Al langere tijd twijfel ik om een blog te schrijven over dit onderwerp: vrienden, familie en vriendschappen. Want wat zijn nou vrienden, échte vrienden? Vooral toen ik vorig jaar ziek werd, worstelde ik hier heel erg mee en is me veel duidelijk geworden. Ik denk dat eigenlijk iedereen hier weleens mee worstelt, ziek of niet ziek. Want iedereen maakt wel iets mee en komt er vervolgens achter wie zijn echte vrienden zijn.
In mijn vroege tienerjaren had ik bergen vrienden. Dat dacht ik in ieder geval. Iedereen waar je bij in de klas zat en waar je weleens mee sprak, ook al was het voor een schoolopdracht. Als je ze aardig vond en dit was wederzijds, dan was het een vriend. Die keuze werd gemaakt op basis van of je elkaar aardig vond of grappig, of dat diegene populair was, goed in sport of gewoon om erbij te horen. Later in mijn tienerjaren hadden we ook een vaste vriendengroep waar we mee uitgingen. Waar die op gebaseerd was? We kwamen toevallig allemaal elk weekend in dezelfde discotheek, dus makkelijk om dan bevriend te worden toch!? Natuurlijk mocht je de één meer dan de ander, maar we hadden eigenlijk veel lol samen. Maar of deze vriendschappen nou echt gebaseerd waren op vertrouwen en eerlijkheid? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik dacht er op die leeftijd nog niet echt over na. Nu ik inmiddels de 30 ben gepasseerd ligt het toch wat anders.
Wat zijn nou vrienden? Wat is nou een vriendschap?
Bij Google vond ik deze uitleg:
“Een vriendschap is een relatie tussen twee of meer personen. Die vriendschapsrelatie kan tussen mannen en vrouwen zijn, maar ook tussen mensen van hetzelfde geslacht. Wanneer mensen een vriendschap met elkaar hebben, betekent dit dat zij elkaar vertrouwen, ongeacht wat er gebeurt. Vaak speelt daarbij het karakter een rol. Bij een vriendschap vinden mensen elkaars karakter aantrekkelijk, omdat deze op elkaar aansluit, of juist als deze geheel tegengesteld is aan elkaar”.
Sinds wij kinderen hebben, is er op sociaal vlak veel veranderd. Daarvóór hadden we alle tijd voor elkaar, familie en vrienden. Vrienden waren op onze relatie samen en ouders na, het belangrijkste wat we hadden. We brachten dus ook veel tijd samen door. Maar toen wij kinderen kregen veranderde dit. Je hebt minder tijd voor elkaar. Je hebt een gezin om voor te zorgen en waar je leuke dingen mee wil doen. Vaak verander je zelf ook: je wordt volwassen, je hebt een grotere verantwoordelijkheid en krijgt andere prioriteiten. Op dit punt kwam ik erachter dat je vrienden niet zomaar “hebt”, maar dat je er ook echt tijd voor moet maken en energie in moet steken om de vriendschap te behouden. Nee, je zag elkaar niet meer vanzelfsprekend elk weekend in de kroeg en kon niet spontaan last minute een avondje stappen. Maar dat wil niet zeggen dat de vriendschappen maar moesten verwateren.
Ook werd me duidelijk dat je veel verschillende varianten van vriendschap hebt. Je hebt vrienden waar je ongelooflijk mee kunt lachen, vrienden om gezellig mee te winkelen, een hapje te eten of waarmee je hele serieuze gesprekken kunt voeren. Maar hoe dan ook, echte vriendschap moet je koesteren. Uiteindelijk maakt het echt niet uit hoe vaak je elkaar ziet. Zolang je maar contact houdt op wat voor manier dan ook. Wat er toe doet is dat je elkaar vertrouwt en weet dat je er voor elkaar bent als diegene dat nodig heeft. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden als je het even druk hebt gehad, want ja jongens, dat hebben we allemaal tegenwoordig! Het is geen wedstrijd wie het ’t drukste, de meeste stress, de hyperactiefste kids heeft of het ergste mankeert. Het gaat erom dat als je iets dwars zit, je er samen als volwassenen over kunt praten. En dat je je altijd probeert in te leven in elkaars situatie en er zo samen uit kunt komen. Dan heb je een vriendschap voor het leven.
Ik zie het zo:
Mijn leven is net als een treinreis. Mijn ouders zitten al mijn hele leven met mij in die trein. Stefan is er na 21 jaar bijgekomen en ook nooit meer weggegaan. Er zijn mensen geweest die een stukje met me hebben meegelift en daarna toch zijn uitgestapt: passanten. We hebben samen lol gehad en de benodigde lessen van elkaar geleerd maar “that’s it”. Want soms heb je als vrienden een hele fijne tijd samen en als er iets voorvalt of je verandert zelf door wat voor reden dan ook, matcht het ineens niet meer samen. Maar er zijn ook mensen die wél blijven zitten in die trein. Al is de lengteduur van een vriendschap ook geen garantie voor een goede vriendschap. Dus wie weet stappen die ook ooit nog wel eens uit, of er stappen nieuwe of juist oude bekenden op. Als je er maar voor open staat. Dit heeft dan zo moeten zijn. Het leven zit vol verassingen! Waar ik me dus vroeger druk maakte of ik wel genoeg vrienden had en ik in zak en as kon zitten als iemand me kwetste. Kan ik mijn echte vrienden nu op twee handen tellen en daar schaam ik me niet voor. Het leven is te kort om je energie te besteden aan mensen of dingen die je meer energie kosten dan dat ze je opleveren. Eén van de meest wijze lessen die ik de afgelopen tijd heb geleerd.
NICOLE
