Na een erg pittige bevalling met de nodige ongemakken die ik daar toen aan overgehouden had (ze is gehaald met de vacuümpomp, dus ik had een knip, was erg beurs en had veel hechtingen) is een week met zoveel wisselingen in kraamhulp geen fijne start als nieuw gezinnetje.
Na 24 uur ter observatie in het ziekenhuis te zijn gebleven, mochten we eindelijk tegen de avond naar huis. In de kraamhulpenwereld komt er in de avond of in de nacht alleen iemand om even mee op te starten. Dus in een mini-notendop uitleg over hoe “alles” moet. Zij vertelde bij aankomst meteen: “Ik ben er alleen om op te starten. Morgen komt er een andere collega van mij.”. De kraamhulp die de dag erna kwam, dus nummer 2, was echt de allerfijnste kraamhulp die we ooit gehad hebben inclusief de kraamhulpen meegerekend die we hadden bij onze tweede dochter. Ze was altijd op het juiste moment op de juiste plek en neuriede zachtjes door het huis, zodat ik altijd hoorde of ze in de buurt was. Super lief was ze en wist altijd op een rustige zingende manier Chloé rustig te krijgen, wanneer dit nodig was. Ze had al 1,5 week aaneengesloten gewerkt, dus moest ze ons na drie dagen verlaten. Ze zat aan haar maximaal aantal dagen die je achter elkaar mag werken en was zelf ook erg moe. Hier hadden we uiteraard alle begrip voor.
Helaas volgde daarop een kraamhulp (inmiddels al nummer 3) waar wij echt geen klik mee hadden. Ze keurde ook alle maniertjes die we net als kersverse ouders van de topkraamhulp geleerd hadden af. Op een erg dominante bijna boze manier. Dan vroeg ze met de borstvoeding wat niet lekker liep. Waar je al onzeker over was, reageerde zij met: “Waarom doe je dat zo! Zo doe je het verkeerd, zo maak je de baby lui!”. Naast dat we absoluut geen klik met haar hadden en ze mij super onzeker maakte, is het ook al weer het derde gezicht dat jou moet controleren op je meest intieme plekken, je hechtingen bij je vagina en je borsten aanraakt met borstvoeding. Dit was bij elk nieuw gezicht weer een drempel voor mij. Een keer toen Chloé niet wou aanhappen vroeg ik om hulp. Waarop ze vanuit de badkamer riep: “Tja ik hoor aan het huiltje ook niets raars, dus ik weet ook niet wat er mis is”. Waarop ik in de avond bijna een borstontsteking had. Gelukkig kon er die avond een lactatiekundige komen om me te helpen. Ook had ik veel hechtingen en veel pijn, maar ze vond het niet nodig deze te controleren. Terwijl dit gewoon het protocol is. Ze had zelfs het lef om tegen mijn man te zeggen dat hij een richeltje was vergeten was, toen mijn man zo lief geweest was om alvast te stofzuigen.
We deden die dag erna ons verhaal aan de verloskundige die voor controle kwam. Zij heeft voor ons direct gebeld voor een andere kraamhulp. Zelf vonden we het toch een grote stap om zelf iemand de deur te wijzen. Ik voelde me in de kraamweek al erg emotioneel en kwetsbaar. Door de moeizame pittige bevalling moesten we echt even een soort trauma verwerken (want geloof me voor een man is dat ook heftig om mee te maken) en om dan de confrontatie aan te moeten gaan met een dominante kraamhulp, daar hadden we de energie niet voor. Mijn man was in deze periode echt mijn allergrootste rots in de branding, Ik voelde me echt kwetsbaar, kon eigenlijk alleen maar liggen en hij was er altijd voor ons. Hij hielp de kraamhulp op weg in huis. En verzorgde Chloé, omdat ik dat bijna niet kon door de pijn. Hij was vanaf dag één al echt de beste papa ever. Dus erg fijn dat onze verloskundige direct actie ondernam.
De volgende dag stond de kraamhulp nummer 4 met knikkende knieën bij ons op de stoep. Ze dacht vast: “Dit gezin heeft al 3 collega’s weggestuurd. Dit zullen vast erg lastige mensen zijn.” Na kennisgemaakt te hebben, hebben we de situatie uitgelegd. Er was direct een klik en we hebben we op indicatie van de verloskundige nog twee dagen extra hulp gehad. Dit omdat het met mij nog niet zo goed ging en zodat we nog een paar dagen wèl konden genieten van de extra hulp in huis.
Dus tip: als het niet klikt of je hebt geen prettige ervaring met je kraamhulp vraag dan om een andere. Dit gebeurt blijkbaar regelmatig, dus zie het niet als probleem. Het draait in de kraamweek om jullie als nieuw gezinnetje. Een kraamhulp moet je helpen met erg intieme dingen zoals borstvoeding, controle van de eventuele schade aan je vagina en het allerbelangrijkste je kleine wondertje! En je kan deze eerste week nou eenmaal nooit meer over doen. Dus het is erg belangrijk dat je daar met een fijn gevoel op kan terugkijken!
EVY
Niveau 3
Zeker een heel vervelende situatie en dit zal zeker niet bij alle kraamzorgorganisaties gebeuren. Maar er is eerlijk gezegd ook weinig begrip en respect voor dit vak. Beginnende bij de kraamhulp, dit zou toch echt de kraamverzorgende moeten zijn. Daarbij is er in de geboortezorg vaak sprake van pieken en dan is het altijd nog beter om zorg te krijgen van verschillende kraamverzorgenden dan dat er geen zorg gegeven kan worden. Wij werken 8 dagen achter elkaar en vaak nog langer. En het is een beroep wat zowel lichamelijk en emotioneel gezien vaak veel van je vraagt. Hier hoor je naar mijn idee te weinig over. Uiteraard heb ik begrip voor de hele situatie van dit gezin, maar het zou ook zo fijn zijn als er eens naar de andere kant gekeken zou worden. Geen enkele kraamverzorgende is blij met zo’n soort situatie, maar weet dat zij zelf geen zicht hebben in de planning van de zorg. En dus ook maar op pad gestuurd worden door de organisatie.
En zo is het. Een kraamhulp werkt op de markt, een kraamverzorgende heeft een opleiding tot verzorgende niveau gevolgd, is toch best een verschil..