Degenen die mij kennen weten dat wij twee kinderen hebben. Eind 2011 werd ik zwanger van onze zoon en geloof me, het heeft heel wat voeten in de aarde gehad het zover was. Het was niet vanzelfsprekend dat wij samen een kindje konden krijgen, maar uiteindelijk is het (met hulp) gelukt (Ik heb trouwens wel eens een blog geschreven over de heftige bevalling en de nog heftigere dagen erna. Deze kun je hier lezen.).
De verrassing was dan ook heel groot toen ik in 2014 spontaan zwanger werd van onze dochter. Deze keer ging het allemaal volgens het boekje totdat bleek dat zij in stuit lag. Uiteindelijk is besloten om ook haar met een keizersnede te halen.
Na twee keizersnedes in twee jaar raadde de arts mij aan om niet meer zwanger te worden. Prima, het zou ook een wonder zijn als dat nog een keer spontaan zou gebeuren. Een aantal jaren later besloot ik om een buikwandcorrectie te laten doen (hoe dat is gegaan kun je hier lezen), omdat ik totaal ongelukkig was van mijn buik en zo geschiedde.
Maar inmiddels ben ik al een paar dagen over tijd en ik begin eigenlijk een beetje onrustig te worden. Wat als ik wel zwanger ben?
Aan de ene kant zou dat lichamelijk niet goed zijn. De arts heeft destijds niet voor niets gezegd dat het niet raadzaam is om voor een derde te gaan. Plus het feit dat ik de 40 ben gepasseerd helpt ook niet echt. Daarnaast voelen wij dat ons gezin met twee kinderen compleet is. Ze zijn nu 7 en 5 jaar en de tropenjaren lijken langzaam achter ons te raken. Ook zullen we het huis moeten verbouwen, ook weer ALLE babyspullen aanschaffen en een grotere auto kopen. Dat is niet niks. Tenslotte denkt J. eraan om over een tijdje voor zichzelf te beginnen en ben ik echt heel druk met het openen van het grootste nieuwbouw hotel van de Benelux. Een baby past daar echt niet in.
Maar aan de andere kant ben ik me ook bewust van het wonder wat me gegeven wordt als ik wel zwanger blijk te zijn. Hoeveel mensen hebben wel veel liefde te geven, maar hebben het geluk niet om een kindje te krijgen? Wij hebben zelf ook heel veel moeite gehad met zwanger worden van de eerste. Hoe gaaf zou het zijn om nog een broertje of zusje te kunnen toevoegen aan het gezin, met zijn of haar eigen identiteit, nog een unieke mix van ons tweeën. Een eventuele zwangerschap afbreken zou ondankbaar en ondenkbaar zijn.
Ik merk aan mezelf dat ik echt tussen twee vuren sta. Ik had eigelijk verwacht dat ik heel standvastig zou beslissen dat ik geen derde meer zou willen, maar dat is niet zo. Ik schiet de hele week van links naar rechts, en slaap er helemaal niet lekker van. Ik pluis alle voor- en nadelen helemaal uit en bedenk allerlei oplossingen voor de uitdagingen die we tegen zouden komen bij een eventuele zwangerschap. Jeetje, wat is dit moeilijk.
Nadat ik ruim een week over tijd ben, besluiten we om een test te gaan halen. Dan weten we in ieder geval zeker of ik zwanger ben of niet.
Een dag later besluit ik om de test uit zijn verpakking te halen en met de billen bloot te gaan. Nu moeten we maar eens duidelijkheid krijgen, zodat ik weet of ik me zorgen maak om niets of dat ik me nog veel meer zorgen moet gaan maken. En wat denk je? Ik begin op dat moment te bloeden. De opluchting stroomt door mijn lijf. Godzijdank hoef ik deze onmogelijke keuze niet te maken. Mijn lijf heeft voor mij besloten dat wij er niet klaar voor zijn. Maar hopelijk wordt iemand anders op hetzelfde moment blij gemaakt met het bericht dat ze een kindje verwachten. Geniet van het wonder, want een wonder is het.
X
NATASJA (klik hier voor haar Insta)
