Als moeder van een zorgintensief kind, ben ik in de loop van de tijd vanzelf gepromoveerd tot telefoniste, administratief medewerker en mantelzorger. En als eind oktober het therapeutisch peuterproject op de kinderrevalidatie definitief stopt, is het de bedoeling dat de therapieën thuis worden voortgezet, dus ook de functies fysio- en ergotherapeut komen er ongevraagd bij. Tussendoor, en wél betaald, ben ik ook al 12,5 jaar pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf in Brabant. Nog steeds met veel liefde en plezier. Voor en met de kinderen, hun ouders en mijn collega’s. Waarom heb ik hiervoor gekozen? Dat ga ik jou vertellen!
Toen ik een jaar of 14 was, wist ik het al: ik wilde met kinderen gaan werken. Nogal een brede wens inderdaad. Wilde ik het onderwijs in? Jeugdzorg? Of misschien wel werken op de kinderafdeling van een ziekenhuis? Zo veel beroepen en zo veel leeftijdscategorieën. Ik begon daarom zelf vakantiebaantjes te zoeken, zodat ik beter wist wat ik wilde. Zo kwam ik van het één en het ander terecht bij een gastouder in het dorp waar ik woonde. Ik ontwikkelde een voorkeur voor jonge kinderen van 0 tot 4 jaar. Twaalf en een half jaar later werk ik nog steeds als pedagogisch medewerker werk bij dezelfde organisatie. Waarom? Om tal van redenen. Omdat ik mij helemaal thuis voel in onze algemene kijk op kinderen. Omdat bij ons slecht weer niet bestaat, slechte kleding wel. Omdat wij iedere dag proberen met alle kinderen 50% van de tijd buiten te zijn in onze enorme tuin. Omdat wij een activiteitenplanning hebben voor de peuters, dreumesen én de baby’s, waaraan zij deel mogen nemen. Op de babygroepen werken wij vanuit de visie “Ruim baan voor baby’s”. Dat wil onder andere zeggen dat wij geen gebruik maken van standaard boxen, wippers en kinderstoelen. In een volgende blog vertel ik je graag meer hierover! Maar de allerbelangrijkste reden is dat ik het aller-, aller-, allermooiste beroep van de wereld heb. Ik ervaar het als een voorrecht dat ik als pedagogisch medewerker deel mag uitmaken van de grootste en mooiste ontwikkelingen van het kind vanaf 0 jaar, in zijn pas bestaande leventje, totdat hij uit fladdert en naar de basisschool gaat.
Met mijn collega’s ben ik betrokken bij de fysieke ontwikkeling van het kind. Van liggen naar uiteindelijk zelfstandig kunnen lopen en alle ontwikkelingen daar tussenin. We leren kinderen om samen te spelen en te delen. Dat verdrietig zijn mag en we hen daarvoor de ruimte geven. Dat hun acties kunnen leiden tot reacties, bij hen zelf of bij anderen. Dat creativiteit niet alleen voor dreumesen en peuters is, maar ook voor baby’s. Dat wij getuigen zijn van vriendschappen die worden gesloten of zelfs worden verbroken. Brabbelende baby’s groeien op tot peuters, die niet meer willen stoppen met praten. Baby’s die binnenkomen in een luier, gaan als peuter geheel of gedeeltelijk zindelijk naar school. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet. Het is gewoon zo mooi. Ik ga voor een optimale groei en bloei van ieder kind!
PROFBLOG PEDAGOGISCH MEDEWERKER
