Het was per toeval dat ik er na 10 weken achter kwam dat mijn zoon een buikslaper is. Ik liep al die weken te tobben met korte slaapjes. ’s Nachts belandde hij altijd bij mij op mijn borst. Overdag had hij korte slaapjes, maar gelukkig kon hij in de draagdoek zo een paar uren heerlijk bijslapen. Op het consultatiebureau adviseerde ze inbakeren, maar ik had niet het gevoel dat dat hem ging helpen, dus deed ik het niet. Toen hij weer eens overdag bij mij op de bank op mijn borst in slaap gevallen was en er iemand aan de deur stond, legde ik hem naast mij op de bank op zijn buik weg. Dekentje erover, kussentje ernaast. Toen ik terug kwam lag hij nog heerlijk te slapen! Drie uren verder en zo’n iedere 5 minuten kijken of hij nog wel goed lag, moest ik hem wakker maken voor zijn fles. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb! Ik kan mezelf er nog steeds voor op m’n kop slaan. Wat een ontdekking. Hij was inmiddels 10 weken oud en al redelijk sterk met zijn nek, maar toch ging ik de eerste week regelmatig kijken of hij wel goed lag, want ja, hoeveel word je wel niet gewaarschuwd voor het stikgevaar van buikslapers. Toch voelde dit goed. En daarmee leerde ik op mijn moedergevoel te vertrouwen. Toen ik op het consultatiebureau het geweldige nieuws vertelde kreeg ik als reactie: “Ik kan het je niet adviseren en je weet de gevaren”. “Ja, dat weet ik”, reageerde ik terug, “maar mijn baby slaapt en ik dus ook”. Ik was allang blij! Het maakte ook niet uit waar ik was, op zijn buik in de buggy, op zijn buik op de bank… Hij sliep, met opgetrokken knietjes. Heerlijk om te zien.
Inmiddels is dit al bijna vier jaar geleden. In die tijd ben ik gescheiden. Heb ik met mijn huidige man onze dochter met 32 weken zwangerschap verloren. En is afgelopen juni onze tweeling 10 weken te vroeg geboren in Antwerpen. Als er iets belangrijk is bij prematuur geboren kindjes, dan is het wel buidelen! Dagen lang lagen we op een stoel te buidelen met onze meisjes. En dan sliepen ze toch zo lekker. Na acht weken lang in het ziekenhuis mochten ze naar huis. En na twee dagen kreeg ik sterk het gevoel dat ik ze op hun buik moest laten slapen. Ik vond het ontzettend eng, want hun hoofdjes draaien konden ze nog niet. Ik besloot het eerst overdag in de box te proberen op een opgerolde hydrofiele luier. Mijn man kreeg haast een hartverzakking toen hij thuis kwam en ze zag liggen. Hij draaide ze meteen terug. Maar ik volgde mijn gevoel en heel voorzichtig liet ik ze steeds meer op hun buik slapen. We merkten al snel dat ze langer sliepen op hun buik dan op hun rug en zo ging ook mijn man overstag. Want eerlijk, zelf slapen is ook wel heel fijn.
Het duurde een aantal weken voordat ze sterk genoeg waren om ook ’s nachts op hun buik te kunnen slapen. Ik kon ze niet op bed weg leggen op hun buik met de gedachte dat ze hun hoofdje nog niet konden draaien. Daar werd ik veel te onrustig van. Doordat ze overdag vaak op hun buikje lagen en zo wakker werden, oefenden ze veel met hun hoofdje draaien. Ik hoorde ze altijd wakker worden en soms ging het weleens “mis”. Dan bleven ze met hun neus plat op het box kleed liggen als ze probeerden hun hoofd omhoog te doen of te draaien. Dat was het fijne van in de box beneden uitproberen, want ik kon ze gelijk helpen en leren hun hoofd te draaien. Pas toen ze dit goed konden en het een aantal dagen niet meer “mis” ging, gingen ze ook op hun buikje hun bed in. In het begin ging ik vaak kijken als ze net op bed lagen. Soms sliepen ze zo diep dat het leek of ze niet ademden, dan wreef ik over hun rug en hoorde ik een diepe zucht. Gelukkig! Ze doen het nog. Nu ga ik alleen nog kijken als ik zelf naar bed ga, en dan vooral heel zachtjes want stel je voor dat ze wakker worden! Een baby blijft een baby en ze worden soms nog regelmatig wakker ’s nachts voor een aai over hun bol, even knuffelen met mama, een speen of toch een flesje melk. Maar buikslapers zijn het zonder twijfel, en als ik ze dan heerlijk zie slapen op dat wangetje met hun lippen zo schattig getuit dan denk ik dat ik het stiekem zelf gewoon ook zo fijn vind, om ze zo vredig te zien liggen. Het is mijn gevoel dat zegt dat ze dit fijn vinden, en je moedergevoel is altijd goed toch? Want niemand wil dat zijn kind iets overkomt.
Daarom voor iedere mama en papa, volg je gevoel, dan zit je altijd goed.
CHRISTIELLE
