Iedere vrijdag hebben we een tof interview, blog of artikel van een papa. Deze rubriek heet Father Friday. Wil jij jezelf of jouw man ook opgegeven?! Mail naar info@kidsenkurken.nl en dan nemen wij contact op.
Wie ben jij?!
Mijn naam is Kevin Theunissen, 34 jaar, woonachtig in Lisse met mijn partner Nicole Gardenier en onze prachtige drielingdochters: Mae, Ivy en Nova. Ik ben geboren op Curaçao en woon sinds mijn twaalfde in Nederland. Ik heb een kantoorbaan als Marketing Automation Specialist en werk fulltime. Mijn hobby’s zijn voetbal, fitness en af en toe breng ik wat tijd door achter de Playstation. Wel alleen als de tijd het toelaat en alle meiden (inclusief mama) op bed liggen.
Hoe reageerde jij toen je hoorde dat je papa werd?
Half slaperig lag ik nog op bed, toen Nicole met de test naar boven gerend kwam. Ze wilde samen wachten op de uitslag om te kijken of het dan nu eindelijk wel gelukt was na een half jaar. Eigenlijk sloeg de test al vrij snel positief aan en waren we zo verbaasd dat ze er nog één heeft gedaan. Nadat deze ook vrij snel positief aangaf, kon ik het eigenlijk nog steeds niet geloven. Ze was echt zwanger! Toen wisten we alleen niet dat het om drie baby’s ging, maar dat is een verhaal waar Nicole in haar blogs meer over vertelt, haha.
Hoe ervaarde jij de zwangerschap van jouw vrouw?
De zwangerschap heb ik als een achtbaan ervaren. Deze tijd is voor mijn gevoel vrij snel voorbij gegaan. Omdat het om een meerlingzwangerschap ging, werd Nicole om de twee weken in het ziekenhuis verwacht voor een echo om de meisjes in de gaten te houden. Hierdoor was er eigenlijk vrij weinig tijd over om te genieten van de tijd dat zij zwanger was. Ook omdat Nicole wel wat last had van zwangerschapskwaaltjes was het voor haar af en toe niet zo leuk en ben je als man zijnde eigenlijk bijzaak. Je kan vrij weinig, naast af en toe insmeren, masseren of helpen waar het kan.
Kan je over de bevalling vertellen?
In ons geval is de bevalling heel anders gegaan (vanwege de meerlingzwangerschap). Nicole was in het ziekenhuis (LUMC) bevallen door middel van een keizersnede. Haar gezondheid ging erg achteruit met 32 weken zwangerschap en hierdoor hebben de artsen besloten dat de meisjes geboren moesten worden. Als vader in zo’n OK met allemaal artsen en verpleegkundigen om je heen, snap je er niet veel van. Alles is ook vrij snel gegaan, maar het moment dat ze één voor één tevoorschijn werden gehaald, was een heel mooi moment. Toen heb ik wel wat traantjes gelaten ja. Zelfs als man zijnde hou je het dan niet droog als je zo iets moois meemaakt.
Hoe zijn jullie op de namen gekomen van de kinderen?
Voor de namen van de meisjes was al heel vroeg een lijstje opgezet. Voordat we de geslachten wisten, hadden we al voor zowel jongens als meisjes namen bedacht. Toen we eenmaal wisten dat het drie meisjes waren, werd het een stuk makkelijker. Althans…. Makkelijker… Nu moesten we echt goed gaan kijken wat mooi bij elkaar paste. Je gaat namen toch wel vergelijken met mensen die je kent of huisdieren van mensen. Die namen vallen dan natuurlijk af. De namenlijsten die op het internet te vinden zijn, zijn leuk voor inspiratie, maar toch wil je gewoon een naam die niet iedereen heeft of makkelijk bedenkt. Naarmate de zwangerschap vorderde, kregen we wel steeds meer gevoel bij een aantal namen. Ook door hoe ze zich in de buik van mama gedroegen. Uiteindelijk hadden we twee namen voor ieder overgehouden en was het enkel wegstrepen. En gewoon de knoop doorhakken. Anders blijf je wisselen.
Wat vind je het mooiste aan het vaderschap en wat het zwaarste?
Ze hebben in couveuses gelegen en Nicole was heel erg ziek geworden na de bevalling. Dus het zwaarste, voor mij, was wel om mijzelf te verdelen. Om een verzorgende partner te zijn, maar ook tegelijkertijd vader zijn voor mijn drie pasgeboren dochters. Om haar zo in een ziekenhuisbed te zien liggen, terwijl zij niet veel met de meiden kon doen, was erg zwaar. Dit was dan wel voordat de meiden thuiskwamen. Het zwaarste aan het vaderschap, toen de meiden thuis waren, vond ik toch wel mijn nachtrust. Ik zal niet liegen. In het begin vond ik het eigenlijk vrij weinig aan. We leefden van fles naar fles en dat acht keer op een dag keer 3 baby’s. Dan kom je dus op 24 flessen op een dag en we moesten er in de nachten ook uit. Het was puur eten, poepen en slapen. Thats it! Nu zijn ze inmiddels alweer acht maanden (gecorrigeerd zes maanden). Als je me vraagt wat ik dan het mooiste vind aan het vaderschap, dan zeg als je ziet dat ze tevreden en gelukkig zijn. Hun zachte huidje, kleine handjes en voetjes aanraken. En vanaf het moment dat ze gaan lachen en er meer interactie komt, word je een gelukkig man. Ze lachen en halen rare kunstjes uit. De meest gekke geluiden en bewegingen af en toe. Heerlijk! Zo mooi en puur!
Wat wil je jouw kinderen meegeven? Wat vind jij belangrijk?
Je kan zoveel wijze lessen meegeven aan je kinderen, maar uiteindelijk gaan ze hun eigen leven leiden. En ik denk dat dat ook het mooiste is om te zien. Hoe ieder zich ontwikkelt als mens. Wat ik ze wel wil meegeven is dat ze altijd eerlijk moeten zijn. Tegenover iedereen, maar vooral tegen hun zusjes, papa en mama. Ze moeten weten dat ze tegenover ons thuis altijd alles kunnen zeggen. Zo voorkomen we (hopelijk) stiekem gedrag. En vooral ook genieten van het leven. Laat niet over je heen lopen. Zie de wereld als een groot buffet en schep op je bord wat jou energie geeft.
Wat heb je voor tips aan andere vaders-to-be?
Er zijn zoveel clichés over ‘de man tijdens de zwangerschap’, maar ook van de vrouw in deze hele periode. Ik kan je vertellen dat in alle boeken wordt verteld dat de man altijd maar ja moet knikken en lief moet lachen naar de vrouw tijdens de zwangerschap. In een aantal gevallen is dat ook wel zo, maar absoluut niet altijd. Zorg ervoor dat jij de rots in de branding bent waar zij naar kan grijpen als zij zich even niet zo fijn voelt. Af en toe wat tegengas mag heus wel. Bij mij viel het allemaal wel mee gelukkig. En zorg ervoor dat jij de rust bewaard. Oja…. Een ander puntje van aandacht is de zogeheten ‘nesteldrang’ van de vrouw tijdens de zwangerschap. Ga hierin mee om erger te voorkomen is mijn tip, haha! Met deze tips moet je de zwangerschap wel goed doorkomen lijkt mij. Probeer natuurlijk ook te genieten van hoe de buik van je vrouw groeit en de momenten die jullie nog met z’n tweetjes kunnen delen.
KEVIN
