Ken je dat van films? Dat iemand een wens doet en dat als ie dan uitkomt, het toch eigenlijk toch niet uitwerkt zoals gepland. Ik heb momenteel het gevoel dat ik in zo’n film zit. Een half jaar geleden heb ik mijn baan opgezegd. De reden? Ik wilde een baan waarbij ik meer kon thuiswerken en meer quality time met mijn kinderen zou hebben. Toen kwam het Corona-virus en kregen we het nieuws dat we alleen nog maar thuis mochten werken en 24/7 met onze kids zouden zijn. Tjsa, je zou kunnen zeggen dat ik heb gekregen wat ik wilde, maar zo had ik het toch niet helemaal bedacht…
DAG 1 van de ‘lockdown’
Ik zit in een call met de Product Director en mijn 3-jarige Jackie komt huilend naast me staan. “Sorry heb je even een momentje? Er is iets met mijn dochter.” Ik vraag Jackie wat er aan de hand is en ze vertelt me doodleuk dat haar vleugels niet goed zitten. Uit mijn laptop klinkt een daverend gelach, want ik ben blijkbaar ook nog eens vergeten mijn microfoon te muten. Ondertussen zit manlief ook continu in calls en ligt de huiskamer vol met speelgoed. Hoe lang duurde dit ook alweer?
DAG 2
We pakken het al slimmer aan; mijn man en ik werken om-en-om in shifts. En degene die de kids heeft, gaat zo veel mogelijk met ze naar buiten, zodat de ander in alle rust thuis aan het werk kan. Ik ga met Pippa en Jackie naar de speeltuin en ik zet ze in zo’n schuitschommel. Prompt komt er een jongetje aangelopen en vraagt of hij er ook bij mag zitten. Wat ik normaal natuurlijk geen enkel probleem zou vinden, maar nu weet ik niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet. Terwijl mijn hersenen kraken hoe ik – zonder het jongetje in tranen te laten uitbarsten – ga zeggen dat het beter is van niet, geeft Jackie al antwoord: “Nee, want het is Corona”. Ja jongen, eerst was het Kerst, toen Oud & Nieuw, daarna voor sommigen nog Carnaval en nu is het Corona. “Daarom is ons schooltje ook dicht”, voegt Jackie er nog aan toe. “Ja, maar de speeltuin gaat nooit dicht”, antwoordt het jongetje. “Nee”, roept Jackie en vervolgens gaan zij en het jongetje minutenlang alles opnoemen wat er niet dicht gaat (“de glijbaan gaat ook niet dicht”, “mijn huis gaat ook niet dicht” en ga zo maar door).
DAG 9
We beginnen onze draai- en de muteknop te vinden, maar man, o man, wat ben ik kapot ’s avonds. Ik ben moe van overdag proberen te werken met heel veel achtergrondgeluiden en afleiding (want man en kids kunnen ook weer niet de hele dag de hort op zijn). Ik ben ook moe van mijn nieuwe rol als non-stop entertainer. En van elke avond achter mijn laptop te zitten werken, omdat ik het werk overdag niet af krijg. Daarnaast moet ik ook echt elke dag het hele huis stofzuigen, omdat mijn dochters het nodig vinden de zandbak telkens weer opnieuw naar binnen te verplaatsen. En inmiddels voelen mijn handen aan als schuurpapier door het vele handen wassen. Maar hé, we zijn allemaal gezond, dus ik klaag niet. Nou ja een beetje.
DAG 17
We hebben een fiets voor Jackie gekocht. Eigenlijk hadden we willen wachten tot haar verjaardag. Maar het is nu mooi weer, we zijn toe aan nieuw entertainmentmateriaal en we hebben nu de tijd om met haar te oefenen (we hebben haar ook al zindelijk gekregen, lang leve de lockdown). De fiets vindt ze in eerste instantie heel mooi, in tweede instantie stom en moeilijk en in derde instantie weer superleuk. We oefenen wat af – op deze manier doe ik zelf ook flink wat work-outs en binnen twee dagen mogen de zijwieltjes er van haar af en daar gaat ons kleine scheurmonster.
DAG 19
De buurvrouw biedt Pippa en Jackie een roosje aan. Ze zijn onder de indruk, maar dan zegt Jackie: “Met Corona mag je eigenlijk geen roosje van vreemde mensen aannemen”. Ik word er trots en triest van tegelijkertijd. Ik ga ook weer even fietsen met Jackie, maar ze is boos dat ik de wind niet kan uitzetten, dus we keren snel weer terug naar huis.
DAG 24
Mijn man is vandaag vrij, dus ik kan fijn doorwerken overdag! Dat betekent dus ook dat ik ’s avonds mijn laptop lekker dicht kan doen, alleen even de kamer hoef te stofzuigen en vervolgens op de bank kan nestelen voor een heerlijk avondje Temptation Island. Voor Corona dacht ik nog dat dit dé ultieme relatietest was. Nou, probeer maar eens 24 dagen lang thuiswerken – met kids en partner. Dat is pas een test voor je relatie!
DAG “ik ben de tel kwijt”
Het gaat steeds beter, ik fiets meer dan ooit, speel de ene pubquiz na de andere en volgens de normen ben ik nu officieel een alcoholist. Raamvisite is the new black en mijn kids doen uit zichzelf al de Corona shake. Maar wat ben ik blij dat de scholen weer opengaan. In die films gaat het vaak mis met die wensen, omdat mensen niet specifiek genoeg zijn, dus bij deze wil ik nog iets toevoegen: thuiswerken, quality time met mijn kids en graag een leven zonder Corona-virus!
Stay safe!
X
ILSE (klik HIER om lekker op mijn Insta te loeren!)
