Vroeger dacht ik altijd dat ik later geen kinderen zou kunnen krijgen of dat ik een alleenstaande moeder zou worden. Ik bleek gelijk te krijgen…
In 2015 begon ik bloedingen te krijgen. Ik ben direct naar de huisarts gegaan en ik ben doorverwezen naar de gynaecoloog. Hier kregen mijn ex en ik na veel onderzoeken te horen dat we geen kinderen konden krijgen! Mijn droom viel in duigen. Wie wilt er nou geen moeder worden? Ik in ieder geval wel. Anderhalf jaar lang hebben we in het ziekenhuis gelopen. Onze laatste afspraak was op 5 december 2016. Ik ben naar huis gegaan met het idee nooit meer moeder te worden. Het was uitgesloten. Klaar. Afgesloten. Halverwege december 2016 deed ik een test omdat ik me anders voelde! Ik bleek al 6 weken in verwachting! Met 12 weken kregen wij een echo en toen hoorden we dat wij een zoon kregen. Wat een geluk en rijkdom!
Voordat Nolan bijna twee jaar oud werd, gingen zijn vader en ik uit elkaar. Daar sta je dan als alleenstaande moeder. Ik woonde samen met mijn zoon en ik regelde eigen opvang aan huis. Ik haalde al mijn energie uit dit jongetje. Lekker knutselen, wandelen en heel veel spelen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet pittig is! Nolan werd vaak erg ziek in de winter van 2019, en moest ziekenhuis in en uit voor onderzoeken. In januari 2020 werd Nolan getroffen door een heftige buikgriep en kwamen ze erachter dat Nolan een tekort heeft aan witte bloedcellen in zijn lichaam. Hierdoor is Nolan een stuk vatbaarder voor bacteriën en virussen dan een gemiddeld kind. Op zo’n moment is alleenstaande ouder zijn moeilijk. Zelf ziek zijn is ook een voorbeeld van een lastige situatie. Zelfs als ik veertig graden koorts heb, moet ik door gaan. Als mijn kind ziek is, kan ik de zorg niet afwisselen en haal ik nachten door op mijn tandvlees. Ik moet voor hem doorgaan en kan niet de zorg overdragen aan iemand anders.
‘s Avonds klaar zijn met je werk en dan gewoon even lekker naast je partner op de bank neer ploffen en kletsen over je werk of andere dingen kan niet. En dat mis ik echt. Een soulmate! Mensen vragen aan mij waarom ik weg ben bij mijn ex. De liefde was op. Moet ik dan ongelukkig blijven en bij hem blijven om Nolan? Nee, daar word ik niet gelukkig van, maar ook zeker Nolan niet!
In het begin dat ik uit elkaar was met mijn ex, ging ik om het weekend op zaterdag met mijn vriendinnen de stad in. Maar dit hield alweer gauw op. Ik merkte aan mijzelf dat ik het voor een keertje leuk vond, maar niet elke keer wanneer Nolan bij zijn vader was. Op zondag was ik helemaal gesloopt en dan moest ik Nolan ophalen. Ik heb toen ook voor mijzelf gekozen. Ik wilde meer rust en tijd halen uit de momenten dat ik echt alleen was. Wat ik iedere alleenstaande moeder wil mee geven is dat je er nooit alleen voor staat! Je hebt je kind! En daar haal je elke dag je geluk en je liefde uit!
Lees HIER het vervolg.
BABET
