Het is een hele challenge om te werken en ook flexibel genoeg te zijn om goed voor de kinderen te kunnen zorgen en mooie momenten samen te maken. En daarbij willen vaak zowel vader als moeder een rol spelen in de opvoeding. Waar doe je goed aan? Bloggers Elfri en Jim vertellen hoe zijn het doen!
Jim
Het werkt in ieder geval niet meer zoals vroeger. Toen had je het pas makkelijk als man: Je was 5 dagen per week van half 9 tot 5 aan het werk, en ondertussen werd de opvoeding gedaan door jouw vrouw. Was er een kind ziek? Geen probleem, dat regelt zij wel. Hebben de kinderen een druk schema met zwemles, dansles en vriendjes? Mama brengt ze wel overal naar toe. Tegenwoordig werkt dit (terecht) niet meer zo. De taken zijn een stuk beter verdeeld, al is er nog geen sprake van gelijkheid. En het ontbreken van gelijkheid werkt beide kanten op. Zo vind ik het als man nog steeds erg irritant als ik iets opzoek over bijvoorbeeld een peuterkwaaltje en dat het antwoord begint met “Goed dat jij je dit als moeder afvraagt”. Afijn, de verdeling is wel een stuk beter dan voorheen, alleen lijkt het wel of veel werkgevers dit nog niet zo goed begrijpen. Waarom is 40 uur per week bij veel bedrijven nog steeds de standaard? Begrijp je wel wat je van de andere partner vraagt als de ene partner 40 uur per week werkt? Ik zeg niet dat dit persé iets verkeerds vind, maar ik snap niet dat dit vaak nog de standaard is. Waarom ben je gelijk ‘die parttimer’ als je maar 3 of 4 dagen werkt? Is die stempel echt nodig, of kan je ook prima presteren als je minder uren maakt in een week? Zo ver ik begrijp gaat het er vooral om dat je kwaliteit levert, toch?
Elfri
Als ouder zijnde wil je alles goed doen. Je wilt er voor je kinderen zijn, maar je wilt niet jezelf vergeten. Ook in je werk kan dit vaak voor strijd zorgen. Je kindje heeft een rot nacht gehad, jij hangt met je wallen op je knieën boven je bakje koffie en het is nog niet eens 8 uur. Met tranen in je ogen breng je jouw kindje naar de opvang, want jouw kindje wilt helemaal niet en schreeuwt moord en brand. Vervolgens zit jij in de auto, met lood in je schoenen, onderweg naar werk. Geen fijne start van je dag. Twee uur later word je door de opvang gebeld, omdat je kindje toch wel koorts heeft ontwikkeld. Met hetzelfde lood in je schoenen als vanmorgen, loop je naar je leidinggevende toe. Dit kan natuurlijk ook andersom werken. Je hebt je dag met je kindjes, maar gister was je op werk bezig met een tof nieuw project en eigenlijk wil je daar heel graag aan verder werken.
Jim
Wij hebben inmiddels alles geprobeerd. Dat begon met dat ik alleen werkte, in loondienst. Dat was financieel lastig en Elf miste haar professionele leven. Daarna gingen we allebei in loondienst en toen begon het gesodemieter met opvang en dergelijke op te spelen. We moesten om de zoveel tijd de werkgever bellen om te melden dat één van ons echt niet kon komen, omdat er iets was met één van de kids. Daar kregen we dan zeer passief agressieve reacties op zoals: “Alweer?!” Het was financieel een stuk aantrekkelijker, maar de flexibiliteit was ver te zoeken. Voor de eerste verjaardag van onze jongste zeiden we allebei onze baan op (tegelijkertijd) en begonnen we als zelfstandige. Van scratch zetten we een speelgoedwinkel op en daarnaast ging ik als freelancer aan de slag. Dit was qua flexibiliteit top, en financieel was het sommige maanden ook top. Maar de andere maand weer niet. En zekerheid over een inkomen is toch ook wel erg belangrijk, zeker met twee kids onder de vier jaar. Vanuit een freelance opdracht rolde ik een vaste baan in. In loondienst dus, maar wel bij een flexibel bedrijf. Hierdoor heb ik geleerd dat de ene baan in loondienst niet hetzelfde is als de andere, en zou ik iedereen willen zeggen die last heeft van een gebrek aan flexibiliteit in zijn of haar baan om eens verder te kijken
Elf
Ik werk graag, daar ga ik goed op. Zeker nu ik als zelfstandige aan de slag ben gegaan. Ik krijg er energie van en ik ben ook trots op wat ik doe. Ook toen ik in loondienst zat, was werk iets waar ik energie van kreeg. Over het beleid van 9 tot 5 op kantoor en niet thuiswerken, had ik wel een hele (duidelijke) andere mening. Het leven met kinderen vraagt erom, jouw tijd zo efficiënt mogelijk in te delen. Wanneer ik op werk zat en er was even niets te doen, of het was rustig dan moest ik de tijd uitzitten. Wachten tot het klokslag 5 uur was, om vervolgens naar beneden te rennen en de file in te rijden. Vaak heb ik aangeboden iets extra’s te doen, maar dat werd een beetje afgewimpeld. Ik was per slot van rekening de parttime werkende moeder. Mijn werkgever was goed voor mij, begrijp mij niet verkeerd. Echter een beetje meer flexibiliteit en minder in stereotypes denken, had zoveel meer kunnen opleveren voor beide partijen. Nu met mijn eigen bedrijf werk ik meer dan fulltime, maar ben ik zoveel meer flexibel voor mijn kinderen. Ik zie mijn kinderen ook veel meer, dan dat ik deed als parttimer. Doordat Jim weer in loondienst is gegaan, komt het er zijn voor de kindjes weer voor een groot gedeelte bij mij te liggen. Ik ben namelijk in dat opzicht iets flexibeler. Ik denk dat we op dit moment de juiste oplossing en balans hebben gevonden.
Oja, en ik denk dat deze pandemie de grootste thuiswerk pilot ever is! En wat doen we het goed!
