dat wil ik wel proberen en ik ga op een krukje onder de douche zitten. Ik vind het super fijn onder de douche. Door het warme water zijn de weeën dragelijker. Mijn weeën komen erg frequent, soms echt om de minuut, maar tussendoor ben ik nog heel helder en ontspannen. Ik heb steeds de bevalling in mijn gedachten als referentiekader en denk daarom dat de bevalling nog wel even zal duren. Ik kan moeilijk geloven dat het volgens de verloskundige goed en rap gaat. Ik ben tussendoor zo mezelf en ontspannen. Ik ga er vanuit dat er nog iets heel heftigs gaat komen.
Na 1,5 uur ben ik klaar met de douche en besluit ik terug naar ons bed te gaan. Daar zetten we meditatiemuziek op en steken een geurkaars aan, verder is het donker in onze slaapkamer. De verloskundige laat ons alleen. Bibi helpt mijn weeën op te vangen door tegendruk te geven tegen mijn rug. Na een half uur voel ik dat ik wil gaan staan. Ik zeg tegen Bibi dat ik graag wil dat de verloskundige van beneden komt, omdat ik lichte persdrang voel. Terwijl de verloskundige binnenkomt zegt Bibi even gauw beneden iets te eten te pakken, omdat ze nog niks gegeten heeft. Terwijl Bibi naar beneden loopt, breken mijn vliezen. Het is een harde pats en er volgt een flinke golf vruchtwater, waardoor ik er van schrik. Ik krijg meteen persdrang. Bibi komt gauw terug naar boven. De verloskundige vraagt me op handen en voeten op het bed te komen. Ze zegt dat ik bij de volgende perswee mag gaan persen. Het overvalt me en ik raak even in paniek. Bibi en de verloskundige coachen me door te zeggen dat ik er bijna ben en de verloskundige verzekert me dat het sneller zal gaan dan bij Sef. Bij de volgende wee begin ik te persen. Ik ben bang voor de pijn die ik voel, maar ik pers toch door. Bibi roept dat ze het hoofdje kan zien. Dat geeft me moed. Ik wil toch liever op mijn zij liggen bij de volgende wee. Zodra de perswee opkomt, pers ik en dan staat het hoofdje. De navelstreng zit twee keer om het nekje, maar dit krijg ik niet mee. Met een snelle beweging haalt de verloskundige de navelstreng los. Voor mijn gevoel duurt het een hele tijd voordat de volgende wee komt. Bij de volgende perswee wordt Lux geboren. Bibi legt haar samen met de verloskundige op mijn borst. Ze begint meteen te huilen.
Een bevalling blijft een heftige gebeurtenis maar ik had niet verwacht dat het zo snel en ontspannen zou gaan! Wij kunnen iedereen een thuisbevalling aanraden!
LOTTE
