Er is iets wat van mijn hart moet en waar ik mij de afgelopen tijd al meerdere keren ZO aan gestoord heb. Dat alles tegenwoordig zo “perfect“ mogelijk moet zijn, dat weten we allemaal inmiddels denk ik wel. Maar dat we daar met z’n allen steeds verder in gaan en dat we zelfs de “perfecte” baby’s, peuters, kleuter en tieners moeten hebben, vind ik schrikbarend. Stel je eens voor dat iemand afwijkend of anders is.
Onze dochter Lua is geboren met een ooievaarsbeet op haar voorhoofd. Iets wat goed zichtbaar is. De reacties hierop verbazen mij oprecht. Hoe vaak ik de vraag krijg: “Wat heeft ze op haar hoofd”, “Jeetje, dit trekt toch nog wel weg?, “Kunnen ze dit niet weghalen” en “Dat die plek nou precies op haar hoofd moet zitten he!”. Het consultatiebureau doet ook lekker mee. Ik hoorde de eerste keer: “Nou zeg, ze hebben haar goed te pakken gehad, maar maak je maar geen zorgen. Het trekt nog wel weg”. De keren die volgden hoorde ik weer dat ik mij geen zorgen hoefde te maken en dat het echt nog wel minder zichtbaar werd. Bij ons bezoek van afgelopen week aan het bureau was voor mij de maat vol. Weer begonnen ze er over en weer kreeg ik hetzelfde te horen. Omdat ik er wel een beetje klaar mee was zei ik op een niet al te vriendelijke toon: “Goh mevrouw, ik maak mij helemaal geen zorgen over of het wel of niet weg zal trekken! Ik vind haar namelijk prachtig zoals ze is!“. Een beetje verslagen keek ze me aan en veranderde snel van onderwerp. Je snapt dat het bezoek daarna snel voorbij was.
Op weg naar huis bleef het nog door mijn hoofd gaan. In wat voor wereld leven we met z’n allen? Moet iedereen er maar “perfect” uit zien? Hoor je er anders niet bij? En wat is nou eigenlijk perfectie?! En dan roepen wij volwassen allemaal hoe erg we het vinden dat kinderen pesten en gepest worden… Vind je het heel gek?! Wij geven zo onze kinderen het beeld dat als iemand “anders“ is of er “uniek“ uit ziet, dat niet in onze “oh zo perfecte” wereld hoort. Dat dat niet mooi is. Waar zijn we dan met z’n allen mee bezig? Dit willen we toch niet aan de kinderen mee geven? Ik vind mijn dochter prachtig zo als ze is, met ooievaarsbeet. Het maakt haar uniek! Ik vind het oprecht jammer dat het met de tijd zal verdwijnen, want het hoort zo bij haar. Maar mocht haar mooie beet zichtbaar blijven en ik zeg haar over 16 jaar dat ze prachtig is, zal ze me dan geloven? Want ja, waarschijnlijk heeft ze zelf dan al vaak genoeg de vraag gekregen: “Wat heb jij op jouw hoofd” of misschien hebben andere kinderen haar zelfs wel uitgelachen. Dan gaat ze vast haar moeder die zegt dat het mooi is en dat die plek bij haar hoort, dat het haar uniek maakt, niet geloven. Zeker niet op die leeftijd. Want wie ben ik dan? Van dat idee alleen al krijg ik tranen in mijn ogen. Laten we allemaal alsjeblieft trots zijn op de dingen die ons maken wie we zijn. Nou is dit maar iets heel kleins bij onze dochter. En zijn honderden kinderen met andere prachtige UNIEKE dingen. Ook die gezinnen krijgen vast opmerkingen waar ze helemaal niet om hebben gevraagd! Misschien moeten we toch eens wat meer nadenken over wat we de kinderen mee willen geven voor we een opmerking maken.
LESLEY
mijn dochter heeft een aardbeivlek op haar gezicht. ik ervaar zulke reacties totaal niet zo om eerlijk te zijn. ben wel realistisch om te bedenken dat als ze de leeftijd er voor heeft en de mogelijkheden er voor zijn, het weg te laten halen. denk dat ze me daar later zelf ook wel dankbaar voor is. ik bekijk die reacties wat nuchterder denk ik en ervaar ze ook niet als naar.
oh ja en dan is het maar een plek, bij mij ging het over onze jongens met rood haar…. ik vond en vind ze prachtig, maar altijd en eeuwig aandacht voor hen, ook positief hoor, maar ook dat het weer over gaat..
nu zijn ze 18 en 14 en natuurlijk is het niet over, gelukkig maar en is onze 17 jarige blonde degene die nooit gezien is als doorsnee blonde haren, blauwe ogen… ik moest altijd mensen attenderen dat er nog 1 bij liep als ze roodharigen prezen om hun lokken…. echt….
Wat mooi geschreven en zo waar ❤️
Goede herinnering voor ons allemaal, want ondanks dat onze dochter ook uniek is, doe ik er zelf ook aan mee. Niet omdat ik niet waardeer wat haar uniek maakt, maar inderdaad omdat ik me nu al zorgen maak hoe haar omgeving met haar om gaat.
Lieve Lua,
Je moeder heeft gelijk. Je bent mooi zoals je bent…uniek!
Ik leef al ruim 33 jaar met een wijnvlek in mijn gezicht. Soms, heel soms krijg ik een vraag erover en dan leg ik het uit.
Mijn moeder heeft er nooit een probleem van gemaakt, dus deed ik dat ook niet. Een paar mensen die dat ooit wel gedaan hebben, hebben het daarna nooit meer gedurfd denk ik 😉
Lua, wij hebben echt fantastische moeders ❤️.
Liefs Pauline