9 januari 2018
De feestdagen zijn weer achter de rug en we hebben een fantastisch Oud en Nieuw gehad. Ineens besef ik me dat het al even geleden is dat ik ongesteld ben geworden. Met dit idee in mijn hoofd ga ik in de pauze van mijn werk snel de goedkoopste zwangerschapstest halen. Ik verwacht er niks van. Ik ben net 25, vol aan het genieten van het leven en ik ga vaak stappen en onverwacht nachten weg met mijn beste vriendin. Kinderen passen totaal nog niet in dit plaatje.
Eenmaal thuis gekomen plas ik snel over de test met mijn broodje nog in mijn andere hand. Mijn pauze duurt niet lang meer en ik moet ook nog terug rijden. Vol verbijstering zie ik een tweede streepje verschijnen op de test. Hij is dus positief. “Fuck, fuck, fuck, fuck, wat moet ik doen?!” Totaal overstuur bel ik mijn vriend (op dat moment waren we vijf jaar samen) en weet ik er met horten en stoten uit te brengen dat ik zwanger ben. Hij reageert verrassend rustig en vertelt dat hij naar huis komt vanuit zijn werk. Gelijk nadat ik met hem heb opgehangen, bel ik mijn moeder en begin ik keihard te huilen. ‘Mama ik ben zo bang dat ik dit niet kan. Ik weet helemaal niks van kinderen’. Mijn moeder weet mij gerust te stellen zoals alleen moeders dat kunnen en zij adviseert mij om de verloskundige te bellen nadat ik wat gekalmeerd ben. Ik pak mezelf bij elkaar en spreek met de verloskundige. 19 Februari kunnen wij terecht voor de eerste echo. Vlak nadat ik ophang, komt mijn vriend binnen lopen. We kijken elkaar even aan, beginnen te lachen, hij knuffelt me en zegt: ‘We worden papa en mama’. Er valt een last van mijn schouders. Wij kunnen dit!
20 september 2018
Om 04:54 is daar onze zoon Josh geboren. Jemig, dit kleine mannetje heeft ons leven compleet overhoop gegooid, maar wat hou ik gelijk intens veel van hem. Met zijn prachtige donkere bos met haren ben ik ervan overtuigd dat dit de allermooiste baby’tje op aarde is. In de vier maanden hierna zijn we ons draai aan het vinden als nieuw gezinnetje en genieten we volop van Josh. Hij is een onwijs lieve, knappe en vooral drukke baby. Hij kon met drie maanden al omrollen en maakte ons elke dag weer aan het lachen. Maar toch voelde ik me vreemd de afgelopen weken. Ik kon mijn vinger er niet op leggen.
19 februari 2019
Ik ben met een vriendin aan het winkelen als we de Action inlopen en ik de zwangerschapstesten zie liggen. Een beetje grappend pak ik er één en kijk mijn vriendin aan. ‘Doe normaal Lau’, zegt ze, ‘je bent echt nét bevallen’. Toch neem ik er één mee en ik besluit dat ik de test doe, voordat ik bij mijn moeder ga eten. En daar zit ik dan op de wc. Met een trillende hand zie ik dat ook deze test positief is. Als ik de woonkamer in kom lopen, ziet mijn moeder gelijk dat het mis is en ik laat haar de positieve test zien. Als ik begin te huilen, pakt ze me vast en zegt ze: ‘Meisje, als je er één aan kan, kun je dat ook met een tweede. Wat je ook kiest, ik ben er voor je’. Mama, wat hou ik toch van je. In mijn hart heb ik al besloten, dit kindje gaat er ook gewoon komen.
26 oktober 2019
Eenmaal thuis gekomen, vertel ik het nieuws aan mijn vriend. Hij moest echt heel erg aan het nieuws wennen en had het er zwaarder mee dan de vorige keer. Toch zegt hij ook heel stellig dat wat ik ook kies, hij daar achter staat. En zo wordt op 26 oktober 2019 onze dochter Marley geboren. En wauw, wat was dit ook weer een prachtige ervaring. Ze is zo klein, zo lief en lijkt heel veel op haar broer.
Inmiddels is Josh bijna 1.5 jaar en Marley bijna 5 maanden. En wat ben ik verliefd op mijn prachtige gezin. Ze stelen mijn hart elke dag weer en steeds een beetje meer. Ik zeg dan ook vaak: ‘Het is net alsof het leven eerder wist wat ik nodig had dan ikzelf’. Het heeft me een aantal waardevolle vriendschappen gekost en het leven is er een stuk minder zorgeloos op geworden, maar aan het eind van de dag ben ik tot rust en elke dag dankbaar voor mijn leven zoals het nu is.
LAURA
