Degenen die mij kennen weten dat ik in de hotellerie werk. Een wereld die voor veel mensen tot de verbeelding spreekt, waarbij ze denken aan weelde en luxe. Maar degenen die met mij in deze wereld zitten, weten dat de harde werkelijkheid heel anders is. Het is keihard werken voor een hongerloontje en erbarmelijke voorwaarden, maar we zitten vol met mooie verhalen. Eerlijk gezegd zou ik het voor geen goud willen inruilen. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Laat ik zeggen dat het voor geen zilver zou willen inruilen. Ik heb eerder wel eens een blog geschreven over de avonturen bij de receptie van een hotel (ochtenddienst, avonddienst en nachtdienst), en deze keer neem ik je mee in de wereld van het openen van een nieuw hotel.
Ons hotel is groot, heel groot en heeft heel veel kamers, een bar, een restaurant en een berg aan vergaderzalen. En we hebben iets meer dan een week tussen het moment dat we de sleutel krijgen tot het moment dat de eerste gasten op de stoep staan. Ben je zelf wel eens verhuisd? Precies, een week is niks.
Dag 1
Dit is de eerste dag dat we met het openingsteam in het pand zijn en ongeveer 80 nieuwe collega’s gaan verwelkomen. Is het dan raar als je van een aantal mensen die je hebt aangenomen in de afgelopen weken, niet meer weet hoe ze eruit zien of hoe ze heten? En het feit dat we net de sleutel hebben gekregen en er dus nog geen koffie of thee gezet kan worden helpt daar niet bij zo op de vroege morgen. Gelukkig hebben we een hotel in de buurt bereid gevonden om ons te voorzien van koffie en broodjes, want anders moesten we de hele dag op een houtje bijten. De meeste mensen zijn ook nog nooit in het pand geweest en dat is best apart als je aan een nieuwe baan begint. Computers, printers, wifi is er ook nog niet, dus we doen alles met de hand. Mijn god, hoe hebben de mensen ooit kunnen werken voor het digitale tijdperk? Later die dag raak ik met een groep van 15 man, tijdens een rondleiding door het pand, vast in de lift. De lift gaat niet meer op of neer en er is verder geen mobiel bereik in de lift. Uiteindelijk krijgen we iemand te pakken wanneer we op de noodknop drukken en worden we na een klein half uur bevrijd. 15 Man in een lift, dan loopt de temperatuur snel op naar tropische waardes kan ik je zeggen.
Dag 2
Dit is de dag dat we meerdere vrachtwagens aan spullen binnenkrijgen in het hotel. Denk aan schoonmaakspullen (dat is het eerste wat je doet als je in een nieuw huis komt, schoonmaken, toch?), koffiemachines (yeah!), en heel veel dozen met spulletjes die op een kamer horen (denk aan badschuim, kledinghangers, waterkoker, dekbedden, kussens, kledinghangers, telefoon, pen, glazen en nog hele veel meer). Al deze spullen moeten op de juiste vaste plek in de kamer gelegd worden en dat is beste lastig blijkt in de loop van de dag. Van alle spanning van een nieuwe baan en allemaal nieuwe collega’s krijgt één van onze collega’s het Spaans benauwd en gaat out. Gelukkig vindt de ambulance ons snel en blijkt er niets ergs aan de hand.
Dag 3 en 4
Op deze dag komen er heel veel karren binnen met honderden borden, glazen, kopjes en bestek. Om het makkelijk te maken zit een kopje met zes kopjes in een doos, deze doosjes zitten weer in een grotere doos en die grotere doos staat met meerdere dozen op een hele grote pallet. Hetzelfde geldt voor borden, glazen, schaaltjes, bestek en dergelijke. Kun je je enigszins voorstellen hoe enorm veel dozen en dus karton dit is? Juist ja. En dit alles moet eerst afgewassen worden voordat we het kunnen gebruiken. Ondertussen is de keuken aan het proefdraaien met alle apparatuur, met als gevolg dat we op één dag al twee keer kennismaken met het brandweerteam uit de buurt. In volledige uitrusting. Met ladderwagen en loeiende sirenes. Zij kunnen er niet zo om lachen als blijkt dat er niets aan de hand is.
Dag 5, 6 en 7
Deze dagen staan in het teken van dozen uitpakken, dozen uitpakken en dozen uitpakken. En later op de dag verwelkomen we weer een ambulance, omdat er weer iemand niet lekker wordt. En onze vrienden van de brandweer komen ook nog een keer langs bij een valse brandmelding veroorzaakt door de keuken. Weer in vol ornaat en nog steeds vinden ze het niet zo leuk…
Dag 8
De dag van de opening. We verwachten dat de eerste gasten rond het middaguur op de stoep staan. Iedereen is net goed en wel in zijn uniform, het stof is uit ons haar, de ingang is gestofzuigd en gedweild. We willen net nog koffie halen voordat het gaat beginnen en dan stopt er om half negen een taxi voor de deur. Er stappen twee mensen uit met een koffer. Shit, de eerste gasten! Het nieuws dat de eerste gasten zijn aangekomen, verspreid zich als een lopend vuurtje door het hotel. SMILE, we are open! We hebben het toch maar mooi geflikt met z’n allen.
X
NATASJA (klik hier voor haar Insta)
