Na een paar verdrietige blogs, heb ik eindelijk weer een gezin gehad waar alles goed verliep en liefde voorop stond. Daarom dit keer geen verdrietige of heftige blog, maar een mooie blog over hoe de kraamweek hoort te zijn.
Het is 2 november (toevallig mijn uitgerekende datum vorig jaar). Ik sta op wacht en om 9.15 uur gaat de telefoon. Het bedrijfsbureau belt: ‘Rose Anne, we hebben een bevalling voor je, en er gaat een leerling met je mee!’. Ik kleed me vlug om en breng Vive weg naar mijn schoonmoeder. Daarna spring ik mijn auto in. Op naar de bevalling! Ik heb gezonde spanning zoals ik die altijd voor een bevalling heb, omdat ik dit zó bijzonder vind. Het meemaken van een bevalling… Hoe zou het gaan? Is het kindje gezond? In wat voor gezin kom ik terecht?
Ik kom als eerst bij het gezin aan. Mijn leerling is er nog niet. Er is ook een leerling verloskundige mee dus we staan hier met vier vrouwen om haar bed. Dat geeft haar extra vertrouwen dat het goed komt met al die hulp. In het midden van de grote slaapkamer staat het bed. Daar ligt Demi op. Een jonge moeder van 25 jaar die binnen nu en een paar uur een tweede kindje mag verwelkomen. Het was niet de bedoeling dat ze thuis zou bevallen, maar aangezien dit kindje een beetje haast had was er geen tijd meer voor het ziekenhuis. Ik zie een grote camera liggen. Ik vraag of ze het goed vinden dat ik foto’s maak van de bevalling. Ondertussen geef ik antwoord op de vragen van mijn leerling. Zij is bijna klaar met de opleiding en moet de bevalling nu zelf gaan begeleiden.
Even raakt Demi in paniek: ‘Ik kan dit niet! Dit past niet!’. Ik zie de paniek in haar ogen. Gelukkig weet de leerling verloskundige haar goed op haar gemak te stellen en iedereen ziet Demi ontspannen. Nadat wij 30 minuten binnen zijn, is het al tijd om te persen. Na drie krachtige persweeën wordt daar een mooie zoon geboren. Stiekem achter de camera heb ik traanogen. Er is weer een nieuw jongetje geboren op deze wereld en daar mag ik bij zijn! Hij is geboren. Hij huilt meteen en wordt lekker op mama’s borst gelegd. Papa krijgt de eer om de navelstreng door te knippen. Ik zorg dat ik op een goede plek sta om dit vast te leggen. Nadat de placenta is geboren, vragen we hoe de jonge man mag gaan heten. Papa zegt uit alle adrenaline de verkeerde naam! Waarop mama hem corrigeert en zegt: “Vik is de naam!”
Na een uurtje op mama’s borst gaan we Vik controleren. Tien teentjes, tien vingertjes en de andere controles zijn ook goed. Met een gewicht van 3200 gram een gezonde jongen voor zover wij nu kunnen beoordelen. Hij krijgt zijn eerste kleertjes aan die zijn opgewarmd via de kruik. Met trots kleedt papa hem aan. Samen met mijn leerling helpen we moeder met het aanleggen van Vik. Dit is haar tweede kindje en bij de eerste heeft ze ook maanden gevoed, dus het gaat haar goed af. Hij drinkt krachtig aan de borst en ik zie een trotse mama stralen. Ondertussen krijgt ze naweeën. Omdat de bevalling zo snel is gegaan kun je hier meer last van hebben de eerste 48 uur na de bevalling. Ik zeg haar dat dit de naweeën zijn, waarop ze heel stellig zegt: ‘Naweeën? Daar doen we niet meer aan!’. We lachen hard om die uitspraak! Ze gaan de familie bellen via Facetime. Die reacties zijn super! We zien trotse oma’s voorbij komen. Van dit moment heb ik ook foto’s gemaakt. Je ziet de eerste uitdrukking na het zien van hun kleinkind. Heel erg mooi. Dan is het tijd dat grote zus Sarah (2,5 jaar) thuis komt. Ik sta klaar met de camera om te filmen en foto’s te maken. Ze komt de kamer ingerend en springt op het bed. Het eerste wat ze zegt is: ‘Óh ik heb je zooo gemist broertje!’. Echt, dit is het liefste wat ik ooit heb gehoord bij de eerste ontmoeting. Ze pakte hem nog net niet van mama af en begon al te knuffelen. Ze kreeg een cadeau van mama en papa. Een babypop. Al snel krijgt deze pop een naam. De hele week is ze druk in de weer met Vik én met de pop. Alles wat er met Vik gebeurt, gebeurt ook met de pop! In die week hoorde ik meer uit Sarah haar mondje. Bijvoorbeeld toen we Vik in bad deden zei ze ineens: ‘Vik, ik houuu van jou!’ en ‘Je bent zoooooo lief’. Ze helpt mee met het badderen en geniet hier echt van. Het is te zien dat ze een grote trotse zus is die straalt!
Ik heb het geluk dat ik voor dit gezin mocht zorgen. Ze hebben een fijne en bijzondere kraamweek gehad. Gelukkig zijn er ook kraambedden waar wel alles goed gaat! Hier geniet ik dan extra van. Met een gerust hart laat ik dit gezin alleen en sluit ik de deur na acht dagen. We houden contact en ik krijg af en toe een fotootje.
ROSE ANN
