Levi is 12 mei 2018 geboren met 29+3 weken door een groeiachterstand. Ik heb lupus, dat betekent dat mijn immuunsysteem niet goed werkt. Het was geen makkelijke zwangerschap en de vroeggeboorte was een behoorlijk rollercoaster. Ik heb dit verhaal hier geschreven. Maar de wens voor nog een baby hadden we nog steeds. Omdat Levi met een keizersnede is geboren, moest ik minimaal één jaar wachten om zwanger te worden. Ook moest ik goed nadenken of ik wel weer een zwangerschap zou willen. Vanwege de Lupus (auto-immuunziekte) is de kans op vroeggeboorte en zware zwangerschap erg groot, maar de wens was groter.
In maart kochten we een nieuw huis,want het huis waar we in woonden was te klein. Doordat de verkopers meer tijd nodig hadden, konden we er pas eind december in. In april werd ik zwanger, dit was totaal onverwachts. Ik had namelijk niet verwacht dat ik zo snel zwanger zou worden. De uitgerekende datum was 26 december 2019. En 20 december zouden we de sleutels krijgen van ons nieuwe huis. Levi was dan net 11 maanden. Binnen een jaar weer zwanger. Ik voelde me echt goed, het tegenovergestelde als bij Levi.
Vanaf week 8 liep ik onder controle. Alles ging goed. Bij de 20 weken echo zagen we dat we een jongetje verwachtten. De hele zwangerschap bleef ik me goed voelen. Toch vond ik het spannend tot week 30. Ik vroeg me steeds af of hij wel goed groeide en of hij misschien eerder zou komen. Hij groeide iedere keer, maar hij was wel aan de kleine kant. Ik zelf ben ook maar 1.54 cm, dus een grote baby was ook niet te verwachten. De baby groeide gestaag, soms was het vruchtwater te weinig, maar dat herstelde zich elke keer weer.
Omdat het een keizersnede zou worden, moesten we een datum plannen rond week 39. Dat was ook de week dat we de sleutels zouden krijgen van het huis. Gelukkig hadden we genoeg familie en vrienden die ons konden helpen met de verhuizing. We planden de keizersnede op 23 december, want dat weekend zouden we dan helemaal verhuisd zijn. Maar op de 13de begonnen de voorweeën steeds erger te worden. Zondag 15 december werd ik wakker en had ik vocht verloren. Omdat ik vaak last had van urineverlies dacht ik in eerste instantie dat dat het was. Het was wel wat veel. Om 07.00 uur belde ik het ziekenhuis en om half 10 mocht ik komen. Levi brachten we eerst naar opa en oma. In het ziekenhuis zagen ze met een vruchtwatertest dat mijn vliezen waren gebroken. De keizersnede zou vandaag plaatsvinden. Onze baby zou geboren worden.
Om 13:13 uur werd Jonah David Kiran geboren. Hij was 2775 gram en 45 centimeter. Hij werd meteen bij mij gelegd en mocht zelfs aan de borst. Zo anders dan bij Levi. Zo bijzonder. Ik besefte me ineens waar we doorheen waren gegaan bij Levi. Levi werd meteen in de couveuse gedaan. Hij moest aan de beademingsondersteuning. Nu lag Jonah dicht bij me. Zo hoorde het te zijn na een bevalling. Ik moest nog drie dagen in het ziekenhuis blijven vanwege de keizersnede, maar alles liep voorspoedig. Omdat er nog verhuisd moest worden, bleef ik nog een paar dagen bij mijn schoonouders, samen met Levi en Jonah. Het verhuizen ging door alle voorbereidingen goed. Aan het huis zelf hoefde niks gedaan te worden dan alles uitpakken en op z’n plek zetten. Dit was gelukkig zo gebeurd. De kerstdagen en Oud en Nieuw waren dit keer thuis in ons nieuwe huisje.
Nu zijn er 9 weken voorbij. De keizersnede is al wel snel hersteld. Levi is een trotse broer die Jonah steeds kusjes geeft. Jonah groeit goed en ik geef nog steeds borstvoeding, wat een grote wens was van mij. Ik kijk terug op een spannende zwangerschap, waar uiteindelijk alles toch heel goed ging.
DEBORAH
