“Als de dag begint, vliegen de vragen me om mijn oren. Waar liggen alle sokken? Is er al brood gemaakt? Je hebt mijn kleding niet klaar gelegd en ik kan geen onderbroek meer vinden. Klopt! Klopt allemaal! Mama had het druk, mama was bezig met eigen doelen en ontwikkelingen. Soms moet je even de boel de boel laten, om je eigen weg te gaan.” Als je voelt dat je geen ruimte krijgt, moet je ruimte nemen. Even de dingen waar jij van denkt dat het allemaal niet zonder jou kan, maar gewoon laten gebeuren. Waar ADHD door ons huis raast, is vooral behoefte aan structuur en regelmaat. We leven op schema’s, whiteboards, planners en briefjes. Ze zijn door het huis verspreid door verschillende TODO-punten. ‘’Wat eten we vandaag?’’, kan geen verassing meer zijn en ‘’Hoe loopt de dag van morgen?’’ is een terugkerend ritueel bij het toch al gestructureerde naar bed brengen. Soms lopen dingen anders of niet helemaal zoals gepland en dat kan ook en dat mag, want we zijn geen voorgeprogrammeerde robots.
Waar ik tijd voor mezelf nam, kreeg ik altijd een schuldgevoel. Ik kon nooit volledig genieten van wat ik op dat moment deed, omdat mijn moederhart altijd nog een beetje bij thuis was. De vraag om hulp was voor mij een grote valkuil. We noemen deze trend momenteel ‘’selfcare’’.
Het gevoel dat een ander misschien wel net zo een pittige dag heeft als jij vormt vaak een barrière om hulp te vragen en voor jezelf te kiezen. De consequentie is dat je kan gaan denken: “Ik doe het liever zelf” met dus als gevolg dat er maar weinig voor ‘jezelf’ is.
De mindset om te willen bereiken waar jij blij van wordt, zal jou ook een leuker persoon maken in jouw gezin. Want zeg nou zelf, als je ontspannen bent ben je ook een leukere mama. Dan maakt dat glas limonade over de vloer niet echt uit. Mer een doek is het zo schoon. Dat er dan een hele bak duplo omvalt die jij net voor de zoveelste keer in je superleuke ingerichte kinderhoek hebt neergezet is plotseling ok. Want ‘Ach waar kinderen spelen wordt er troep gemaakt!’. En als het middagslaapje van de kleine niet meer gaat zoals voorheen, ben je hier ook tevreden mee en niet narrig omdat dat slaapje ook jouw slaapje moest zijn.
“Waar alle schakels hun plekje gevonden hebben zal een mooie ketting ontstaan die een glinstering brengt aan de dag”.
Waar soms donkere wolken samenpakken zal er altijd een glinstertje zijn die ervoor kan zorgen dat de lucht opentrekt. Allemaal eigen doelen, allemaal eigen wensen en allemaal een eigen mening het kan allemaal samen ook in soms een beetje chaos maar ook jou wensen en doelen mogen meetellen.
Blijf jezelf altijd in een ander verdiepen en ga met volle overgave voor je gezin zoals jou dat het beste past maar vergeet niet dat ook jij als moeder de moeite waard bent……. Eerlijk is eerlijk zelf ga ik ook echt het beste op gepland en gestructureerd, ik regel graag alles tot in de puntjes en controle hebben zorgt voor rust, gestructureerde rust. Ik blijf graag bij mijn kids en ik loop mezelf voorbij. Ik heb één ding geleerd de afgelopen tijd: soms, heel soms, is het echt niet erg om even de touwtjes iets losser te laten. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je gezin. Het geeft ruimte tot nadenken en ook in respect naar elkaar openingen om eigenlijk eens te zien wat de ander nou doet. De zolder ligt bedolven met (weliswaar) schoon wasgoed dat opgevouwen moet worden en iedereen loopt met twee verschillende sokken, maar hey… Ik heb mijn doel behaald. Dat is ook wat waard. Daar waar we als moeder vaak denken of voelen dat we bedolven raken onder het huishouden, de schoolgesprekken en de opvoeding in z’n algeheel, kunnen we ons het “druk hebben” ook aanpraten.
We vinden dat we rennen en vliegen. We hebben nooit tijd voor onszelf en zijn alleen maar met de kids bezig. Het lijkt soms ook een soort trend om tegen elkaar op te boksen. ‘Hoe vaak was jij wakker vannacht? Ik echt zes keer!’ Waarop een andere moeder antwoordt met: ‘Pfffffff ik heb echt de hele nacht wakker gelegen!’. Begrijp me niet verkeerd: het is natuurlijk erg vervelend en irritant om de dag door te kruipen met wallen tot op je knieën, maar in deze situaties zijn er geen winnaars. Nee, in deze situaties staan we samen. We have all been there! En ook al denk je nu dat jouw ‘Me Time’ voorbij is, echt het komt terug. Maar dat moet je zelf creëren niemand hangt voor jou de slingers op, dat moet je toch echt zelf doen.
IRIS
