Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, zwanger worden, een gezonde baby krijgen en we leven nog lang en gelukkig. Toch gaat dat voor veel ouders niet op. Maar liefst 1 op de 4 zwangerschappen eindigt niet in een gezonde baby. En dan hebben we het nog niet eens over alle ouders die moeilijk of helemaal niet zwanger kunnen worden. Helaas is de roze wolk niet voor iedereen de realiteit, terwijl we vanuit de media en soms ook vanuit onze omgeving wel dit beeld krijgen. En heel eerlijk gezegd, zat ik tijdens mijn eerste zwangerschap ook op die wolk. Ik had alleen niet kunnen vermoeden dat ik er zo hard afgeschopt zou worden.
Ruim vier jaar geleden overleed onze prachtige en volmaakte zoon Hugo volledig onverwachts tijdens zijn geboorte. Alles stond klaar. Wij waren er klaar voor. Na een lange en zware bevalling kreeg ik alsnog een keizersnede. Daar, op die koude OK, werd onze zoon stil geboren. We waren in shock en hoopten dat hij even een klein zetje nodig had. Maar na een half uur reanimeren vroeg de kinderarts om toestemming om te stoppen met de beademing. Alles in mij riep dat ze moesten doorgaan, maar we wisten beiden dat Hugo ons verlaten had. De stilte was oorverdovend.
Onze wereld stond op z’n kop. Negen maanden lang hadden we ons op alle mogelijke scenario’s voorbereid. Behalve op deze. Ik was intens verdrietig. Ik wist diep van binnen dat we hier overheen zouden komen en het samen gingen redden. Maar ik had geen flauw idee hoe ik dat ging doen. Met vallen en opstaan ontdekte ik wat voor mij wel en niet werkte. Ik leerde dat verdriet er soms gewoon is en dat het geen zin heeft om het uit de weg te gaan. Ik moest mezelf toestaan om verdrietig te zijn en stil te staan bij het gemis. Het was een lange weg, die me uiteindelijk ook heel veel heeft gebracht. Liefde,
trots, zelfvertrouwen en kracht.
Hugo leerde me te kijken naar datgene wat echt belangrijk is en om mijn hart te volgen. Ik ging me professioneel verdiepen in rouw en verlies en begon mijn eigen coachingspraktijk. Ik begeleid ouders die een kindje zijn verloren tijdens de zwangerschap of rondom de bevalling. Daarnaast geef ik trainingen en lezingen over babysterfte.
Ik krijg van ouders vaak dezelfde vragen. Ieder verhaal is anders en ook elk rouwproces is uniek. Toch zijn er ook veel overeenkomsten en ik zal in mijn blogs de meest gestelde vragen beantwoorden. Want rouwen, wat is dat? En hoe doe je dat? Rouwen om een kindje dat je nooit echt hebt gekend is anders dan rouwen om een ouder iemand. Je rouwt om je verloren toekomst, terwijl je in het andere geval vaak rouwt om het verleden, dat wat je zult missen. Juist het niet weten hoe die toekomst eruit had gezien, maakt rouwen om een baby zo ingewikkeld.
Er komt ontzettend veel op je af in die eerste dagen. Je moet beslissingen maken over dingen waar je nog nooit over nagedacht hebt. Maar
hierdoor heb je wel vaak het gevoel dat je nog iets kunt doen. Na het afscheid begint het rouwen vaak pas echt. Als de stilte voelbaar wordt en je geen idee hebt hoe je verder moet. Het lijkt alsof iedereen gewoon doorgaat, terwijl jouw leven stil staat.
Neem je tijd om alles op jouw of jullie manier te doen. Het belangrijkste advies: vergelijk jezelf vooral niet met een ander. Het kan pheel fijn om verhalen van lotgenoten te lezen, maar laat het je niet teveel van je eigen gevoelens afleiden. Je mag best egoïstisch zijn. Doe datgene dat voor
jou goed is, ongeacht wat je omgeving daarvan vindt.
Probeer wel in contact te blijven met de mensen om je heen. Er zijn echt mensen die iets voor je willen doen. Ze hebben alleen geen idee wat jou kan helpen. Geef dat aan. Als mensen zeggen ‘laat het me weten als ik iets kan doen’, doe dat dan ook. Vraag aan ze of ze voor je willen koken of stofzuigen. Of iets anders waar je zelf geen energie voor hebt. Vaak zijn mensen heel blij dat ze iets concreets voor je kunnen betekenen.
Wees lief voor jezelf. Wat dat voor jou dan ook betekent. Lees een mooi boek, ga lekker in bad of ga shoppen. Voel je niet schuldig als je een uur niet aan je kindje hebt gedacht. Verdriet en geluk kunnen heel goed naast elkaar bestaan.
Ik vertel je er in mijn volgende blogs meer over.
HISKE
