Wij, obstetrieverpleegkundigen (kraamverpleegkundigen) van het Amsterdam UMC locatie VUmc zullen maandelijks voor jullie een mooie blog gaan schrijven over ons werk op de verloskamers! Dit keer vertelt Sophie.
19-10-2018
Mijn vriendin Jay-Jay wordt vandaag ingeleid en ze wil heel graag dat ik bij de bevalling aanwezig ben. Als de bevalling gaat beginnen, belt ze mij, zodat ik naar het ziekenhuis kan komen om haar bij te staan. Ze bevalt bij mij op het werk, dat maakt het makkelijk voor mij.
Om 23.00 uur app ik met Jay-Jay. Alles is nog rustig. Ik besluit te gaan slapen, want het zou zo maar kunnen dat vannacht de telefoon gaat, omdat de weeën begonnen zijn. Ik lig nog geen 15 minuten in bed als mijn telefoon gaat! Het is Arno, de man van Jay-jay, de weeën zijn begonnen en Jay-Jay begint het zwaar te krijgen. Ze gaat nu douchen en de vraag is of ik naar het ziekenhuis kan komen. Natuurlijk! Ik maak me klaar voor de nacht die gaat komen en spring in de auto. Ik rijd op een donkere verlaten snelweg. Ik voel dat ik zenuwachtig ben en merk dat ik veel te hard rijd. “Ach, dit boete kan me nu eigenlijk niks schelen!”, denk ik. “Wat zal de nacht gaan brengen. Hoe lang zal het gaan duren? Zal alles goed gaan? Hoe tref ik Jay-jay zo aan?” Er gaat van alles door mijn hoofd.
Rond 00.00 uur arriveer ik op de verloskamer waar Jay-Jay inmiddels flink aan het puffen is. Ik ondersteun haar waar mogelijk. We zuchten samen de weeën weg. Het is nu wachten op de anesthesist. Niet veel later arriveert hij en krijgt Jay-Jay een epiduraal (ruggenprik). Ik assisteer hierbij. “Wat zal Jay-Jay blij zijn als de pijn straks minder is?”, bedenk ik me. We maken wat grapjes hierover en verheugen ons op het moment dat ze ontspannen kan praten en we misschien zelfs nog een spelletje kunnen doen. Als de epiduraal goed zit, is er inderdaad tijd voor gezellige gesprekken. Er hangt een ontspannen sfeer op de verloskamer. Er worden chocolaatjes gegeten en we bereiden ons voor op de komst van de baby. We fantaseren over de afspraakjes die komen gaan, samen met onze kindjes. Wij koffie drinken en zij lekker samen spelen. De geboortefotograaf is inmiddels gearriveerd en bereidt zich voor op het laatste gedeelte van de bevalling. Het zal niet lang meer duren voor Jay-Jay mag gaan persen. Wat het allemaal extra bijzonder maakt, is dat de verloskundige bij de bevalling is die het zoontje van Arno en Jay-Jay twee jaar geleden ook ter wereld heeft geholpen. Niet veel later heeft Jay-Jay volledige ontsluiting en mag zij gaan persen. Ze moet echt nog even flink hard werken en dan wordt er op de vroege ochtend een prachtig meisje geboren.
Kleine Solène ligt op de borst bij mama en is heel erg tevreden. We genieten met z’n allen van dit mooie moment. Er heerst rust en tevredenheid, maar er is ook gezelligheid. Jay-Jay is opgelucht dat haar meisje er eindelijk is! Ze is zo mooi en heeft een enorme bos haar. De geboortefotograaf maakt prachtige foto’s. Mooie momenten die nu voor altijd zijn vastgelegd. Niet veel later komt de familie van Jay-Jay langs. Ook haar zoontje is er. Hij komt de kamer binnen en gaat direct opzoek naar zijn zusje in de wieg. Het is zo aandoenlijk om te zien. Iedereen bewondert de baby en wat zijn we allemaal opgelucht dat Solène gezond en wel geboren is. We wegen en meten haar. Ook wordt ze uitgebreid nagekeken door de verloskundige. Jay-Jay krijgt wat te eten en drinken. Als ze een beetje is bijgekomen, help ik haar onder de douche. Ze gaan samen nog even een paar uurtjes slapen en dan straks lekker naar huis. Ook ik ben moe van deze prachtige nacht en ga naar huis. Ik kan niet wachten tot ik over een paar dagen op kraambezoek mag komen!
Wat ben ik trots en wat is het bijzonder om hier als obstetrieverpleegkundige, maar ook als vriendin te staan. Dit is zo speciaal om samen te mogen delen. Ik voel me vereerd om hierbij te mogen zijn! Ik merk dat ik soms enorme zenuwen heb omdat Jay-Jay dicht bij mij staat en ik graag wil dat alles goed verloopt. De sfeer was direct zo goed en fijn, dat deze zenuwen ook weer snel verdwenen. Een gevoel van euforie overheerst.
Nu bijna twee jaar later hebben wij regelmatig koffie afspraakjes en spelen de kindjes samen. Solène wordt alweer bijna twee jaar. Ik heb haar in mijn hart gesloten! Ik heb haar geboren zien worden. Deze speciale bevalling vergeet ik nooit meer. Dit maakt me weer bewust van het feit waarom dit het mooiste vak is wat er bestaat!
Deze blog wordt geplaatst met toestemming van alle betrokkenen.
KRAAMVERPLEEGKUNDIGE SOPHIE
